Heerlijk vakantieweekje achter de rug!
Door: Maria Jonker
Blijf op de hoogte en volg Maria
11 Juni 2010 | Turkije, Dalyan
Vorige week dinsdag hard gewerkt om de woning vochtplekvrij te krijgen voordat Lia & Wil uit Nederland overkwamen. We hadden toen al dik 1,5 week op een fixeervloeistof gewacht die steeds weer “yarin” zou aankomen. Balen, want de muren zagen er werkelijk niet uit! Maar goed … na een hele dag samen kwasten, lukte het ons toch net op tijd en mocht het resultaat gezien worden. Hopelijk geldt dat volgend voorjaar ook nog, want of het taaie spulleke ook echt werkt moeten we maar afwachten. Lia & Wil op woensdagavond opgehaald op vliegveld Dalaman. Rondgeleid in en rondom ons huisje, samen een hapje gegeten en onder het genot van een wijntje bij gekletst.
Donderdag wilden we eigenlijk naar het radarstation, want het uitzicht geeft je dan meteen een goede indruk van wat er waar rondom Dalyan te zien is, maar het was vreselijk heiig en niet zo’n bestendig weer. Daarom de plannen maar aangepast en naar Okçular en Kemaliye gereden. Het schooltje bezocht, de ooievaarskolonie en Kocadere. Bij LeyLey maakten Lia & Wil meteen al kennis met onze vrienden Alan en Janet. Zij waren de eersten van die dag, want wat later troffen we in het dorp ook nog Murat, Aysel, Nev en Kim & David. Vrijdagochtend kwam ook Fedai even op visite, dus ook daar konden Lia & Wil mee kennismaken. Vrijdag was het opnieuw te heiig om naar het radarstation te rijden, en daarom besloten we naar Kavakarasi te gaan. Bepaald geen slechte keus! We werden op een heel regiment smaragdhagedissen getrakteerd, waarvan enkele mannetjes ons hun zwemkunsten toonden. Ook werden we regelmatig verrast door een 4-tal jonge hoppen die ons op onze wandeltocht begeleidden en zagen we veel fraaie beekjuffers en libellen. Ook de scharrelaar liet zich zien, maar de spechten lachten ons -zoals steeds in het amberbos- vanuit het gebladerte uit. Na een paar uurtjes in de serene rust van Kavakarasi, reden we door naar Yuvarlakçay. Na een tussenstop in een forellenrestaurantje, wandelden we naar Topgözü om daar thee te drinken bij enkele dorpsvrouwen die daar nog steeds de bomen-wacht houden. Elke afleiding is hen nog steeds zeer welkom, dat was wel duidelijk.
Zaterdag de rivier overgestoken naar Kaunos en Çandir. Het was raar onbestendig weer die dag. Aanvankelijk was het een beetje bewolkt, waar we eigenlijk wel blij om waren want de temperatuur liep 's ochtends al aardig op. Op Kaunos was veel minder te zien dan we gehoopt hadden. Natuurlijk wel veel landschildpadden en hardoenen en rotsklevertjes, maar de rest van de gebruikelijke beestenboel vond het waarschijnlijk veel te warm en hield het voor gezien op de vraatzuchtige rode keversoort na die we vorig jaar masaal in Arikbasi aan een banket aantroffen. Kort na de middag betrok het, maar besloten we toch nog door te wandelen naar het haventje van Çandir. Wil en ik maakten daar dankbaar gebruik van het aanbod van twee Nederlanders om mee terug te rijden naar de rivier. Lia en Co wandelden het hele eind terug, maar waren na afloop behoorlijk afgemat door de brandende zon.
Zondag was het “Breakfast on the Beach”, ook voor ons een primeur. Kaptan June had ons op haar Mozart soiree uitgenodigd om een keer aan te schuiven bij het ontbijt in het schildpaddencentrum. Daarom vier dingen gecombineerd: een ontbijt met June, een bezoek aan het schildpaddenrevalidatiecentrum, een wandeling naar de rivierzijde van het strand en dan een boottocht door de rietlanden terug naar Dalyan. Het was die ochtend druk aan het ontbijt; we waren maar liefst met 22 personen! En zo konden Lia & Wil nu ook kennismaken met June en met Sue & Nev en de enige schildpaddenrevalidant van dit moment. Het ontbijt was gratis, maar June ging wel met haar hoedje rond voor een donatie t.b.v. haar stichting-in-oprichting. Na een video over de schildpadden bekeken te hebben, wandelden we naar het Iztuzu-meer waar momenteel vier flamingo’s rondstruinen. Leuk! Volgens June zaten er 20 jaar geleden jaarlijks groepen flamingo’s, maar nu zijn ze nog maar af en toe te zien. Iztuzu is ze helaas wat te druk geworden. Behalve flamingo’s zagen we de kleine plevier, een knobbelzwaan, de dobbelsteenslang, hardoens, blauwe krabben en kleine strandkrabbetjes.
Maandag ging de boottocht richting Köycegiz. ’s Maandags is daar een weekmarkt die gericht is op de lokale bevolking. Niet zo’n toeristisch gebeuren als in Dalyan zelf, dus. Lia en Wil keken er hun ogen uit. ’s Avonds zouden we uit eten gaan in het dorp, maar laat middag viel het er ineens met bakken uit en ook daarna bleef het er dreigend uitzien. Daarom ons plan bijgesteld en LeyLey gebeld. Hun ophaal- en thuisbrengservice kwam ineens erg goed van pas, want we hadden die dag geen auto! Bovendien heeft LeyLey, in tegenstelling tot de meeste restaurants in Dalyan een goede binnenaccommodatie en bleken ze juist hun muziek- en entertainmentaanbod uitgebreid te hebben. Er was die avond livemuziek, folkloristische dans en buikdansen. Mmmm, je kunt mannen aardig gek krijgen … Co en Wil eindigden beiden bij de beste 4 (van 4)!
Dinsdag hadden we wel weer een auto tot onze beschikking en hadden we voor het eerst in een week tijd volkomen open weer en helder zicht. Mooi, eindelijk dan toch naar het radarstation voor het fantastische panorama. We hebben het zelden zo mooi kunnen bekijken. Tot onze grote verwondering konden we van bovenaf zelfs de flamingo's op het Iztuzumeer ontwaren, en je zit dan toch op 556 meter hoogte ... We konden ook het eiland Rhodos voor de kust van Marmaris goed zien liggen, naar schatting toch nog zo'n 100km van ons vandaan! Daarom ook nog doorgereden naar het Sunset-restaurant in Kisla om bij een kopje Turkse koffie te genieten van het prachtige uitzicht op de baai van Kargicak. Wil wilde graag nog een keer naar het amberbos, dus Co besloot tot een toeristische route door het agrarische ommeland van Dalyan. Daarna nogmaals naar Kavakarasi en een soort ontdekkingsreis naar het meer. Tjé, wat kwamen we een armoedige gribussen en zwerfafval tegen toen we langs de Yuvarlakçay af het meer wilden bereiken. Dat lukte uiteindelijk niet en dus kozen we een andere route in de buurt van Eski Köycegiz. Lia & Wil keken ongelovig toen we zeiden dat we dat kuilen-en-bultenweggetje vorig jaar ook met de camper nog gereden hebben. Ja, je moet toch wat als je wil kanoën op het meer en Co en ik zijn nogal wat gewend van onze campervakanties!
Een weekje Dalyan is kort; het programma was overvol want we wilden Lia & Wil een goede indruk geven van ons paradijsje-op-aarde hier. Dat lijkt gelukt, want ze hebben zich zelf al weer uitgenodigd voor een 2e bezoek volgend jaar, maar dan voor twee weken wat vroeger in het seizoen. Gezellig!
Nadat we hen op het vliegveld hebben uitgezwaaid, hebben ons programma voor dan al enigszins voorbereid. In de buurt van het vliegveld zitten namelijk heel veel nijlschildpadden, een aantal in de Dalaman-rivier maar vooral ook in het meer bij kuuroord Stella Maris. Van de eersten hebben we echt genoten, van de 10-tallen exemplaren in het meer wat minder. De zwavelstank is afschuwelijk en er lag veel flap op het water. Niet bepaald fris, dus. Dan toch maar liever op onze vaste observatieplek, vlakbij de modderbaden aan de Dalyan-rivier! Nog even onder het genot van een hapje en een drankje na-vakantie-d aan het Sarsala-strand voor we de onweersbuien bij Sarigerme en Ortaca inreden …. Het weer is duidelijk aan het omslaan.
Donderdag wilden we eigenlijk naar het radarstation, want het uitzicht geeft je dan meteen een goede indruk van wat er waar rondom Dalyan te zien is, maar het was vreselijk heiig en niet zo’n bestendig weer. Daarom de plannen maar aangepast en naar Okçular en Kemaliye gereden. Het schooltje bezocht, de ooievaarskolonie en Kocadere. Bij LeyLey maakten Lia & Wil meteen al kennis met onze vrienden Alan en Janet. Zij waren de eersten van die dag, want wat later troffen we in het dorp ook nog Murat, Aysel, Nev en Kim & David. Vrijdagochtend kwam ook Fedai even op visite, dus ook daar konden Lia & Wil mee kennismaken. Vrijdag was het opnieuw te heiig om naar het radarstation te rijden, en daarom besloten we naar Kavakarasi te gaan. Bepaald geen slechte keus! We werden op een heel regiment smaragdhagedissen getrakteerd, waarvan enkele mannetjes ons hun zwemkunsten toonden. Ook werden we regelmatig verrast door een 4-tal jonge hoppen die ons op onze wandeltocht begeleidden en zagen we veel fraaie beekjuffers en libellen. Ook de scharrelaar liet zich zien, maar de spechten lachten ons -zoals steeds in het amberbos- vanuit het gebladerte uit. Na een paar uurtjes in de serene rust van Kavakarasi, reden we door naar Yuvarlakçay. Na een tussenstop in een forellenrestaurantje, wandelden we naar Topgözü om daar thee te drinken bij enkele dorpsvrouwen die daar nog steeds de bomen-wacht houden. Elke afleiding is hen nog steeds zeer welkom, dat was wel duidelijk.
Zaterdag de rivier overgestoken naar Kaunos en Çandir. Het was raar onbestendig weer die dag. Aanvankelijk was het een beetje bewolkt, waar we eigenlijk wel blij om waren want de temperatuur liep 's ochtends al aardig op. Op Kaunos was veel minder te zien dan we gehoopt hadden. Natuurlijk wel veel landschildpadden en hardoenen en rotsklevertjes, maar de rest van de gebruikelijke beestenboel vond het waarschijnlijk veel te warm en hield het voor gezien op de vraatzuchtige rode keversoort na die we vorig jaar masaal in Arikbasi aan een banket aantroffen. Kort na de middag betrok het, maar besloten we toch nog door te wandelen naar het haventje van Çandir. Wil en ik maakten daar dankbaar gebruik van het aanbod van twee Nederlanders om mee terug te rijden naar de rivier. Lia en Co wandelden het hele eind terug, maar waren na afloop behoorlijk afgemat door de brandende zon.
Zondag was het “Breakfast on the Beach”, ook voor ons een primeur. Kaptan June had ons op haar Mozart soiree uitgenodigd om een keer aan te schuiven bij het ontbijt in het schildpaddencentrum. Daarom vier dingen gecombineerd: een ontbijt met June, een bezoek aan het schildpaddenrevalidatiecentrum, een wandeling naar de rivierzijde van het strand en dan een boottocht door de rietlanden terug naar Dalyan. Het was die ochtend druk aan het ontbijt; we waren maar liefst met 22 personen! En zo konden Lia & Wil nu ook kennismaken met June en met Sue & Nev en de enige schildpaddenrevalidant van dit moment. Het ontbijt was gratis, maar June ging wel met haar hoedje rond voor een donatie t.b.v. haar stichting-in-oprichting. Na een video over de schildpadden bekeken te hebben, wandelden we naar het Iztuzu-meer waar momenteel vier flamingo’s rondstruinen. Leuk! Volgens June zaten er 20 jaar geleden jaarlijks groepen flamingo’s, maar nu zijn ze nog maar af en toe te zien. Iztuzu is ze helaas wat te druk geworden. Behalve flamingo’s zagen we de kleine plevier, een knobbelzwaan, de dobbelsteenslang, hardoens, blauwe krabben en kleine strandkrabbetjes.
Maandag ging de boottocht richting Köycegiz. ’s Maandags is daar een weekmarkt die gericht is op de lokale bevolking. Niet zo’n toeristisch gebeuren als in Dalyan zelf, dus. Lia en Wil keken er hun ogen uit. ’s Avonds zouden we uit eten gaan in het dorp, maar laat middag viel het er ineens met bakken uit en ook daarna bleef het er dreigend uitzien. Daarom ons plan bijgesteld en LeyLey gebeld. Hun ophaal- en thuisbrengservice kwam ineens erg goed van pas, want we hadden die dag geen auto! Bovendien heeft LeyLey, in tegenstelling tot de meeste restaurants in Dalyan een goede binnenaccommodatie en bleken ze juist hun muziek- en entertainmentaanbod uitgebreid te hebben. Er was die avond livemuziek, folkloristische dans en buikdansen. Mmmm, je kunt mannen aardig gek krijgen … Co en Wil eindigden beiden bij de beste 4 (van 4)!
Dinsdag hadden we wel weer een auto tot onze beschikking en hadden we voor het eerst in een week tijd volkomen open weer en helder zicht. Mooi, eindelijk dan toch naar het radarstation voor het fantastische panorama. We hebben het zelden zo mooi kunnen bekijken. Tot onze grote verwondering konden we van bovenaf zelfs de flamingo's op het Iztuzumeer ontwaren, en je zit dan toch op 556 meter hoogte ... We konden ook het eiland Rhodos voor de kust van Marmaris goed zien liggen, naar schatting toch nog zo'n 100km van ons vandaan! Daarom ook nog doorgereden naar het Sunset-restaurant in Kisla om bij een kopje Turkse koffie te genieten van het prachtige uitzicht op de baai van Kargicak. Wil wilde graag nog een keer naar het amberbos, dus Co besloot tot een toeristische route door het agrarische ommeland van Dalyan. Daarna nogmaals naar Kavakarasi en een soort ontdekkingsreis naar het meer. Tjé, wat kwamen we een armoedige gribussen en zwerfafval tegen toen we langs de Yuvarlakçay af het meer wilden bereiken. Dat lukte uiteindelijk niet en dus kozen we een andere route in de buurt van Eski Köycegiz. Lia & Wil keken ongelovig toen we zeiden dat we dat kuilen-en-bultenweggetje vorig jaar ook met de camper nog gereden hebben. Ja, je moet toch wat als je wil kanoën op het meer en Co en ik zijn nogal wat gewend van onze campervakanties!
Een weekje Dalyan is kort; het programma was overvol want we wilden Lia & Wil een goede indruk geven van ons paradijsje-op-aarde hier. Dat lijkt gelukt, want ze hebben zich zelf al weer uitgenodigd voor een 2e bezoek volgend jaar, maar dan voor twee weken wat vroeger in het seizoen. Gezellig!
Nadat we hen op het vliegveld hebben uitgezwaaid, hebben ons programma voor dan al enigszins voorbereid. In de buurt van het vliegveld zitten namelijk heel veel nijlschildpadden, een aantal in de Dalaman-rivier maar vooral ook in het meer bij kuuroord Stella Maris. Van de eersten hebben we echt genoten, van de 10-tallen exemplaren in het meer wat minder. De zwavelstank is afschuwelijk en er lag veel flap op het water. Niet bepaald fris, dus. Dan toch maar liever op onze vaste observatieplek, vlakbij de modderbaden aan de Dalyan-rivier! Nog even onder het genot van een hapje en een drankje na-vakantie-d aan het Sarsala-strand voor we de onweersbuien bij Sarigerme en Ortaca inreden …. Het weer is duidelijk aan het omslaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
