Laatste eindjes …

Vandaag is het trutweer en zoals vaker hier betekent dat “elektrik yok”. Goede gelegenheid om even in Word alvast een berichtje in te kloppen voordat de accu van de laptop leeg is. De accu stelt ons in staat om wat onbekende CDs van Ellis te draaien voor we besluiten dat we ze “in de uitverkoop” doen. De eerste keuze van vandaag, Lisa Stansfield is een prettige verrassing. Ze mag blijven!

Afgelopen woensdag afscheid genomen van Sue, die voor 3 maanden met Nev naar Aussie-land gaat.
Donderdagmiddag bij Aysel binnen gewipt om wat nieuws (lees: iets warmers) te kopen voor op mijn feestelijke zwarte shalvar. Aysel vertelde me dat ze grote schoonmaak aan het houden was en de oude kleding van haar uithuizige dochters had uitgezocht. Ze wilde ze graag aan een gezin geven dat het financieel niet zo ruim heeft. Toen ik haar over Gülay vertelde, werd ze enthousiast. Ze zou dat een prima bestemming voor de spulletjes vinden.

Vrijdag moesten we naar het Yücelen-ziekenhuis voor een check-up. Die was vereist voor we toegelaten kunnen worden tot de ziekenkostenverzekering. Co zijn suikerniveau bleek vreemd genoeg wat aan de hoge kant, mijn cholesterolwaarden eveneens, maar al met al niets verontrustends. We kregen dieetadviezen mee die aan ons nauwelijks besteed zijn omdat we zowel weinig zoetigheid als weinig vetten gebruiken vanwege Co zijn klachten eerder dit jaar. Hoewel de dokter een kleine afwijking constateerde in mijn ECG, hebben we de test met succes doorstaan.

Omdat we na de onderzoeken enkele uren op de uitslag moesten wachten en Ortaca niet bepaald ons idee is van een gezellig stadje in de tussentijd naar Gülay gereden om met haar door te spreken hoe de June Haimoff stichting en zij iets voor elkaar zouden kunnen betekenen. Gülay vertelde ons dat het die vrijdag “Engelli günü” was, de Dag van de Invaliden. Ik vertelde Gülay dat ik Sue en June had voorgesteld om haar te vragen een logo en enkele Caretta ontwerpen te maken voor t-shirts, buttons, stickers, petten, tasjes en dergelijke en haar als wederdienst een gratis verkooppunt te bieden in de nieuwe museumwinkel naast het schildpaddencentrum, waar natuurlijk erg veel toeristen komen. De Stichting mag in de museumwinkel souvenirs e.d. verkopen, maar kan -na het ophoesten van de 50.000 lira stichtingskosten- momenteel geen grote investeringen doen.
Gülay van haar kant kan wel originele souvenirs en schilderijtjes maken, maar heeft geen goed verkooppunt … De handen ineen slaan is dus win-win situatie. Geen liefdadigheid, maar een zakelijk voorstel met begrip voor de persoon achter de kunstenares, haar mogelijkheden en beperkingen.
Gülay straalde zoals alleen een Gülay in goede doen kan stralen. Ze vond ons voorstel een prima Invalidendag kadootje. Ze had meteen ook wat leuke ideetjes voor bijzondere maar goedkoop te produceren kado-artikelen en wil maar al te graag behulpzaam zijn bij het maken van ontwerpen als wederdienst voor een goed gratis verkooppunt in de Museumwinkel.
In april willen we weer een gala-avond organiseren om geld te genereren voor nieuwe aankopen. June’s boeken en CD zijn voldoende op voorraad, onze Destination Dalyan DVD is voor minder dan 1 lira te produceren, dus dat is het probleem niet. Textielproducten als t-shirts, petten en katoenen tasjes zijn goedkoop, als we ze via de Pamukkale Universiteit in Denizli laten produceren, maar je moet natuurlijk wel een voorraad tegelijk bestellen in verschillende maten.

Ook nog even met Gülay gesproken over de film die Ahmet Altan komend voorjaar met onze hulp wil maken. Ik heb haar uitgelegd dat we de film graag willen maken, MITS er een goed draaiboek ligt. Gülay begrijpt gelukkig onze zorg en was duidelijk ingenomen met de insteek die wij voor de film zouden willen kiezen: uitgaan van de kracht en de mogelijkheden van de invalide mens. In Turkije worden invaliden en zwakzinnigen nog steeds weggestopt. Ze zijn “sakat”, m.a.w. er mankeert iets aan en families schamen zich vaak ook voor een familielid met een handicap.
Gülay vertelde ons al eerder dat de buren haar niet meer willen kennen en zelfs negeren. Ze hebben het idee dat een “sakat” niets meer kan of doet. Ze zou graag in een film willen laten zien dat ze zelf kookt en strijkt en andere dingen in huis en buitenshuis doet, uiteraard mét beperkingen en de behoefte aan aanpassingen om zichzelf te kunnen helpen. Ze is goed geïnformeerd hoe dit soort zaken in Nederland en de omringende landen georganiseerd is en zoekt goed uit wat er tegenwoordig in Turkije middels subsidiepotjes ook kan. Helaas is de gemiddelde Turk hier niet / nauwelijks van op de hoogte.

In dat kader is het interessant dat Aysel voor haar vader, die 25 jaar geleden na een hersenbloeding gedeeltelijk verlamd is geraakt, e.e.a. heeft uitgezocht en zich ook oriënteert om in de toekomst met subsidie van de overheid een accommodatie voor invaliden op te zetten. Ik vertelde Aysel daarom over Ahmet Altan’s eerdere plannen voor een museumwinkel bij het Günlüklük-restaurant en zijn filmplannen met Gülay. Misschien zou het goed zijn om in het voorjaar de handen ineen te slaan, want Ahmet heeft goede ideeën, is een geweldige organisator en heeft veel nuttige en invloedrijke contacten. We hebben afgesproken dat we deze week in ieder geval samen naar Gülay gaan om haar atelier te bekijken en de kleren af te geven. Mogelijk kan Aysel Gülay wat handige tips aan de hand doen of kunnen ze in de toekomst samen werken.

Vanmiddag wip ik even bij June binnen. June miste haar P.A. (Sue) al voor ze echt weg was en vroeg me of ik haar tijdens Sue’s afwezigheid kon helpen met computerklusjes. Ik heb haar verteld dat we zelf ook 1,5 maand weg zijn, maar dat ik haar tot die tijd en daarna natuurlijk wel wil helpen met haar e-mail en dergelijke. Nu maar hopen dat de elektriciteit niet voor de 3e keer in 2 dagen uitvalt …

De komende dagen bereiden we ons langzaam aan voor op ons vertrek. De laatste wasmachines draaien, was strijken, koffers pakken en het huis poetsen. Het hoort erbij als je 1,5 maand op stap gaat. Tijdens onze afwezigheid zorgen Fedai en Ayse weer voor de kiet …

Vraagje: heeft iemand van jullie (in de buurt van Eindhoven) fietsen voor ons in bruikleen?
Het zou handig zijn voor de kleinere afstanden.