Tijd om weer aan het werk te gaan!

We hebben de afgelopen weken genoten van allerlei Nederlandse bezoekers en uitstapjes, maar met het vertrek van Marion & Bas lijkt het nu ook gedaan met het lekkere weer. Het is bewolkt en regenachtig en het is te koud om ’s ochtends en ’s avonds nog buiten te eten, tenzij je een dikke trui aantrekt. En daar zijn we nog niet echt aan toe …
De omslag in het weer is een goede aanleiding om binnen aan de slag te gaan. Al voor de aankoop van het huis, vond ik de kleur van de keukenkastjes, de deuren en het raam veel te donker voor de betrekkelijk kleine woonruimte. Co zei meteen dat dat met een verflaag te verhelpen viel en daar houd ik hem nu aan. Zeer tegen zijn zin overigens, want het valt vies tegen …
In Turkije is men van mening dat je eerder gebeitste houtoppervlakken niet kunt lakken.
Lakken doen ze hier sowieso niet. Al het houtwerk wordt gebeitst / vernist; dekkende houtlakken kennen ze eigenlijk niet. Het heeft dus heel wat voeten in de aarde gehad voordat we -na het schuren- zoiets als grondverf vonden. De grondverf was ongeveer met elke ondergrond en lak te gebruiken. Mocht geen probleem zijn, dus. Van Sue en Kim & David hadden we begrepen dat we voor goede lak op kleur bij de firma Jotun moesten zijn. Die kunnen elke kleur maken die je op een kleurstaal, foto, of welk materiaal dan ook aanlevert en is geschikt voor bijna elk oppervlak. Mooi! Dat moesten we hebben …

Onze eerste, een groentint, bleek tegen te vallen toen we hem op een van de kastjes uitprobeerden. Kim & David opperden het gebruik van grijstinten, omdat die ook in het marmeren aanrechtblad voorkomen en de kleuren grijs, zilver en antraciet ook in het woongedeelte terugkeren. Kritisch gekeken en we waren het met ze eens. Grijs zou inderdaad goed passen, al was het zowat de laatste kleur die bij ons opkwam … Kleurstalen gehaald en samen met Kim & David nogmaals gekeken. We werden het eens over twee prachtige kleurtinten, vonden we zelf, maar wat doet een kleur op een groot oppervlak? Marion adviseerde om ook Bas ernaar te laten kijken. Als graficus werkt Bas veel met kleuren en weet wat ze in een interieur doen. OK, klonk goed en daarom Bas gevraagd om zijn licht op onze keuze te laten schijnen. Verstandig, denk ik, want uiteindelijk zijn we toch een tint lichter uitgekomen. De tint die we uitgezocht hadden had een lichte roodzweem, die we alleen zagen op het korte aanrechtdeel. Grijs is wat dat betreft een rotkleur volgens Bas, héél verraderlijk …

Tussen de leuke bezigheden in, begon Co vorige week al aan het schuur- en grondwerk. Alles moest twee maal gegrond worden -da’s akelig veel werk!- en daarna kon er vandaag eindelijk de lak erop. Co is een goede schilder, vind ik en vinden anderen met mij, maar vandaag foeterde hij behoorlijk. Toen hij de donkerste grijstint op de omranding aanbracht, bleek die niet goed te vloeien. Het gaf een soort hamerslageffect. Waar lag het aan, de lak (oud blik basislak)??? Het rollertje (ook niet je van het)??? Dan maar naar het dorp in de hoop een andere roller te bemachtigen. Na een eerste laag ziet het er nu iets beter uit. Hopelijk na de tweede zoals we in gedachten hadden … met zo’n gedegen voorbereiding zou het zuur zijn als het resultaat toch nog tegenviel!
Bij klussen als deze is het af en toe zuchten … Wat kun je in Nederland toch fantastische doe-het-zelf materialen kopen, en wat is het hier vaak behelpen met kwalitatief twijfelachtige producten. Minpuntje! (Zie ook interview op http://www.wereldwijzer.nl/showthread.php?t=100903)

Terwijl Co zich de laatste dagen vooral met schilderen heeft bezig gehouden, ben ik veel bezig geweest voor de June Haimoff stichting i.o. Voor de oprichting van een stichting is er in Turkije een bankgarantie van 50.000 lira nodig, grofweg €25.000. Deze week heeft een grote internationale reisorganisatie het nog ontbrekende bedrag overgemaakt. Fantastisch nieuws!
Zaterdag wordt er met de “stichters” (17 mensen met de Turkse nationaliteit) een Breakfast on the Beach georganiseerd. Of de gulle reisorganisatie ook van de partij is, is me nog niet duidelijk. In dat geval zullen Co en ik waarschijnlijk filmen en fotograferen.
Omdat dit er al een paar maanden aan zat te komen, hebben Sue en ik ons al een week of zes geleden gebogen over June’s website. Die is verre van up to date en er zitten heel wat talige en inhoudelijke onvolkomenheden in. Ook de info over cadeauartikelen is onvolledig en deels onjuist. De website administrator woont echter in Engeland en heeft een drukke baan …
Het komt er dus niet van te updaten. We overwogen daarom zelfs om een geheel nieuwe site te gaan maken. Ik was al bezig met wat eerste vingeroefeningen in MS Publisher, want zo moeilijk kan dat toch niet zijn. En toen kwam het berichtje “Ik ben in Dalyan, kunnen we iets afspreken?” Ja zeker, graag zelfs!!!!

De huidige website administrator heeft me inmiddels de beschikking gegeven over al zijn bestanden, en ftp gegevens en is bereid vanaf afstand te coachen, tips en feedback te geven. Alleen werkt hij in Dreamweaver en dat laat zich niet goed importeren in Publisher. Volgens Sue is Dreamweaver hier in Dalyan voor een prikkie te koop. Dat kan geen legale versie zijn, dus, maar dat mag de pret niet drukken. Als Dreamweaver niet lukt, ga ik alsnog de Publisher bestanden gebruiken, waarmee ik al een heel eind op route was. Tussen de bedrijven door ook een logo voor de stichting ontworpen en een opzet voor een Nieuwsbrief gemaakt.

Leuke ontwikkelingen al met al, waar June met volle teugen van geniet en dat verdient ze ten volle!
Doe het haar maar eens na om:
- op je 86e een inburgeringexamen te doen
- het Turkse staatsburgerschap te verwerven
- een stichting op te richten om je succesvolle levenswerk (de bescherming van Iztuzu als schildpaddenhabitat) ook op lange termijn te waarborgen.
Als volgend seizoen de Museumwinkel een feit is, willen Co en ik daar graag als vrijwilliger aan de slag. We willen graag onze bijdrage leveren om June’s idealen te helpen verwezenlijken.