Suikerfeest

Het was me de ramadanmaand wel. Tjé wat een hitte en vochtigheid! We snappen geen van beiden wat mensen doet besluiten om hartje zomer hier naartoe te komen. De aanhoudende hitte slaat lam. De schoonmaakdag op de rivier is altijd een welkome onderbreking, maar het is zwaar en we halen nog maar weinig op. We hebben ons werk te goed gedaan, lijkt het :-)

Met deze hitte zijn we meer thuis dan anders, maar af en toe gaan we er met de scooter op uit. Zo'n 4 weken geleden gingen we met de scooter naar een ons onbekend strandje in de buurt van Göcek. Bijna verlaten, want de zandweg ernaar toe is lang, steil en hier en daar slecht begaanbaar. Even lekker gezwommen, wat foto's gemaakt en toen compleet lek gestoken door supergemene steekvliegen en muggen. Co kwam er redelijk goed van af, maar zag aan al mijn bulten wel dat blijven geen optie was. "Wat doen we?", was zijn democratische vraag. Dat had hij beter niet kunnen vragen, want ik ontdekte op de kaart een binnendoorweggetje naar het Sarsala strand. Toen we naar ettelijke km hobbelen over een steil bulten- en kuilenpad bijna bij de asfaltweg waren, ging het mis. Co slipte en ik werd gelanceerd. Ik buitelde over Co heen, stond moeiteloos op, hielp Co om onder de scooter uit te komen, maar bekocht een en ander met gekneusde ribben. Niet leuk!
Ondanks een hele lading pillen en smeerseltjes, is de pijn pas deze week ongeveer over. Ik kan weer lachen zonder daar meteen spijt van te krijgen.
Na twee weken durfde ik een nieuwe scootertocht aan met Henk en Marijke, opnieuw naar Sarsala maar ditmaal over asfalt. Eerst dronken we koffie in het Nilrestaurant vlakbij Stella Maris. Aan de waterkant hadden we daar mooi uitzicht op de nijlschildpadden, moerasschildpadjes, en vogels als de ral en ijsvogel. Daarna reden we langs een zwavelbeek af naar het strand van Sarsala. In deze beek met zwavelbronnen zoeken veel Turken hun badvermaak, maar de stank was ons te erg. Op de terugweg van Sarsala stopten we wel bij een zwavelbad in Fevziye, waar het water rechtstreeks uit de rots komt. Een plaatje! Rondom Dalyan zijn er diverse breuklijnen waar zwavelhoudend water aan de oppervlakte komt. We kunnen op korte afstand terecht bij de Çavus modderbaden en de Sultaniye Spa, bij Stella Maris net achter Dalaman vliegvelden in de zwavelbeek, maar niets kan in de verste verten tippen aan Fevziye.

Andere plekken waar we de afgelopen weken verkoeling hebben gezocht zijn het Çinarrestaurant aan de Yuvarlakçay en uiteraard Iztuzu. Dit jaar is een topjaar voor de schildpadden. Er zijn meer dan 500 nesten geteld. Dit jaar worden alle nijlschildpadnesten door DEKAMER leeggehaald voordat vossen of dassen ze leegroven en worden de eieren op een veiliger (lees: vlakkere) plaats weer ingegraven en met een kooi afgeschermd. Eerdere pogingen in de duintaluds hadden geen succes, omdat de predators eronder door groeven.

Deze week kregen we goed nieuws uit Nederland. Van Stichting Chévere krijgen we een donatie ten behoeve van ons waterkan project. Dit jaar is daar helaas niets van terecht gekomen, omdat we geen sponsor konden vinden voor ons promotiemateriaal. Volgend jaar, komen we goed voorbereid! Deze week ontvingen we ook uit Nederland medicatie tegen luizen en teken bij honden. Ze waren nét over datum en worden in de dierenspeciaalzaak dan niet meer verkocht, maar zijn feitelijk nog een jaar te gebruiken. Zolang zal dat echter niet duren, de gemeentekennel met ca. 100 honden kan ze maar al te goed gebruiken.

Gisteren ging de schoonmaak voor de tweede keer sinds 15 november niet door. Het Suikerfeest gooide roet in het eten, doordat iedereen nu ineens boottochten wil maken. Özay had wel een boot voor ons maar geen kapitein en onze eigen Gez heeft helaas ischias en teveel pijn om ons nu te kunnen helpen. Als alternatief hebben Co en ik -met toestemming van de gemeente- een miniposter en twee vuilniszakken aan de picknicktafels aan het Sülüngürmeer bevestigd. We hebben gisteren en vandaag met wat picknickende families gesproken en ze waren erg positief over deze actie. De hoeveelheid afval vanochtend viel ons mee. We kwamen tegelijk met de de vuilnismannen en die waren duidelijk verrast door de actie en het feit dat de helft van de zakken ook gebruikt was en zowaar in de vuilnisbakken was beland. Vandaag op de tweede dag van het Suikerfeest verwachten we veel meer picknickers. Hopelijk worden we morgen als we weer nieuwe zakken bevestigen even prettig verrast.

Zondag gaan we vervroegd verjaardag vieren bij Faz en Sezgin, maandag avond doen Penny en ik dat nogmaals bij een Moonlight trip op het meer. De meteorietenregen is dan waarschijnlijk op z'n mooist. De boot is gevuld met River Bums en Dalyan Dogs vrienden. Dat wordt dus weer gezellig!