Fethiye, picknick in Kisla en kwallenballen ...

Afgelopen donderdag zijn we op Co zijn verjaardag naar Fethiye gegaan. Het was ’s ochtends na de storm van woensdag nog te bewolkt en dreigend om met een bootexcursie mee te gaan. En daarom stonden we bijtijds op om met een dolmus-busje naar Ortaca te gaan en van daaruit met een volwassen bus naar Fethiye. We zijn feitelijk geen stadsmensen, maar Fethiye heeft wat gezellige straatjes, pleintjes en … een geweldige vismarkt waar je je maaltje vers koopt en neerstrijkt bij een van de omringende eettentjes. Voor 6 TL p.p. wordt het voor je bereid en krijg je brood met een kruidenbotertje en een salade erbij. Hartstikke gezellig en lekker! 's Avonds hebben we samen zitten tuttteren, we hadden dit maal niet zo'n zin in een groter feest.

Vrijdag hadden we weer dienst bij June’s strandbarak. Het is steeds weer een belevenis om je verhaal in vier verschillende talen af te steken. De 5e taal (Frans) lukt me niet meer, ik gooi er steeds Turks doorheen! Als ik Turks spreek, gelukkig geen Frans … ’s Middags na thuiskomst werden we prettig verrast door een mailtje van Foto Creteer in Veldhoven. Onze camcorder, die door Ris en Bernard bij hen was afgeleverd, is eindelijk gerepareerd! Te laat om door An en Frans meegebracht te kunnen worden, maar ruimschoots op tijd voor een lift met Marion en Bas in oktober. De service van Foto Creteer was -zoals gewoonlijk- weer subliem. Zij dragen zelfs zorg voor verzending naar Bas zijn bedrijfsadres. Ouderwets klantvriendelijk!

Zaterdag konden we met een speciaal gecharterde dolmus naar June’s optrekje in Kisla. Het busje zat aardig vol en daarnaast waren er nogal wat mensen met eigen vervoer gekomen. Het was er -zoals gewoonlijk- een gezellige drukte, met interessante mensen en heerlijke hapjes. Het uitzicht is er fantastisch en er blaast een heerlijke bries vanaf zee. We nestelden ons heerlijk in de kösk onder June’s monumentale (200-jarige ?) “sakiz agaci” , de zgn. mastiekboom http://nl.wikipedia.org/wiki/Mastiekboom waarvan de hars van oudsher gekookt werd tot een soort kauwgum.

Vandaag besloot ik -na een e-mail van “Kaunos-Sonja”- nog eens op het internet te gaan zoeken naar info over kwallenballen in Turkije. Ik vond een aantal artikelen over plagen in Turkije, waarin steeds dezelfde professor uit Mugla genoemd werd. Dus ik de website van die universiteit afgezocht, en nadat ik zijn e-mailadres had gevonden mijn stoute schoenen aangetrokken. Tot mijn verbazing en verrukking reageerde de goeie man binnen een half uur. Hij bevestigde zowaar mijn vermoeden dat het om de Australische gestippelde kwal ging! Hij schreef dat de soort niet gevaarlijk is voor de mens, maar wel voor mensen die er gevoelig voor zijn jeuk en uitslag kan veroorzaken. De soort houdt zich op aan de kust, in delta’s en ook in zoetwatermeren die bij opkomend tij instroom hebben van zout water. De professor was me erkentelijk voor mijn berichtje, wilde zelf komen kijken met zijn team en gaf aan dat hij me daar desgewenst van op de hoogte zou houden. Waarschijnlijk was hij ergens opgewonden, aangezien deze soort dit jaar pas voor het eerst in Turkije is gesignaleerd. Ik ben erg benieuwd naar het vervolg, met name naar zijn visie op de oorzaak van deze explosie.