Dagje Köycegiz

De afgelopen dagen veel contact gehad met Sue. We zijn aan het uitzoeken hoe we de Dalyan dvd goedkoop op de markt kunnen krijgen. Sue heeft navraag gedaan over reproductie in Dalyan, maar dat is relatief duur. Zelf vermenigvukdigen kost natuurlijk wel tijd, maar bespaart erg veel. Een beschrijfbare dvd kost hier namelijk nog geen 30 kurus, van Chinese makelij uiteraard maar ... mijn Chinese van zo'n 38 kurus zijn prima. Dus op zoek naar een adresje voor jewel cases en inlays. Een berichtje geplaatst op Dalyan Forum of iemand een goede tip had. Tot mijn stomme verbazing reageerde een man uit Istanbul. Hij had nog een stuk of 40 ongebruikte jewel cases liggen en wilde wel eens rondneuzen voor nog 60 stuks meer ... en voor een adresje voor inlays. Gratis wel te verstaan, want hij was onder de indruk van June en haar werk. Deze week stuurt hij ze op. Verrassend!

Terwijl ik bij Sue zat te kletsen over de dvd's, werd ze gebeld door haar vriendin Jan uit Köycegiz. Of ze zin had vandaag op marktdag langs te komen en of ze die Nederlanders die op Nev's verjaardag waren mee kon vragen. Ze kende namelijk een vogelaar die ons een goede stek voor bijenetertjes kon laten zien en mogelijk ook scharrelaars. Mooi!
Dus vandaag naar Köycegiz. Koffiegeleut in een allerschattigst Turks huisje dat deels in originele stsat is en deels aangepast. Heel erg smaakvol! Terwijl we bij Jan zitten, heeft Sue June aan de lijn. Of ze dinsdag- of woensdagavond met Nev kan komen ete, en ook ons meebrengt? ... Goh, we worden van alle kanten verwend!

Na de koffie zijn we op bijeneterjacht gegaan in Hamitköy en jawel, ze zitten er met bosjes, in de eucalyptusbossen en op de draden. Vandaag wel ver weg helaas, dus onze filmspullen hadden we thuis kunnen laten. Maar toch ... het is zo'n mooi geluid en gezicht, als ze overgezeild komen.
Na de vogels,een paar "basket houses" in Hamitköy bekeken, huisjes en schuurtjes van gevlochten tenen, besmeerd met leem (en dan soms gewitkalkt). Nog geprobeerdvoor om wat karntonnen op de kop te tikken die er voor oud vuil lagen, maar helaas, Oma was waarschijnlijk bang dat er iemand boos op haar zou worden.
Jammer dan, terug naar Köycegiz voor een heerlijke lunch bij Jan thuis, met sorbetijs na bij een ijsmakerijtje. Sue had niets te veel beloofd, daar komen we terug!
Sue wilde ook nog wat spulletjes kopen voor haar kleindochter in Australie , een vestje in rose en een ballerinajurkje in dezelfde kleur. Andere kleuren bestaan namelijk op dit moment niet meer voor Ruby. Een ouderwetse garenwinkel binnen gestapt, waar jre naar keuze machinaal of met hand dingen kunt laten breien. Helemaal goed! Voor 30 lira was Sue helemaal gelukkig. En terecht!
Tenslotte, druipend van het zweet, nog even naar de markt, normaal altijd leuk in Köycegiz. Geen toeristenmarkt, maar een markt voor de lokale bevolking. Dit keer hadden we het snel gezien, Sue wilde terug naar auto-airco en dompelbad ...