Waar zal ik beginnen?

Al weer dik een maand geleden dat ik voor het laatst schreef. Er is zoveel gebeurd dat ik nauwelijks weet waar ik beginnen moet.

BEZOEK
Dit jaar zijn/worden we verwend met bezoek. Na Ria & Bernard, Carolien & Harrie, zijn inmiddels ook mijn oud-collega Sonja en haar Ido, en Marieke, Dennis en kids op bezoek geweest. Celia & Henri hebben we door alle drukte helaas maar één keer gezien, hoewel ze op nog geen 100 meter van ons een onderkomen hadden. Schandalig maar er was teveel overlap. Gelukkig zien we hen in het najaar opnieuw, dan komen ze voor langere tijd.
Sonja & Ido hebben tijdens hun bliksembezoek van 6 dagen wel een complete Dalyan-onderdompeling gehad. 's Zaterdags kwamen ze rond half elf aan op Dalaman. Vanaf het vliegveld zijn we eerst koffie gaan drinken aan een kanaaltje bij restaurant Nil, vlak bij Therme Maris. Er komen daar nijlschildpadden voor en vanuit de tuin heb je daar mooi zicht op. Er zitten er niet zoveel als in het Kükürtmeer bij bij het kuuroord, maar het uitzicht is wel prachtig, je zit er rustig, en het stinkt er niet zo naar de zwavel. Na de koffie zijn we via een binnenweg naar radarstation gereden, om daar een eerste indruk van het gebied te bieden. Na eerst een gözleme genuttigd te hebben in een kösk in Gökbel, zijn we daarna naar Iztuzu gereden en hebben we een bezoek gebracht aan DEKAMER en Kaptan June's Hut. Op zondag hebben we gewandeld in het amberbos van Kavakarasi en aan de Yuvarlakçay. Uiteraard hebben we daar bij een van de forellenrestaurantjes ook even een drankje genuttigd en hebben we forelletjes ingeslagen voor onszelf, Penny & Phil en Wolfgang & Heide. 's Maandags hebben we een tocht rondom het meer gemaakt met een bezoek aan Eski Köycegiz, Köycegiz (markt), Hamitköy (mandhuizen en moskee), Sultaniye (gezwommen in het meer), tot aan de stadsmuur van Kaunos. 's Avonds na thuiskomst hebben we samen wat forelletjes soldaat gemaakt. Op dinsdag en woensdag zijn Sonja en Ido er zelf op uit getrokken in het dorp en naar Kaunos en strand, zodat wij tijd hadden voor Marieke, Dennis, Evelien en Krisje die dinsdags aankwamen en een week onze buurtjes werden. Het zwembad bij de buren was net anderhalve week klaar en viel erg in de smaak, te meer omdat het in de dagen daarna werkelijk snik en snikheet werd, te warm eigenlijk voor de tijd van het jaar. Door de hitte hebben we hen wat minder van de omgeving kunnen laten zien, maar als het aan Evelien en Kris ligt komt er een vervolg ... Ze vonden de beestenboel (honden, katten, schildpadden, slakken, ooievaars) werkelijk heel interessant, vonden het privézwembad super en genoten van de gezamenlijke maaltijden in de buitenlucht. We hebben veel gezellige dagen samen doorgebracht. Op donderdag -de laatste dag van hun verblijf- weer op pad met Sonja, Ido en Faz. Met hulp van Abidin hadden Co en ik in een onderhoud met de DALKO viscoöperatie toestemming gekregen om op het Sülüngürmeer te mogen schoonmaken. Een redelijk alternatieve excursie! De boot was een ouwetje met een soort kuip in het middendeel voor de vis. Daar rook het dan ook naar ... We zaten dus op de buitenrand van de boot, want zitplaatsen waren er niet. Er was wel een uitlaat naar de zijkant waar af en toe roetzwarte rook uitgespuwd werd, maar wat een geweldige dag! Onze jonge kaptein Bekir was allerhartelijkst, het bezoek aan de dalyan werkelijk prachtig en de ontvangst met thee door de DALKO bewakers in het dalyanhutje warm en gezellig. Voor Sonja en Ido was het het hoogtepunt van hun 2 weken vakantie in Dalyan en Istanbul, schreef Sonja ons later. De tocht op deze eenvoudige vissersboot, de tocht door een authentieke dalyan met lierbediening, de vredige ambiance van Sülüngür (waar je stik-alleen bent), het delen van wat toevallig aan boord aanwezig is, de vriendelijkheid van onze kapitein en de gastvrije theeontvangst in het hutje waar het DALKO personeel vertoeft waren een overweldigende ervaring geweest. Méér dan het bezoek aan het Topkapipaleis, waar Sonja al meer dan 40 jaar naar uit had gekeken ... En ze heeft gelijk, wij willen zelf ook terug! Voor een videoverslag, zie https://www.youtube.com/watch?v=447zlwaIytc&feature=youtube_gdata_player

DALYANLI
Voor, na en tussen het bezoek en de excursies door zijn we ook druk in de weer geweest met DALYANLI. Helaas zijn Sabine en Altan afgehaakt en is de website die ze gemaakt hadden uit de lucht gehaald, omdat we het oneens waren over de inhoud. Heel jammer! Sabine en Altan konden het hier qua werk en verdiensten nog niet bolwerken en zijn teruggekeerd naar Duitsland. Dat was een aardige streep door de rekening. Toch zijn er ook een aantal goede ontwikkelingen.
Ik heb bijvoorbeeld een sponsor gevonden voor onze flyers. Via Facebook werd ik benaderd door een man die voor Ege Haber werkt en die graag mijn foto's zou willen gebruiken voor een brochure. Kon dat en zo ja, onder welke voorwaarden? Wie niet vraagt, die niet wint ... 700 stuks, dubbelzijdig, A-5 in kleur :-)

Nu het toeristenseizoen op gang komt, krijgen we ook steeds gelegenheidshulpjes bij de wekelijkse schoonmaak. We hebben steeds tussen de 10 en 15 vrijwilligers, waarvan een deel ook 2x per week helpt bij de kennel. Inmiddels zitten daar meer dan 100 honden en tot overmaat van ramp is er een distemper epidemie uitgebroken. De hulp van de vrijwilligers is dus heel welkom, want ook zonder epidemie is het natuurlijk ondenkbaar dat één vaste medewerker meer dan 100 honden verzorgt. Met 7 dagen in de week werken voor 700 lira per maand, heeft Emrah met recht een hondenbaan! DALYANLI heeft inmiddels twee Treasure Hunts georganiseerd om de kennel financieel te kunnen ondersteunen. Omdat het inmiddels te warm is voor dit soort speurtochten, zullen we in de zomermaanden boottochten organiseren om de kennel te ondersteunen. Özay stelt ook hiervoor 1x per maand gratis een boot ter beschikking. We hoeven alleen de diesel te betalen, zodat vrijwel de gehele opbrengst van deze trips ten goede komt van de kennel. Het is werkelijk geweldig hoe Özay ons blijft helpen!

We hebben vorige ook gesproken met de Dalyan Dernek. Toevalligerwijs hopen zij binnenkort sponsoring te krijgen vanuit Engeland voor een project waarmee duurzaam slowfood toerisme bevorderd kan worden, naar voorbeeld van Akyaka. Hun denkbeelden lijken erg veel op de onze en beide partijen zijn verbaasd dat ze ongeveer gelijktijdig los van elkaar ontwikkeld zijn. De bijeenkomst met Berna (de succesvolle advocate van het Yuvarlakçay Platform), Murat, Seba en Mehmet van Kaunos Tours was erg positief. Ze hebben ons voorgesteld om ook lid te worden van de dernek (vereniging), omdat dat ons meer wettelijke bescherming zou bieden en contacten met overheden veel makkelijker maakt. Ze zouden graag met ons samenwerken en zijn erg positief over wat we in het afgelopen half jaar gerealiseerd hebben. De meeste dernekleden hebben helaas overdag weinig tijd, omdat ze werken maar ze willen een betaalde medewerker aanstellen om het project op te zetten en aan te sturen. Daarnaast zou een lid van de groep overdag vrije tijd hebben voor interviews en voorlichting aan de lokale bevolking en plaatselijke middenstand. Murat heeft beloofd binnen pakweg twee weken projectpapieren af te ronden en met ons te delen.

Komende dinsdag zijn we uitgenodigd bij Spectrum, het yogahotel van Tom & Joanne. Ze verwachten een journalist die een artikel zal schrijven over het hotel, maar ook over Dalyan. Dalyanli en de River Bums passen daarin vinden ze. Leuk! Ook Mehmet Naldöken zal ons veel publiciteit bieden. Mits hij verzekerd is van voldoende kopij, brengt hij een 2e Dalyan Times magazine uit. Hij rekent op mij als hofleverancier. Ik heb elf artikelen voor hem klaar liggen (die oorspronkelijk voor de website geschreven waren), Penny één en waarschijnlijk volgt er nog een.

Gisteren hebben we in Ortaca een andere scooter uit gezocht, die onze actieradius behoorlijk zal vergroten en waardoor we wat meer op pad kunnen. De motorwinkel neemt onze miskoop Kanuni terug en verzorgt ook de bureaucratische rompslomp (kentekenregistratie in Mugla!) voor ons.

Kortom: we hebben het druk en genieten met volle teugen!