weekje Capadocië

Feitelijk hadden Co en ik plannen om dit jaar in juli terug te keren naar Uzundere en het Bahardal, waar we in 2011 met Ria en Bernard genoten hebben van onwaarschijnlijk veel mooie vlinders. Net voordat we wilden boeken, toch maar even gecontroleerd wanneer dit jaar de ramadan start. Ai, nare verrassing! Die begint morgen al, geen aanrader in een afgelegen streek als de Kaçkar! We hebben de plannen daarom wat bijgesteld en besloten om een weekje in Cappadocië door te brengen en voor aanvang van de ramadan terug te keren. Vrienden vroegen al bezorgd of het niet te heet zou zijn, maar wij meenden beter te weten omdat we al twee keer eerder in juli in deze streek waren en toen volop gewandeld hebben. Jullie voelen het al aankomen ... deze keer was het wel snikheet. Vaak te heet om (lang) te wandelen.'s Middags hebben we vaak siësta gehouden in ons mooie pension, Turquaz Cave Hotel.
Naast een paar noodgedwongen korte wandelingen in White en Love Valley, Pigeon Valley en Gönkür Valley, hebben we twee dagen gescooterd.

Turquaz Cave Hotel was een prettige verrassing. Eerder verbleven we vaak in een goedkoop maar gezellig backpacker pension met een geweldige manager/gastheer Orhan Kalle. Toen we hem schreven om een grotkamer voor ons te reserveren, was het antwoord dat we niet de hele week terecht konden, maar dat hij voor de dagen dat de kamer bezet was een goed maar iets duurder alternatief had in een pensionnetje dat hij dit jaar pas geopend had. De website overtuigde ons dat we daar wel de hele week wilden vertoeven want Ufuk pension is wel berengezellig maar is wel aan een opknapbeurt toe. Het waren de prijs, fantastische service en het gemêleerde internationale gezelschap van ondernemende -veelal jonge- backpackers die ons steeds deden terugkomen. Toegegeven, het backpackergehalte is iets minder, de gasten ietwat ouder, maar het is er even gezellig en goedverzorgd als we gewend waren in een werkelijk fantastische ambiance. Vanwege de geweldige ambiance brengt Orhan zijn veelal Koreaanse en Japanse backpack-sters soms een avondje hiernaartoe om zijn nieuwe pension onder de aandacht te brengen en zijn jonge gasten op het magnifieke dakterras te entertainen. Met succes, zeker bij zonsondergang met uitzicht op Pigeon Valley, waar het dakterras op uitkijkt.
Vanavond om 7 uur stappen we weer in de bus voor de 14-uur durende reis naar Ortaca. We voelen dat we geen 18 meer zijn en zien ertegen op! Gelukkig geen zon op de bus zoals op een deel van de heenweg... Wél het begin van de ramadan bij zonsopkomst, dus waarschijnlijk geen (lange) tussenstops de laatste 5 uur.