Een druk en inspirerend maandje

Wederom een maand voorbij waarin er veel gebeurd is.
Veel overleg met onze vrienden over onze speciale River Bum t-shirts. Het ontwerp was er, maar goede t-shirts vinden héél moeilijk. Digitale druk stelt bijzondere eisen aan het weefsel en onze werkzaamheden uiteraard ook. Na een hele hoop e-mailverkeer met een firma in Istanbul en telefoonhulp van Aysel is het uiteindelijk gelukt. Het eerste proefexemplaar is binnen en ziet er goed uit. Nu nog inventariseren welke maten besteld moeten worden … We verwachten een bijdrage van plaatselijke barman Askin, die vanaf het begin erg onder de indruk was van onze activiteiten en vroeg hoe hij een bijdrage zou kunnen leveren. De rest financieren we zelf uit de opbrengst van een boottrip met milieu- en hondenvrienden, waarvoor we (opnieuw) van Kardak Tours een boot krijgen. De steun die we van Özay krijgen is overweldigend en hartverwarmend! Voor foto's, zie: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.574063709325844.1073741959.472755122790037&type=1&l=e046de48ab

Er was enige haast geboden met het vinden van goede t-shirts want we verwachten binnen pakweg een maand een eigen boot te krijgen! Een groendenkende ondernemer in Ankara heeft Penny en mezelf op onze beider verjaardag toegezegd dat hij een boot voor ons gaat maken die op onze werkzaamheden en wensen is aangepast. Of we maar even een ontwerp wilden opsturen? De man was met zijn familie speciaal naar Dalyan gekomen om met ons te praten, nadat er eerder al e-mail en telefoonoverleg was geweest. Het lijkt nog steeds te mooi om waar te wezen, maar we willen in ieder geval onze t-shirts klaar hebben voor het geval dat dit geen droom is.

Van Carola, een Dalyan “verslaafde” hoorden we enkele weken geleden dat onze aanvraag voor een eenmalige sponsoring voor ons waterkan / navulproject door de Stichting Chévere gehonoreerd was. Dankzij de gunstige koers, konden er100 posters, 100 raamstickers en 500 kartonnen kubussen besteld worden. Wederom een avontuur, want de e-mail communicatie met diverse drukkerijtjes was soms moeizaam. Uiteindelijk bleek Land of Lights in Fethiye de beste prijs en kwaliteit te kunnen bieden en ook het makkelijkst te communiceren. Co en ik hadden onszelf vorige week sowieso een lang weekend in de omgeving van Fethiye en Kelebek Vadisi beloofd en we hebben de materialen dus van te voren ter plekke op geschiktheid kunnen beoordelen. Serdar, de vriendelijke eigenaar van Land of Lights, heeft de posters dezelfde dag nog gedrukt. De raamstickers en kubussen worden begin deze week geleverd. Geweldig!

Vorige week donderdag samen met een kinderwandelgroepje van Sonja Grau een alternatieve schoonmaak georganiseerd. De kinderen zijn tussen 3-6 jaar en gaan met Sonja op natuurexpedities met een educatieve noot. Wij zijn erg onder de indruk van wat sonja doet, en dat geldt omgekeerd ook. Haar verzoek om een keer met ons mee te mogen, wilden we dus maar al te graag honoreren. We hebben de groep meegenomen naar een rustige plek aan het strand, daar eerst even gezwommen en gespeeld, toen een tijdje vuil geruimd en tenslotte met kratten en PET flessen een vlot gebouwd. een festijn voor de kinderen en ook voor ons. De video van een fantastische dag is te vinden op http://youtu.be/0KL3MCO_K_0 Helaas moest ik filmen met ons tablet, omdat het touchscreen van onze camcorder kapot is. Ik kan wel filmen, maar de beelden niet meer overzetten op de PC :-( Beetje behelpen dus, maar het is niettemin een heel leuk verslag geworden!

Ons lang weekend in Fethiye e.o. een paar dagen later was erg ontspannen. De afstand liet het toe om met de scooter te gaan, wat onze mobiliteit en mogelijkheden om onderweg ergens aan te leggen vergrootte. We zijn eerst naar een prachtig strandje in de buurt van Göcek geweest. Mooi, schoon en bijna geen publiek hoewel het (picknick)zondag was. Van daaruit na een uurtje verpozen naar de vismarkt in Fethiye gereden, waar je je verse vis voor een standaard bedrag bij een van de omringende restaurantjes aan het pleintje kunt laten bereiden. Je krijgt er brood met knoflookboter en een salade bijgeleverd. Een geweldige formule! Voor foto’s, zie: https://www.facebook.com/maria.jonker/posts/647666991918123 Toen via Kaya Köy doorgereden naar Ölü Deniz om informatie in te winnen over de oversteek naar Kelebek Vadisi (Vlindervallei). Zie foto’s @ https://www.facebook.com/maria.jonker/posts/647707561914066. Ze probeerden ons in Ölü deniz een 6-stranden toer aan te smeren voor het zelfde bedrag als de pendelboot naar Kelebek Vadisi en we zijn achteraf heel blij dat we daar niet ingestonken zijn! Het zijn megaboten met een hoop herrie en veel te veel passagiers aan boord. We zouden het verschrikkelijk hebben gevonden. Ölü Deniz zelf ziet er prachtig uit op foto’s, maar wij vinden het 100 x niks. Het hele strand is vol gezet met strandstoelen en het is er een complete kermis. Nadat we wisten wanneer we de volgende dag aanwezig moesten zijn, zijn we dus snel doorgereden naar Faralya, een klein dorpje pal boven de Vlindervallei. We zijn daar in 2007 ook een keer geweest en dachten toen vanaf ons pension te voet af te kunnen dalen. We hebben onze poging toen vrij snel gestaakt, omdat het een erg steile helling is en onze schoenen daar zeker niet op berekend waren. We waren toen overigens al een eind via een touw afgedaald. In 2007 verbleven we in pension Montenegro en ditmaal bij de buurman George House. Een geweldige plek en een fantastische gastheer, die graag een van onze pas gedrukte posters wilde hebben voor zijn pension. Hij ergert zich aan zwerfafval en neemt dat ook vaak mee, hij serveert karaffen water en vindt het waanzin dat mensen steeds om kleine flesjes water vragen i.p.v. ze te hervullen. Een man naar ons hart dus, die Hassan! Voor foto’s, zie https://www.facebook.com/maria.jonker/posts/648586411826181 . ’s Woensdags zijn we heel op ons gemakje binnendoor terug gescooterd naar Dalyan, met een tussenstop bij het strandje bij Göcek en een reddingsactie van een overstekend kameleon, die me als dank gemeen in mijn duim beet. Ondankbaar loeder! Voor foto’s van het fraaie loeder, zie: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.575720392493509.1073741960.472755122790037&type=1&l=69daaa365e

Dankzij de tegenwerking van het grafisch bureau in Bodrum bij wie Mehmet Naldöken de Dalyan Times laat vormgeven en drukken, is die nu sinds 1,5 week klaar. Voor de duidelijkheid, de kopij moest voor mei ingeleverd zijn en het blad moest eind juni klaar zijn … De drukker brak zijn arm, kon een paar weken niet werken, communiceerde dat uiteraard niet en is bovendien sowieso een ongelooflijke onnozelaar. Ik was meermalen aanwezig als Mehmet hem geduldig en rustig probeerde uit te leggen hoe hij bepaalde bladzijden (opnieuw) moest aanpassen. Ik zelf zou hem echt zo door de telefoonlijn getrokken hebben, terwijl ik me qua acceptatie van en dealen met onkundig handelen van “vaklui” toch aardig geïntegreerd heb in de Turkse samenleving!
Enfin, het magazine is er nu en ziet er (voor het overgrote deel) goed uit. Aangezien ik “hofleverancier” voor het blad ben, is er veel aandacht voor de activiteiten van onze vrijwilligersgroep en voor onze projecten. Wat dat betreft, komt het dan wél weer mooi uit dat het blad ongeveer gelijktijdig met de promotiematerialen van het waterkanproject verschijnt. “Elk nadeel hep z’n voordeel”zullen we maar zeggen, al zullen de adverteerders daar vast anders over denken. De achtergrondinformatie over het gebied en Things-to-do komt van onze website, waar ook naar wordt verwezen. We staan dus volop “in the picture”op het moment.
Afgelopen vrijdag zijn we met Carola, Mariska, Jean en (schoon)moeder een toer gaan maken in het achterland van Dalaman. Voor hen een totaal onbekend gebied met volop nijlschildpadden bij het Nil restaurant onder Incebel, de Kapikarginmeren, het strand van Sarsala en de zwavelbaden van Fevziye. Nog nazwemend van de zwavel, zijn we naar afloop even bij Gülay’s ateliertje binnen gewipt.

Op vrijdagavond hebben we samen met Penny & Phil een vergadering gehad met de Dalyan Dernek, waar we graag lid van willen worden om veilig fondsen te kunnen werven voor onze projecten, die nu wel erg grote vormen aan beginnen te nemen. Er is namelijk nog meer sponsoring op komst en we willen geen onverantwoorde risico’s lopen … We denken dat het gebeuren gaat, er moet alleen een technisch probleem worden opgelost. Binnen de dernek mogen alleen bestuursleden accountancy voeren voor inkomende en uitgaande gelden. Een van ons moet dus bestuurslid worden, wat door de Algemene Ledenvergadering geaccordeerd moet worden. Voorzitster en advocate Berna staat erg positief tegenover onze samenwerking en lidmaatschap en denkt gelukkig met ons mee over (nood)oplossingen. Dat is haar wel toevertrouwd, zij is de advocate die de Yuvarlakçay rechtzaken heeft gevoerd (en gewonnen).

Volgende week zondag gaan we er op Co’s verjaardag samen met onze vrienden Heide en Wolfgang weer een dagje erop uit. Veel van onze beste Dalyanli vrienden zijn namelijk op een cruise, dus een feestje met onze beste vrienden zit er dit jaar niet in. We hebben al met Wolfgang en Heide afgesproken dat we over een paar weken weer samen een paar dagen erop uit trekken, mogelijk naar Bergama, Efese, Selçuk e.o. Vorig jaar is dat ons alle vier uitstekend bevallen.