Gezondheid dingetjes

Deze week weer bezig geweest met gezondheidszaken.

Mijn bril was al een hele tijd echt aan vervanging toe, maar ik zag op tegen toestanden in het ziekenhuis. Je kunt hier namelijk niet zomaar naar een opticien toestappen voor een meting; daar moet een oogarts aan te pas komen. Deze week dus eindelijk de stoute schoenen aan getrokken en zonder vooraankondiging het Yücelen ziekenhuis in Ortaca binnen gestapt. Onze laatste ervaring met het Yücelen in januari was niet onverdeeld positief, maar dit maal liep het er weer op rolletjes. Binnen twintig minuten zat ik bij de oogarts, begeleid door een jonge Turkse die ook Duits sprak en zo nodig als tolk kon fungeren. De oogarts was hoogst verbaasd dat ik geen afschrift had van mijn vorige brillenglazen, maar goed … dan maar zonder. De metingen verlopen bij de oogarts ongeveer hetzelfde als bij ons bij een opticien, met één belangrijk verschil. Om te controleren of ook het dichtbij deel goed was, moest ik (behalve lezen) ook een draad door een naald steken. Voor mij bepaald geen dagelijkse bezigheid, maar goed het lukte! Voor slechts 89 lira werd ik snel en goed geholpen. Toen naar een opticien. We waren verbaasd te zien hoe goed die uitgerust was. Toen ik een montuur had uitgezocht en de pupilpositie moest worden bepaald, werd er allerlei computergestuurde fotoapparatuur gebruikt die we in Nederland nog nooit gezien hebben. Uiterst modern en efficiënt!

Gisteren werden we tijdens het eten van een bordje soep onaangenaam verrast, doordat een tandprothese van Co met vijf kronen plotseling los kwam. Erg onhandig zo net voor het slachtfeest! Vandaag daarom contact opgenomen met de tandarts van Sue, Kim & David. We konden er direct terecht. Moderne spreekkamer, een tandarts die uitstekend Engels spreekt en een tarief waarvoor je in Nederland niet eens de spreekkamer binnen mag komen. Voor 100 TL (ca. 50 euro) werd Co prima geholpen. Waarschijnlijk is het dezelfde tandarts waarover Marion ons eerder dit jaar tipte. Een conventionele kroon plaatsen kost er 200 lira, een implantaat 600 lira. Kom daar in Nederland eens voor! Geen wonder dat een groot deel van de buitenlandse ingezetenen van Dalyan tot zijn clientèle behoort.

Vanochtend kregen we ook drie verzekeringsagenten van Anadolu Sigortasi op bezoek, want we willen een Turkse zorgverzekering. Ons werd geadviseerd een in-care verzekering te nemen, omdat huisartskosten en medicijnkosten hier relatief laag zijn en het daardoor doorgaans goedkoper is om die zelf te betalen dan een in/out-care verzekering te nemen. De meeste buitenlanders zonder chronische gebreken kiezen voor deze verzekeringsvorm. Voor spoedhulp, ambulancediensten over de weg en door de lucht en voor alle ziekenhuisverblijfkosten in (een particulier ziekenhuis in) Turkije en het buitenland ben je volledig gedekt, maar huisdokterkosten en medicijnen betaal je zelf. Kosten voor ons tweetjes voor deze in-care verzekering zo’n 1400 euro op jaarbasis. Dat viel bepaald niet tegen! Bij de Isbank hadden ze ons de in/out care verzekering voorgerekend en die kostte daar maar liefst 5200 lira / jaar (mits we in één keer de hele rekening voldeden). Bijna het dubbele, dus …

De ziekenzorg blijft hier een wonderlijk iets. Veel Turken hebben geen verzekering, iets wat wij ons (gelukkig) bijna niet kunnen voorstellen. De zorg kost er weinig, maar de kwaliteit ervan zou het moderne westen af en toe het schaamrood op de kaken moeten doen verschijnen. We kunnen er nog heel wat van leren. De Turkse gezondheidszorg heeft ook bij Nederlandse specialisten een heel goede naam, bleek bij onze laatste twee bezoeken aan Nederlandse ziekenhuisartsen. Veel buitenlanders combineren hun vakantie met specialistische (cosmetische) zorg in internationale ziekenhuizen.