Handjes uit de mouwen!

Wederom een oud-collega (Cok himself) die me eraan herinnert dat het hoog tijd is weer in de pen –nou ja, wat heet— te klimmen en mariajonker.waarbenjij.nu bij te werken.

Co en ik zijn druk in de weer geweest met de inrichting van het museumpje en de museumwinkel. Omdat er erg veel tegelijk gebeurt, ben ik als aangewezen webmaster / PR medewerker druk bezig geweest om een presentatie en informatiebulletin te maken voor hoofdsponsor TUI AG /Futouris, de website aan te passen, June’s “archieven” door te spitten, mensen aan te schrijven voor aanvullende informatie, expositiemateriaal te maken, vergaderingen bij te wonen, voorlichting te geven, spulletjes te verkopen, filmwerk te doen en bij dat alles niet gek te worden.

De opening van het winkeltje en mijn eerste officiële voorlichtingen in het museumpje waren een geweldige opsteker. De Dalyan Times was net verschenen en heel veel bezoekers bleken mijn artikelen gelezen te hebben en kwamen met gerichte vragen over ons propellerkooi project, beheersmaatregelen van ons beschermd natuurgebied en de (on)wenselijkheid van schildpaddenexcursies. Een zeer geïnteresseerd jong stel vertelde me op het eind van het gesprek dat mijn uitleg ze definitief had doen besluiten af te zien van zo’n excursie. Het moest ze wel van het hart dat de stichting dit aan de kade in Dalyan zelf zou moeten vertellen, foldertjes uit zou moeten reiken en billboards zou moeten opstellen … Ik was blij ze te kunnen vertellen dat dat precies is waar we naartoe werken. De foldertjes zijn al besteld. Het verhaal over ons propellerkooi project leverde erg veel donaties op. Mooi!

Gisteren was ik door June uitgenodigd om filmwerk te doen, terwijl de tweede propellerkooi gemonteerd werd. We waren met zijn allen redelijk verontwaardigd dat de in het voorjaar bestelde kooien nog niet gemonteerd waren, maar gelukkig komt er nu eindelijk weer schot in. Die van gisteren zou een testkooi worden, omdat het ontwerp van de vorige vanwege problemen met losgeraakt riet enige aanpassing behoefde. Na montage zouden we met de ontwerper en de directeur van de bootcoöperatie een proefvaart maken en afhankelijk van de bevindingen zouden er later op dag nog twee van een (al dan niet aangepaste) kooi voorzien worden. Al met al was het een indrukwekkend gebeuren, met een ontroerend relaas van directeur Atilla Gültekin ter afsluiting. Hij vertelde June hoe hij vroeg middag tijdens haar afwezigheid de pers te woord had gestaan en verteld had dat de bootcoöperatie graag met de stichting wil proberen letsel van schildpadden te voorkomen. De man vertelde in voor mij heel goed verstaanbaar Turks (!) dat de natuur en het milieu in ons beschermd natuurgebied hem aan het hart gaan en dat hij graag mee wil werken aan duurzaam eco-toerisme op rivier en meer. Atilla is een charismatische persoon en ondanks zijn positie een man die “gewoon” is gebleven en niet houdt van de typisch Turkse blabla en poeha. Hij sprak uit het hart --zijn hoofd en dat van June dicht bijeen-- in een ontroerend onderonsje tussen een excentrieke Britse natuurbeschermster en een onvervalste Dalyaner, die haar oprecht bewondert om haar hardnekkige gevecht om te behouden wat waardevol is. Gezichtsuitdrukkingen en handgebaren van beiden spraken boekdelen. Ik had hem en June na afloop van de testvaart eigenlijk willen interviewen, maar heb daar van af gezien, omdat zijn spontane verhaal-uit-het-hart en zijn reacties op June’s diplomatiek gebrachte kritische kanttekeningen werkelijk alles zeiden. Zonder meer ontroerend!

Volgende week vrijdag geeft June een straatfeest, waarbij de Britse ambassadeur eregast is. De Belediye wil flink uitpakken en verzorgt gratis de hele catering en de bediening om een goede beurt te maken bij deze hoge gast. We hopen dat onze mediaminnende burgervader de uitgenodigde “suits” (kaymakan, vali) ertoe kan bewegen hun speeches die normaal zeker een kwartier in beslag nemen te beperken tot 1 minuut …
Vandaag weer naar het strand, mét of zonder Co. Het museum moet af, ondanks zijn zware hoofd na een gezellig etentje met Bea en Karel en Co’s te zware afzakker na afloop.