Nederlandse belangstelling

In de afgelopen twee weken ons Nederlands weer wat meer benut.
We werden vorige week woensdag verrast door de kreet: “Hé die Co!” Het bleken Henk en Marijke te zijn, die in het voorjaar spontaan aangewipt kwamen naar aanleiding van onze uitnodiging van vorig jaar na een “Breakfast on the Beach”. Opnieuw gezellig bij gekletst op het theeterras bij de moskee en twee dagen later op het meer het gesprek voortgezet onder genot van een drankje en een hapje.

Eergisteren zag Oktay van Basar-hotel ons lopen en hield ons staande. Twee jaar geleden hadden we bij het zwembad van het hotel kennis gemaakt met Karin, Soner en hun zoon Emre. Die hadden naar ons geïnformeerd. Zelf hadden ze destijds plannen om ook naar Turkije te emigreren en daarom waren ze geïntrigeerd naar ons verhaal en onze ervaringen na twee jaar. Konden we misschien even aanwippen bij het hotel, vroeg Oktay. “Tuurlijk!” … We herinnerden ons het sympathieke stel nog goed en waren erg benieuwd hoe het met hun plannen stond. Ook met hen even gezellig bijgekletst en afgesproken dat ze voor hun terugreis naar Nederland nog een keertje aan komen wippen, om ons stulpje te bezichtigen.

En vanochtend stond dan Ruud voor de poort. Ruud heeft 4 jaar geleden het Dalyanvirus opgelopen toen ter elfder ure noodgedwongen een reis moest worden omgeboekt, en volgt nu al een tijdje mijn weblog. Vorige week voerden we via Facebook een eerste chatgesprek en werd ik gefeliciteerd met mijn verjaardag. De 13e vertrok hij op vakantie: bestemming Dalyan dus. Kon hij een keer langskomen? Altijd goed ... dus ook vandaag weer een nieuwe blogkennis op de koffie, stevig oververhit na een vroeg gestarte wandeling. Het is vandaag weer vies-heet, zwembadweer eigenlijk, maar dat komt niet uit. Vanavond komen Sue en Nev de schade van het gemiste feestje inhalen. Vanmiddag dus airco-gekoeld meze bereid. Co heeft nu het werk overgenomen voor de main course.

Tussen de bedrijven door weer wat laatste artikels geschreven voor de Dalyan Times: één naar aanleiding van de nieuwe “ziekenhuisopname” van Nuri, een caretta die vorig jaar ook al opgenomen was met een geamputeerde flipper en schildletsel, en nu in de delta wéér door een schroef geraakt is. In mei, toen we met Lia en wil een bootexcursie maakten, heb ik nog stennis gemaakt toen ze door een krabvisser met een vislijn gevoerd werd. Hopelijk wordt het voederen snel verboden en worden de bootpropellers verplicht van een kooi voorzien!

Een tweede artikel gaat over het versloffen van controle op voorschriften aan het strand. ’s Zomers wordt er volop gebarbecued in het bos vlakbij Kaptan June’s hut. Open vuur in een bos dat (uiteraard) kurkdroog is … Gevaarlijk en uiteraard verboden, maar ja, niemand houdt toezicht.
Hoe het terrein er na een picknickdag uitziet, wil je echt niet weten. Overal slingeren plastic flessen en zakken, blikjes, papierafval, vlees-trays en het nodige organische afval. Natuurlijk staan er bordjes, waarop duidelijk staat dat je geacht wordt je rotzooi af te voeren en dat BBQ’en en open vuur verboden zijn. Er staan hier zelfs voldoende afvalbakken, maar NEE het mag niet baten. Overal belandt afval, behalve daar … Er is een groot parkeerterrein, maar auto’s, pickups en touringcars rijden ongegeneerd het bospad op naar Kaptan June’s Hut en DEKAMER. Picknickers rijden hun auto zelfs tegen de boshelling op om een geen meter te hoeven lopen … Héél irritant en gevaarlijk!

Hopelijk levert het gesprek dat June en Sue onlangs met een vertegenwoordiger van de ÖÇKK gevoerd hebben het gewenste resultaat op. Bij hun gesprek met de gouverneur van Mugla over de wenselijkheid van een wetsaanpassing om propellerkooien te verplichten was namelijk ook een ÖÇKK-man uitgenodigd. Ze hebben na hun gesprek met de gouverneur, het verzoek gekregen om alle geconstateerde knelpunten en voorstellen op schrift te stellen, na overleg mét en in cc aan de ÖÇKK. Ze hadden heel wat te beschrijven aan knelpunten en voorstellen! Denk onder andere aan: verplichtstelling propellerkooien, handhaving snelheidslimiet, handhaving speedbootzone, voederverbod caretta en nijlschildpad, bescherming blauwe krab, aanpak zwerfafvalprobleem …
De ÖÇKK-man met wie ze nu contact hebben wordt vanuit de verte gevolgd door iemand hoger op de hiërarchische ladder. Kennelijk is het in Ankara doorgedrongen dat er ruimte is voor verbetering.