Een bijzonder weekend!

We hebben een bijzonder weekend achter de rug!

Gisteren waren we uitgenodigd voor een Mozart-avond bij June Haimoff. Er waren Franse buren uit Kisla over en de vrouw van één van hen was de afgelopen week jarig. Tijd voor een feestje dus!
June houdt van entertainen en organiseert regelmatig strandontbijten, picknicks en soirees. Sinds we onze Dalyan dvd aan haar kado hebben gedaan om geld bijeen te sprokkelen voor de stichting ter bescherming van de zeeschildpadden, hebben we het helemaal geschoten bij Dalyan’s First Lady. We zijn opgenomen in haar groepje van gelijkgestemde natuurliefhebbers, waar ook Sue & Nev, Alan & Janet en Kim & David deel van uitmaken en kunnen dus regelmatig een uitnodiging voor iets cultureels of culinairs verwachten. Gisteren was het dus Mozart-avond en stond er na de meze, goulash en Apfelstrudel op het menu. Mozart was daar namelijk gek op, schijnt het … Het is maar dat je het weet.

De verjaarde dame aan wie we het feest te danken hadden speelde voor diskjockey, al klinkt dat wel wat raar in relatie tot Mozart. Feitelijk zijn wij niet zo’n Mozart fans, maar de ambiance en het gezelschap maakten veel goed. Op haar perceel in Dalyan heeft June drie huisjes staan, één voor haarzelf, één voor haar Turkse hulp en één voor haar honden en katten. We waren gewaarschuwd dat haar huis een soort privé dierenopvangcentrum was, en dat klopt dus. June heeft iets met/tegen zwerfkatten en honden. Die horen dát, het zwerven dus, niet te doen. En dús heeft ze negen honden en achttien katten, als ik haar website mag geloven. Een paar uitverkorenen mogen op haar bed slapen, de anderen in het köpek en kedi evi (het honden- en kattenhuis). June bleek ook haar eigen ooievaars te hebben. Pal boven ons hoofd in een boom voor de ingang tot haar huisje zat een nest en de ooievaars vlogen regelmatig af en aan. Of er een relatie bestaat tussen wat er uit de luidsprekers galmde en hun af- en aanvliegen, is onduidelijk.
June heeft in haar leven heel wat uitzonderlijke dingen gedaan: dansen, schilderen, schrijven en opera zingen … o.a. Mozart’s Zauberflöte. Zelf zingen deed ze gisteren niet; in plaats daarvan playbackte ze een aria van de koningin van de nacht, één van haar favorieten. Uiterst vermakelijk! Lekker gegeten en gedronken, gezellig gekletst en uitgenodigd om snel eens op zondag op het strand te komen ontbijten … Misschien iets voor volgende week zondag als Lia & Wil hier zijn.

Vandaag iets heel anders op het programma: een “mevlut”. Fedai’s moeder is 40 dagen geleden overleden en daarom was er vandaag een yemekli mevlut, een herdenkingsdienst met eten na. Fedai had ons daags na het overlijden al gezegd dat hij hoopte dat wij kwamen; Ayse kwam ons gisteren nogmaals nadrukkelijk uitnodigen. Dus wij -als enige allochtonen- naar de mevlut, bij de familie aan huis. Tientallen tafeltjes en de befaamde plastic huurstoelen die je ook ziet op bruiloften en partijen. Plastic afdekzeilen om de zon een beetje te temperen, want het was snoeiheet vandaag. Mannen en vrouwen apart, behalve aan de enige allochtonentafel, de onze dus. Het was ons vergeven.
Behalve de koca (imam) waren er nog twee mannen die gedeelten van de herdenkingsdienst zongen, deels in het Arabisch deels ook in het Turks. Naar onze inschatting een mengeling van koranrecital en op de gebeurtenis toegesneden Turkse religieuze (?) zang. Dicht bij de imam en zijn hulpjes heerste vrome aandacht, wat verderop werd in onze beleving respectloos hard gekletst. Kinderen renden in het rond, gasten arriveerden ver na aanvang en werden evengoed hartelijk welkom geheten. Heel anders dan in Nederland, dus, misschien wel omdat de dood hier als natuurlijker aanvaard wordt.
Na een uurtje zat de dienst erop en werd per tafel eten uitgeserveerd, een beetje op de manier waarop dat op een Turks hennafeest gaat. Een zak gesneden brood, een aantal schaaltjes en schoteltjes per tafel, lepels voor elk, een kan water en één glas per tafel.
Na de mevlut vanmiddag naar Kargicak, het strandje onder Kisla gescooterd. Al tijdens het gehots en geklots besloten dat we daar niet met Lia en Wil naartoe gaan. Na een bezoek aan het radarstation hebben zij ongetwijfeld al voldoende ervaring met de Turkse B-wegen opgedaan.