Regen & onweer, en nostalgie!

Voor Nederlandse begrippen anno 2011 is dat natuurlijk geen issue, maar hier heeft het sinds half mei niet meer geregend ... Vanmiddag was dan zover: regen, onweer en hagelstenen. Uiteraard viel het er meteen met bakken uit en viel bij de eerste knal meteen ook d’n elektriek uit. Dat hoort erbij in Turkije, schijnt het! Karel en Bea hebben voor ons dit voorjaar heuse Nederlandse reuze kerstkaarsen meegebracht. Nogmaals bedankt, karelenbea, ze komen van pas …
Het knalde verschrikkelijk vanmiddag. In Nederland werd ik daar niet warm of koud van en zelfs op vakantie in ons campertje kon het me niet deren, maar hier vind ik het echt maar niks … Ik trek meteen alle stekkers uit de contactdozen om de risico’s tot een minimum te beperken. Terecht waarschijnlijk, want we hebben sirenes gehoord en op 100 meter van ons huis rookt het inmiddels verschrikkelijk. Er staat duidelijk iets in de fik.

Na een valse herstart van nog geen 5 minuten, weigert d’n elektriek na de laatste rotknal van meer dan een uur geleden nog steeds dienst. Tijd dus voor een nostalgisch moment … Co noemt de naam “Die” en ik begin te grinniken. We proberen te achterhalen hoe lang het geleden moet zijn dat we daar waren en er die verschrikkelijk onweersbui meemaakten. Tien jaar geleden? Nee waarschijnlijk nog langer geleden, in ons Toyota Hiace tijdperk. We herinneren ons beiden de kroeg (Paris) en de muziek van Melissa Etheridge. Bij elke nieuwe rotklap hield die op om even later weer te starten. Het was in de nadagen van de cassettebandjes … We vonden het destijds al o zo primitief. Hoe moest dat daar in vredesnaam met de computers van bedrijven, vroegen we ons af.
Nu -meer dan 10 jaar later- denken we terug aan de optimistische verwachting van onze vriend Vahdettin van zo’n twee weken geleden. Hij meende dat Turkije, met zijn sterk groeiende economie over 5 jaar wel in de pas moest kunnen lopen met West-Europa. Toen we daar zuinig bij keken en opmerkten dat hij geen idee had hoe groot de verschillen nog zijn, vermenigvuldigde hij dat aantal jaren grootmoedig met factor 2. Met deze regering van Tayip Erdogan zou het 10 jaar verder helemaal goed komen in Turkije. Wat kun je bij zo’n heilig vertrouwen en zo’n optimistische kijk op zaken nog meer opmerken dan “inshallah”? Vahdettin mag van ons gelijk krijgen, graag zelfs … ondanks de romantische kaarsjes en waxinelichtjes die ons huis nu verlichten.

Op dagen zoals deze denken we toch steeds: in Nederland gebeurde dit hooguit 1 keer in de twee jaar. Vandaag vroegen we ons ook af: Hoe zou het inmiddels in Die zijn?
Dit berichtje is in 3 etappes getypt, want accu’s raken leeg als d’n elektriek steeds uitvalt … Inmiddels lijkt hij terug en van plan te blijven. Ook het internet is weer actief. Tijd dus voor een nieuwe mariajonker.waarbenjij.nu upload!