Terug in Dalyan!

Gisteren zijn we weer teruggevlogen naar Turkije.

We willen jullie allemaal nogmaals hartelijk bedankt voor jullie Nederlandse warmte en gastvrijheid.
Het was fijn om familie, vrienden, buren en oud-collega’s weer te zien en bij te kletsen. Voor alsnog benijden we jullie nog even om jullie warmte en comfort, maar hopelijk is dat nare trekje snel iets van het verleden!

Het zit er op: de sleuteloverdracht door Anja, het sneeuw ruimen op De Meeren, de verjaardagen van Mariëlle, Hanna en Lia, reparaties en klussen in eigen huis, de Kerstdagen, Oud & Nieuw, afvoer van overtollige huisraad naar familie, vrienden, Het Goed en De Kringloopwinkel, bezoekjes aan familie, vrienden en buren, Marktplaats-handel, logeerpartijen in Amsterdam, Eersel, Hengelo en Dordrecht, nieuwe paspoorten scoren, zomervakantieplannen maken met Bernard en Ria, de sleuteloverdracht aan Koos & Ria, en wat klussen-om-het af-te-leren bij Bart.
Ik had me een beetje te goed aangepast aan het ’Ollandse en had dus ook mijn oude vertrouwde hoestbuien weer terug … Na bijna twee maanden in Nederland zag ik uit naar Ons Nieuwe Thuis, de zon en de warmte …

Oef … dat viel tegen. Het is trutweer in Dalyan en het huis was koud, brrrr!
De airco dus meteen op volle toeren laten blazen en daarmee was het in de woonkamer wel te hebben. De andere ruimtes bleven echter koud. Gelukkig was het huis niet zo vochtig als vorig jaar toen we in januari terugkeerden, maar evengoed was het geen pretje. Ons bed eerst maar een uurtje voorverwarmd met d’n elektrieke onderdeken, want het voelde wat klammig aan. Elk een degelijke pyjama aan en dan maar hopen dat we op temperatuur zouden blijven. Daar bleek in de loop van de nacht toch echt meer voor nodig. Ik het bed weer uit en een extra dekbed er boven op. En dan maar denken dat het hier warmer is dan in Nederland. Nou dat voelt (nog) niet zo! Wat zijn we de afgelopen 2 maanden toch weer verwend met comfort … Dat wende snel; dit veel minder snel vrezen we. Het wordt dus tijd dat het zonnetje zich weer laat zien!

Vandaag deed hij dat in ieder geval niet.
Vanochtend begonnen we met een douche die nog nét niet koud te noemen was. We hadden het alle twee heel snel bekeken en gevoeld, en hebben ons supersnel aangekleed want slaapkamer en badkamer waren nog steeds onaangenaam kil. Co had (gelukkig ???) voor ik blaffend en hoestend het bed uitkwam, de airco al aangezet. Het was in de woonkamer dus stukken aangenamer van temperatuur. Dat lag deels ook aan het thermo-ondergoed dat ik vorig jaar op aanraden van Joli uit Nederland heb meegenomen. Na de (te koude) douche en de afkoeling in bad- en slaapkamer leek me dat wel weer lekker. Wie had dat toch durven denken: Co en ik op een elektrische onderdeken, in degelijke pyjama’s en gehuld in thermo-ondergoed? IK in ieder geval beslist niet voor we naar Dalyan verhuisden en Joli ons in het najaar influisterde dat dat allemaal onmisbare attributen zijn hier …

Toen we vanochtend naar buiten keken, zagen we dat er in eigen tuin en in de tuin van de buren behoorlijk wat struiken en planten om lagen. Zo te zien heeft het hier de afgelopen dagen flink gespookt. De boten van Kardak Turizm liggen naast ons huis dit jaar wel op het droge. We hebben geen “havenplaats” op het moment. Hoewel het niet blank staat om ons heen, was het weer er vandaag niet naar om meteen de tuin in de duiken. Het was een trieste, donkere dag. Waarschijnlijk regent het morgen ook nog, maar zodra het weer het toelaat moeten we nodig buiten klussen. Vanmiddag zijn we -tussen de buien door- naar Dalyan gewandeld om er hamsi (een soort verse ansjovis) te gaan scoren. In het centrum was het vrijwel uitgestorven. De bars en restaurants zijn uiteraard nog niet in bedrijf. Ook de meeste winkels zagen er donker uit. De eigenaars zullen geen zin gehad hebben om voor een halve grijpstuiver te zitten blauwbekken. We hebben Aysel dus nog niet gezien. Morgen, op marktdag, treffen we het misschien beter …