Suikerfeest in aantocht

Soms houdt ook een Turkse winkelier zich aan de afspraak! Filli Boya, die ik niet erg hoog heb, belde zowaar eergisteren op dat de tex binnen was. Co heeft de woonkamer dus verder getext, en ik de gordijnen gewassen, gestreken en opgehangen. Gisteren kwam Sue met Nev en een ijzerman uit Ortaca kijken naar het gat dat na verwijdering van de open haard in het plafond is achtergebleven. Er moet een roestvrijstalen plaat pas worden gemaakt met een uitsparing voor de pijp. NEEEEE, we wilden niks Turks bruin en ook niks zelf verven! Het moet roestvrij staal zijn, een vierkant van 33 x 33 cm met de uitsparing precies in het midden, legde Sue uit. Daarna moet daar een driehoek van 10 x 10 cm in een hoek afgeknipt worden om hem pas te maken. De ijzerman kijkt moeilijk, want waarom het gat precies in het centrum; je kunt de pijp toch ook zo buigen dat hij past? Nou nee, graag een loodrechte pijp, want esthetisch moet het ook kloppen, vinden de drie yabanci en NEEEEE ook geen rode plaat ... Zucht (Sue), zucht (Co), zucht (Maria) ... daar snappen ze hier niets van. Functioneel en zo goedkoop mogelijk, dat zijn hier de criteria. Maar goed, afspraak is nu dat de ijzervreter dinsdag na Seker Bayram terugkomt met een plaat, een prijsopgave doet en dan een plaat op maat maakt. Omdat we er alle drie alle vertrouwen in hebben dat dat mogelijk een brug te ver is, heb ik gisterennmiddag maar uit voorzorg een voorbeeld uit karton gesneden.

Ondertussen was Sue even met de ijzervreter en Nev naar twee andere klussen gereden. Ze zou terugkomen voor de koffie, kondigde ze al aan.
Terwijl we even later koffie zaten te leuten in ons prieeltje, kwam er een jonge vrouw voorbij met een emmer. We kenden haar niet, maar iedereen groet hier iedereen en dat vinden we een prettige gewoonte. Wij doen dat dus ook, ongeacht of we de voorbijganger kennen of niet. De Turken zijn dat niet zo gewend van de Yabanci maar stellen het wel op prijs. Toen de vrouw terugkwam hield ze daarom halt, schepte een kom met lokma uit haar emmer en vroeg of we een schaaltje hadden om de lokma op te doen. Ja zeker! Sue glunderen want ze is gek op lokma (klein soort oliebollen)en die was dus ook zo op. In de loop van de dag werden we maar liefst vier keer getracteerd, een keer dus op lokma en drie keer op Turkse pannenkoekjes. Het Suikerfeest is namelijk op komst en dat betekent dat buurtgenoten langs de deur komen met allerlei lekkers.
Rond lunchtijd volgde de volgende versnapering: Turkse pannenkoekjes. Besmeerd met onze eigengemaakte druivenjam lieten we die ons goed smaken en uiteraard bleef Sue een hapje mee-eten. Kort na haar vertrek kwamen ook Ummu en Fatma pannenkoekjes brengen, die we ons tegen het einde van de middag weer goed lieten smaken. Gisteravond hebben we dus alleen nog maar gevulde champignons gegeten ...

Tegen de tijd dat het zover was, zat er weer een fraaie pijlstaart op het terras: Theretra alecto. De pijlstaart heeft helaas geen Nederlandse naam., maar heet Levant Hawkmoth in het Engels en Orientalischer Weinschwärmer in het Duits. Die laatste naam is toepasselijk, want eerder dit jaar zagen we de rups in onze wingerd. We dachten toen dat het de wingerdpijlstaart betrof, maar werden door Bernard getipt dat het om een familielid ging.
Gisteravond niet meer bij kunstliucht gefotografeerd, maar de vlinder meteen koel weggezet en gewacht tot vanochtend. Wederom prachtig!

Kort na onze fotoshoot vertrokken onze tijdelijke buren Jane en Graham met de camper richting Europa. Morgen komen twee andere vrienden van de buren over voor een korte vakantie. We kennen ze nog van vorig jaar. Een verandering ten goede, vinden we al op voorhand!