Naar de notaris …

Gisteren was het dan eindelijk zover, de eerste officiële stap op weg naar de Kaptan June Sea Turtle Conservation Foundation werd gezet! Feitelijk waren daar heel wat stappen voor nodig, want de ondertekening van het stichtingstatuut zou plaatsvinden in Denizli, zo’n 250 km van Dalyan.
Via de Universiteit van Pamukkale, waar Yakup Kaska werkt, waren notariaat en advocatuur goedkoper te regelen en elke lira telt … Gelukkig rekende Faruk Özalp ook een vriendenprijsje voor zijn luxe minibus, want hij wilde zelf toch al naar Denizli. En zo mochten Co en ik met de “stichters”mee naar de Pamukkale Universiteit en de notaris in Denizli. Een leuke verrassing!

Om half 8 reden we met Sue en Yasemin naar het huis van June, waar net ook Faruk aan kwam rijden met Abidin Kurt. June had even wat extra optuttijd nodig, want ze wilde niet dat de notaris haar wenkbrauwen op zou trekken bij het zien van een vrouw die op 88-jarige leeftijd nog een stichting in het leven meende te moeten roepen. Haar tweede opkomst bij de poort was dan ook glamourvol. Tevreden constateerde ze dat de regisseur en haar mede-acteurs al ter plekke waren. Alle “darlings” werden op de wangen gekust en de regisseur (Co) kreeg een handkus toe gezwaaid.

En toen gingen op weg naar Denizli. Bij de afslag naar Ula stond Heike te wachten, een van oorsprong Duitse vrouw uit Akyaka die net als June al meer dan 25 jaar actief is op natuur- en milieugebied.
Toen we de weg naar Ula indraaiden, keken Co en ik elkaar lachend aan. Deze weg hadden we al eens eerder gereden, met Marion, Bas en onze dronken gids Erkan … Het bleek een mooie route, al hebben we de bordjes “Kartal” rechts laten liggen. Er waren zaken met een hogere prioriteit!
Na een kleine anderhalf uur uur rijden legden we aan voor een laat ontbijt (ons tweede van de dag).
Er stond in no time een heerlijk ontbijt voor 8 personen op tafel, alles supervers.

Rond half twaalf bereikten we de Pamukkale Universiteit in Denizli, een mooi en modern complex.
Terwijl we op Professor Yakup wachtten, werden we in de restauratie van koffie en thee voorzien. Samen met Yakup namen we de laatste onduidelijkheden in de stichtingsstatuten door en daarna was het tijd voor een lunch van drie gangen …

Rond 3 uur reden we naar de notaris, waar we heel wat bekijks hadden. Zelden komt daar zo’n groot gezelschap binnen zeilen, laat staan één met een eigen filmploeg. De spreekkamer van de notaris was er ook niet echt op berekend, maar met wat goede wil pasten we erin.
De notaris bleek een aimabele vrouw, die erg veel sympathie had voor de uitgangspunten van de Kaptan June stichting. Het werd een gezellige bijeenkomst, waar door June een haar medestichters p.p. een ongelooflijk groot aantal handtekeningen gezet moesten worden. Maar goed dat het aantal officiële stichters op advies van de universiteitsadvocaat van 17 naar 5 was teruggebracht!
Na het zetten van de handtekeningen, verzocht June of ze gebruik mocht maken van het voorrecht de eerste officiële rekening van de stichting te voldoen. Dat mocht ze!

Op de terugweg stopten we bij Radiocu Kemal’in Yeri voor een avondmaaltijd. Vooraf heerlijke meze, daarna saç kavurma of ekili tavuk (speciaal kipgerecht uit Ula), begeleid door een feestelijke raki en koffie of thee toe. Voor slechts 17 lira p.p. (incl. de raki) werden we vergast op (h)eerlijke Turkse Keuken met een grote K. We hebben zelden ergens zo heerlijk en gezellig gegeten als bij deze gastheer en gastvrouw!
Unaniem werd besloten dat dit het ideale adres was voor de eerste jaarvergadering …

Voor een videoverslag, zie: http://video.yahoo.com/watch/8552299/23001332
Voorlopig ons laatste videoverslag vrezen we, want er is duidelijk iets mis met de scherpstelling van de camera. Waarschijnlijk de CCD chip, een dure reparatiegrap dus …