Druk weekje!

Maandag eerst ervoor gezorgd dat ik mijn gratis mamografie geregeld kreeg en Co zijn PSA. "Verzeker Ali" had me ge-maild dat we niet verzekerd waren voor dit soort dingen, maar dat stukje Turks op onze polis was toch echt zonneklaar! Toen ik de letterlijke tekst op de polis mailde, ging binnen 15 minuten de telefoon. Ik had gelijk -wat ik natuurlijk al wist- en hij ging direct een afspraak voor ons regelen voor dinsdagochtend. Co had maandag zijn eerste cursusdag, 3 x 40 minuten. Na nog wat in huis gewerkt te hebben naar het BC Spa hotel gefietst voor de expositie van Gülay. Ik had Janet beloofd dat we zouden filmen, zodat de video op Gülay's nieuwe website-in-ontwikkeling kon worden opgenomen. Het werd een goed bezochte middag, met een typisch Turks slordigheidje: Boven op de 1e verdieping was een mooie expositieruimte, maar helaas ... geen voorzieningen voor rolstoelers. Dan maar buiten, alhoewel er een straffe wind stond. Af en toe waaide er dus een doek om en ook de microfoon vond het maar zozo. Rond kwart over drie kwam ook Co binnen zeilen. Zowaar: dik tevreden over zijn cursusmiddag! Ik had hem gevraagd reclame te maken voor de expositie en jawel, even later kwamen er ook wat cursusgenoten. Om beurten wat gefilmd en gebuurt met bekenden.Gülay was wel dik tevreden, ze straalde bij alle belangstelling (van voornamelijk buitenlandse ingezetenen), en van de interviews door twee verslaggevers. Hoewel ze ook goed verkocht heeft, was ze nog veel blijer met de grote belangstelling, het spontane aanbod van een Turkse marktstandhoudster om haar spulletjes belangeloos te verkopen en een aantal op-maat-bestellingen.
Voor de video, zie: http://www.facebook.com/profile.php?id=100000244835231#!/video/video.php?v=211001115584715&comments

Dinsdag eerst met de scooter naar het ziekenhuis. Dat duurde wat langer dan verwacht, want ik bleek twee onderzoeken te krijgen. Een voor de middag en een na de middag. Co kachelde na de eerste ronde (PSA en mamografie) dus naar Dalyan terug voor zijn 2e cursusdag, terwijl ik in het centrum van Ortaca een lunchadresje opzocht.
Na de middag kreeg ik nog een ultrasoon borstonderzoek. Alles gelukkig prima in orde!

's Woensdags heeft Co een lange cursusdag: 4 X 40 minuten verdeeld over ochtend en middag. Omdat Co zijn Turkse lessen ten koste gaan van het werk aan de strandbarak, ging ik in mijn uppie naar Iztuzu om te schilderen. Na de middag begon het wat te rommelen en werd het donker in de verte, maar ik werkte nog steeds in het zonnetje. Telefoon ... een ongeruste Co. In Dalyan stak een stevige storm op. Was ik nog steeds op het Centrum? "Ja, ... hier is niet veel aan de hand." "Beter meteen aanrijden, ik weet niet of je nog droog in Dalyan aankomt."
Nou, dat lukte ook maar net! De halve terugweg vond ik dat Co zwaar overdreeg, maar net voorbij de picknickplaats van Sulungur zag de lucht ineens pikzwart, Mmmm, toch maar even gassen dan. Het bleef droog tot ik ons paadje inreed en toen gingen de sluizen open ...
Mazzel, ik was net op tijd!

Donderdag vroeg naar Okcular gereden. Alan en Janet hadden ons uitgenodigd om samen naar de Sandras (berg) te rijden. In eerdere jaren hebben ze daar rond deze tijd 3 soorten tulpen gezien, vlak bij elkaar. Daar waren we uiteraard wel voor te porren. Op de yayla aangekomen, bleek dat we toch wat aan de vroeg kant waren. Volop blad, redelijk wat gele tulpen in knop en sommige gele en rode in bloei. De oranje soort was nog niet zo ver.Het voorjaar valt hier dit jaar ook wat tegen. Vorig jaar hebben we vanaf de komst van Bernard en Ria (laatste week van maart) steeds buiten ontbeten en gegeten. Dit jaar is dat nog echt veel te fris.
Desondanks lekker gewandeld rondom een soort van spookdorpje. Helemaal verlaten (nog).
Na terugkomst in Okcular net te lang blijven koffieleuten. Nat pak, getsie!

Vandaag na koffieleuten met Sue naar het schildpaddencentrum gereden. Het wordt tijd dat de barak klaar is, want de eerste toeristen zijn al gearriveerd. De hond bleek mijn werkbroek enigszins bewerkt te hebben, bij gebrek aan kauwbare pantoffels. Hij zag er al niet uit, maar met die gaten op mijn achterste voelde ik me toch niet echt happy. Het alternatief was mijn sneeuwwitte zomerbroek ... dan toch maar die met gaten! Eerst samen het plafonnetje van het museumdeel van jute voorzien, daarna de achterzijde groen geverfd en toen elk voor zich allerlei kleine groen-, blauw- en witklusjes. Na thuiskomst gras gemaaid. Was hard nodig, na het groeizame weer van de afgelopen week!

Morgen samen met Karel en Bea naar Cocuk Bayrami (Kinderfeest) in Okcular!