Veel gebeurd in de afgelopen weken!

Een weekje geleden was ik begonnen aan een berichtje, maar het is onafgemaakt blijven liggen. Vandaag dus alsnog, maar met een update …

10 februari: Na een onstuimige zaterdag met wisselend weer, gisteren echt de hele dag binnen gezeten. Het plensde weer eens zoals we ons dat van de januarimaanden hier met afschuw herinnerden. Dit jaar komt het een maandje later kennelijk. In zekere zin hadden we nog geluk. Ondanks de stortregen, de storm en het onweer, hadden we nog elektriciteit toen we wilden douchen, koffiezetten en opwarmen bij de airco. En toen werd het donker en koud. Het duurde een paar uur voordat de elektriciteit terug was en inmiddels stond het terrein naast ons huis helemaal blank. Zonder Kardak Tours boten tegenwoordig, dus het havenidee is weg ... We weten inmiddels dat de buizen die in ons mooie muurtje verwerkt zijn het water goed afvoeren uit de tuin en dat het lekprobleem in het schuurtje absoluut niet is opgelost. Het probleem komt niet van het dak zelf, denkt Co nu. De muur met de buren is nat, maar het water komt niet uit de goot. Voor een deel komt het van buitenaf binnen en mogelijk komt het op één plek van onder de tegels naar boven volgens Co ?????? Ben anlamiyorum! Ik snap d'r niks van.
Volkomen onverwacht belde onze bouwvakker Aziz gisteren toen de regen even ophield om te vragen hoe het met het dak van het schuurtje ging. Hadden we het droog weten te houden? Nee? Dan kwam hij een dezer dagen langs om polshoogte te nemen. Prima kerel die Aziz en een geweldig vakman!
Toen onze ijzervreter Faruk met zijn zoon de maten voor nek en poort kwam nemen, werd dat nog even bevestigd. Zoonlief moest tussen de pilasters op drie hoogten de tussenruimte meten. Één hoogte was genoeg geweest. Ondanks het feit dat het natuursteen betreft die niet overal even dik of vlak is, week er niet één maat af. Voor de bouwactiviteit tot nog toe, zie: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.541125872572236.128721.100000244835231&type=3

11 februari: Faruk kwam vandaag aan met brochures onder de arm van smeedijzeren poorten. De keuze blijkt een moeilijke, want de meeste zijn aan de onderzijde zo open dat we zeker weten dat we straks weer kippen van buurman Durmus op bezoek zullen krijgen. Tijdens ons verblijf in Nederland hebben ze alle het loodje gelegd, wat een grappig tafereel opleverde waarover Penny ons bij terugkomst verslag deed. Logeerhond Sabine zag dagelijks met gemengde gevoelens hoe de kippen voor de deur onze composthoop doorwoelden. Op een dag staken er twee pootjes omhoog toen ze met P+P uit wandelen ging. Het kopje ging scheef en keerde zich vervolgens naar Penny. Vragende blik ... Uuuh? Ken ik dit niet ergens van? En hoort dit niet andersom? Maar terugkomend op Faruk ... We zijn in zijn vrachtwagen Dalyan rondgereden op zoek naar ideeën waarbij het onderste deel met houtdelen opgevuld wordt.er waren door de stortregens overal hele binnenmeren gevormd. We hebben huizen gezien waarvan de bewoners zonder laarzen met geen mogelijkheid bij de weg konden komen en waarvan niet eens zeker waren of dat mét laarzen wel lukte ... We zitten dus nog niet zó verkeerd met een haven náást het huis.Toen Faruk ons voor de deur afzette, had Co voldoende ideeën opgedaan om met de informatie uit de brochures een aangepaste poort te ontwerpen die ook bij Faruk goed in de smaak viel.

12 februari: Dinsdag waren we uitgenodigd om mee te gaan naar een protestactie in Köycegiz, waar minimaal 30 honden vergiftigd zijn. Özay's vriend, verslaggever Mustafa Sariipek zou vanuit Marmaris komen om verslag te doen van het gebeuren en had met Özay afgesproken dat dat te combineren zou zijn met verslaggeving over de River Bums. Özay bood ons dus wedeom gratis een boot aan om met 18 personen (hondenliefhebbers en River Bums) naar Köycegiz te varen. Mustafa zou na afloop van de demonstratie met ons meevaren naar Dalyan en onderweg zouden we ergens een schoonmaakexercitie doen die hij kon filmen. Schitterend ... http://www.facebook.com/media/set/?set=a.552460121438811.129724.100000244835231&type=3 Het was schitterend weer die dag, De boot werd door Mebrure van spandoeken voorzien en Penny en Phil hadden gelegenheidsspandoeken gemaakt die aan onze River Bum harken bevestigd werden. Alles erg vermakelijk en gezellig. In Köycegiz wachtte Mustafa, die ik vorig jaar had leren kennen tijdens het verregende interview n.a.v. de montage van een schroefbeschermer op Özay's Solar boot- ons gezelschap al op. De demonstratie in Köycegiz was vermakelijk. Turkije heeft niet bepaald een demonstratiecultuur, dus verliep e.e.a. wat chaotisch en ongeorganiseerd. Uiteindelijk waren er 60-70 demonstranten toen er persverklaringen werden afgelegd. Onze mars vanaf de haven tot de plaats waar het gebeuren plaats zou hebben trok heel wat bekijks; er vielen vele monden open bij dit vreemde gezelschap met spandoeken. Met name de schooljeugd kon het wel waarderen. Zie Penny's foto's @ http://www.facebook.com/media/set/?set=a.445166965555852.102047.100001876577239&type=1
Om 3 uur keerden we terug naar Dalyan. In de buurt van de modderbaden vonden we een plek waar we aan konden leggen en gemakkelijk de boot uit konden.We hebben er wat afval ingezameld, zodat Mustafa kon filmen om me vervolgens te interviewen.Mustafa werkt voor DHA, een gerenommeerd persbureau, dat ook aan grote kranten artikelen levert.Omdat de opnamen niet spectaculair waren, bood ik hem aan thuis ons eigen video- en fotomateriaal te halen, zodat hij ook dat desgewenst kon gebruiken. Co op het fietsje naar huis om de VAIO op te halen, ik mee naar het kantoor van Özay voor het interview met Özay zelf. Özay is een snelle prater tijdens interviews en dus ontging me hoe complimenteus hij over ons River Bums denkt. Door Mustafa ingeleid als "sahip" van Kardak Tours, zei hij dat de buitenlanders die dit initiatief hadden genomen en nu al 12 weken lang schoonmaak hielden de eigenlijke "sahips" van Dalyan waren. Een echte "sahip" is namelijk niet alleen een heer en meester, maar vooral ook degene die beschermt en zorgt dat alles goed blijft gaan. De geboren en getogen Dalyaners moesten zich diep schamen en omdat ze in de winter toch niks beter te doen hadden, vond Özay een minimum van 3 uur Community Service per week wel gepast ... Özay houdt van shockeren en ALS de dorpsgenoten het bericht lezen of het videoverslag zien, gaat hem dat vast ook lukken. Mustafa heeft onze videobeelden handig tussen zijn eigen beelden gelast op momenten dat ik of Özay aan het woord zijn en inmiddels staat dat op Hürriyet Web TV @ http://webtv.hurriyet.com.tr/2/45526/0/1/dalyan-in-gercek-sahipleri.aspx Het artikel stond gisteren (17 februari) in verscheidene online kranten en verschijnt vandaag in de dagbladen.

Afgelopen donderdag is de Turkse vriend van Sabine aangekomen. Morgen huizen ze over van Çandir naar een appartement bij ons om de hoek. Een sympathieke en intelligente jongeman, die Altan! Samen willen ze proberen hier een bedrijfje op te zetten. Hij is een hardware specialist, Sabine een software specialist ... Sabine heeft haar eerste nieuwe website voor DOHAKDER (honden- en kattencharity) afgelopen week gelanceerd. Die van DALYANLI -waarvoor ik een Facebook pagina heb gemaakt- is haar volgende klus.

Komende donderdag hoop ik samen met River Bums Mark en Hülya een onderhoud te hebben met Dalko-baas Muhammet Aktas. We hopen dat we zijn medewerking krijgen om het synthetisch afvalprobleem van de Dalko viscoöperatie bij de bron aan te pakken. Het Dalko-terrein is tot nog toe het dieptepunt van onze exercities met veel "seizoensafval" van weggewaaide polystyreen verpakkingsdozen en -deksels.