Is het dan eindelijk lente?

Vandaag was het werkelijk heerlijk weer. Een temperatuur van zo’n 18 graden, als ik de weericoontjes op het bureaublad mag geloven, zon, een strakblauwe lucht en geen wind. Te gek!
Ik stelde Co daarom voor om via een veilige weg (zonder grind of valse honden) naar Okçular te fietsen en in Kocadere anemonen te gaan kijken. Uit het blog van Alan Fenn hadden we al begrepen dat die nu wél mooi staan te wezen en dat ook de eerste orchideeën zich hebben aangediend.
Kocadere zag inderdaad paars en rose van de anemonen; verder zagen we bosgeelster; giga-speenkruid en cyclaampjes. Een fantastisch gezicht! Alan had op zijn blog geschreven dat de bruine ophrys stond te bloeien. Vorig jaar had hij ons al plek in de buurt van zijn huis gewezen waar die staan. Maar in Kocadere zag ik een andere ophryssoort die we niet meteen thuis wisten te brengen. Thuis ontdekten we dat het een voor ons nieuwe soort is, de hoefijzerophrys.
Na een tijdje rondgestruind te hebben in Kocadere gingen we deels fietsend, deels wandelend met de fiets aan de hand in de richting van de woning van Janet en Alan. Bij de begraafplaats struinden we weer even rond en zagen de eerste Valse Apollo. Het was een puntgaaf mannetje dat helaas niet wilde meewerken. Dus Bernard, je zult weer moeten wachten … maar dit jaar zijn we echt op tijd! Toen voorbij het huis van Alan en Janet langs Karagöl afgelopen. Karagöl (het zwarte meer) is een seizoensmeertje dat in het voorjaar altijd een prachtige blik opleverde. Vorig jaar hebben we er na een telefoontje van Alan een zwarte ooievaar gefilmd. Afgelopen najaar hebben “verlichte” geesten echter besloten dat het meertje gedraineerd moest worden, zodat de dorpelingen eerder van hun bouwland gebruik kunnen maken. De aanblik was daarom nu wat triestig. Zonde van de watervogels die er ’s winters en het voorjaar zaten, en nog meer voor de vele bijzondere libellen die er gevonden zijn. Vorig jaar is het meertje geïnventariseerd door een Nederlandse en een Franse libelloloog, die er helemaal bij uit hun dak gingen. Ik vrees dat dat mogelijk voor het laatst was ….
Aan het paadje dat tussen de woning van Alan en Janet en het meertje loopt zagen we maar liefst drie orchideeënsoorten, de beloofde bruine ophrys, de gele ophrys en de barlia. De gele ophrys is waarschijnlijk een ondersoort, hij was erg klein van stuk en iets afwijkend van bloem. Mooi was hij in ieder geval wel.