Ook hier schijnt het zonnetje inmiddels!

Gisteren samen met Karel en Bea naar Okçular gereden voor Çocuk Bayrami, een nationale feestdag voor en door kinderen die door Atatürk is ingesteld. Net als vorig jaar weer aandoenlijke tafereeltjes, naast de ingestudeerde verplichte (Atatürk) nummers die de microfoon in geschreeuwd worden.
Behalve de kinderen, trok ook een volwassene met cowboyhoed steeds onze aandacht. Zijn armen waren omwonden met gebedskettinkjes en ook om zijn nek hing allerlei fraais. Waarschijnlijk hoopte hij ze in de drukte aan de man / vrouw te brengen. Het zou een kerstboom niet misstaan hebben, vond Karel. Persoonlijk houd ik van andere kerstversiering, maar goed … zijn boodschap was eigenlijk wel duidelijk. ’s Middags naar de markt geweest en wat bij gekletst bij Aysel.

Vandaag op de scooter naar het amberbos van Kavakarasi gereden. Het stond al even op ons verlanglijstje, maar door onze werkzaamheden aan de hut van June en Co zijn cursus kwam het er maar niet van. Dit weekend moest het er echt van komen, want het is weer orchideeëntijd en we hoopten er bijen- en hommelophryssen en tongorchissen te zien. Da’s gelukt, maar er stonden er wel veel minder dan vorig jaar. Misschien zijn we toch nog aan de vroege kant door het relatief slechte lenteweer. Behalve de hop, die zich vandaag 3 x liet zien, was er nog weinig bijzonders te zien in het bos. We hebben wel een nieuw stuk verkend, waar we eerder nooit konden komen omdat het er steeds te drassig was. We bleken vanuit het amberbos naar het dorp Kavakarasi te kunnen lopen en we werden daar prompt getrakteerd op een grote nachtpauwoog. Vorig jaar zagen we er ook één in Okçular. Een prachtige nachtvlinder met een spanwijdte van zeker 12 cm, de grootste van Europa!