Exclusively for Ladies …

Gisteren heb ik / hebben we een groot deel van de dag in de winkel van Aysel doorgebracht. Aysel was eergisterenavond rond half 10 teruggekomen uit Trabzon en zag er allesbehalve florissant uit. In de dagen dat ze weg was had Mari samen met Dilara de zaken waargenomen en juist gisteren op haar eerste echte dag terug zou ze er alleen voorstaan. Ik had me dus voorgenomen dat dat niet mocht gebeuren en vertrok rond kwart over tien naar de winkel. Aysel was verbaasd door mijn vroege komst, maar vond het prima dat ik de stofzuiger uit haar handen pakte en haar hielp om de winkel op orde te krijgen. Het was ’s ochtends rustig en dus had ze alle tijd om me na een Turks ontbijtje met simit, börek en -umm- olijven de foto’s van Gürpnar en haar dierbaren te laten zien. Het had haar duidelijk goed gedaan haar dorp na 22 jaar weer gezien te hebben en oude dierbaren weer gesproken te hebben.

Terwijl we zaten te kletsen bij een glaasje thee, kwam Mehmet Naldöken van de Dalyan Times binnenzeilen. In elk nummer van de Dalyan Times wordt één van zijn “buren” in een advertorial in het zonnetje gezet, en dit keer had hij daar Müge Boutique voor uitgekozen. Dat zijn
“vaste verslaggeefster” Maria ter plekke aanwezig was, kwam hem goed in zijn kraam te pas. Dat vond uiteraard ook Aysel, want hoewel ze blij was met de haar aangeboden gratis reclame, heeft ze van Mehmet geen al te hoge pet op. Ze had veel liever dat ik een artikel schreef.
Toegegeven, Mehmet is een vrij zelfingenomen man met soms weinig realistische denkbeelden, maar hij steekt wel zijn kop uit. Hij brengt al vijf jaar de gratis Dalyan Times uit en betaalt dat deels uit advertenties, deels uit eigen portemonnee. Hij is niet te beroerd om controversiële zaken te publiceren en biedt daarmee de stichting een geweldig goed medium. Uit vragen en reacties van de bezoekers van Kaptan June’s Hut, wordt de Dalyan Times goed gelezen door toeristen die interesse hebben in natuur en milieu.
Mehmet bood aan dat, als ik het artikel schreef, zijn winkelhulpje het wel uit kon typen. Dat zag ik niet zo zitten. In de eerste plaats ben ik gewend achter mijn laptop te schrijven en -al lezend- te redigeren en in de tweede plaats ken ik van eerdere edities van de Dalyan Times de typefouten van iemand met weinig kennis van de taal en een Turks toetsenbord. Kemal daarom gevraagd om bij Co de laptop op te halen, zodat ik ter plekke mijn verhaal in kon kloppen.

Een uurtje of zo later kwam Co zelf polshoogte nemen. Toen hij begreep wat de bedoeling was, reed hij terug naar huis om de camera te halen. Aysel gaf ook aan liever door Co gefotografeerd te worden dan ’s avonds door Mehmet. Leuke fotosessie gedaan, maar Mehmet wilde toch een andere foto van het winkelfront. Één waarop ook de aanliggende panden stonden (ter herkenning), waar ik er die juist zorgvuldig afgeknipt had bij het monteren :-)
Ook de naam van de advertorial moest anders. “Müge Butie ho geldiniz!” in vijf talen was te expliciet. Het moest een advertorial zijn en geen advertentie …
Nadat ik twee alternatieven had gesuggereerd, vond “Exclusively for ladies …” genade. Een prima titel, vond-ie, de dames zouden daar zeker door geprikkeld worden en verder willen lezen.

Laten we het hopen, de toeristen hebben dit jaar duidelijk minder te besteden en komen soms tot drie keer terug voordat ze een jurkje kopen voor de bodemprijs die Aysel er toch echt voor wil hebben. Vaak wordt erbij gezucht alsof ze de hoofdprijs vraagt, iets wat zeker nu de lira zo gekelderd is ten opzichte van het Britse pond en de Euro volslagen quatsch is.