Terug in Dalyan

Maandag oogde het bedenkelijk. Het had al geregend en de luchten om ons heen beloofden niet veel goeds. Balen, want we hadden ons voorgenomen naar het Bozburun schiereiland te gaan.
Het internet geraadpleegd voor de weersverwachting. Tot onze verbazing werd op vier verschillende sites prachtig weer voorspeld op Bozburun. OK dan, karren maar!

Onderweg was het toch wat minder fraai weer dan voorspeld, maar toen we eenmaal in de omgeving van Turunç uit de auto stapten was het in ieder geval droog en dat bleef het ook die maandag. Maar het was wel de allerslechtste vlinderdag van de vakantie. Bedroevend, en zeker geen Valse Apollo.
’s Middags van de oostelijke kust doorgestoken naar Selimiye met een tussenstop in Bayir, een dorpje waar de tijd heeft stilgestaan. We kenden het dorpje nog van een eerdere vakantie vanwege de 1800-jarige plataan die er staat. Prachtig! Na de koffiestop naar Selimiye gereden en een onderdak gevonden bij Jenny’s House. Tegenwoordig zijn er volop pensions en hotelletjes in Selimiye, maar ze waren vrijwel alle gesloten. Ook bij Jenny was het behelpen. De kamers waren op orde, maar verder oogde het er nog behoorlijk rommelig.
Hilde Tanghe, die ik ken van haar weblog http://blog.seniorennet.be/hildeinselimiye/ , kwam ons ophalen om een babbeltje te slaan in het torentje van Selimiye waar ze met haar echtgenoot Eddy sinds 6 jaar woont. Een ongelooflijk leuk huis en wat een uitzicht! Grappig hoe je mensen via een weblog kunt leren kennen en hoe dat dan ook meteen zo klikt. We hebben een paar gezellige uurtjes bij Hilde en Eddy doorgebracht onder het genot van Eddy’s eigengemaakte Cointreau. We gaan het recept zeker zelf ook uitproberen, Eddy!

Dinsdag bij prachtig weer wat rondgestruind bij Sögüt, een klein dorpje op zo’n 15 km van Selimiye. Altijd leuk, maar we waren er duidelijk wat te vroeg in het jaar voor spectaculaire vondsten. ’s Avonds naar Dalyan teruggereden om op woensdag vroeg naar Kaunos te kunnen oversteken. Daar was het genieten geblazen! Qua vlinders was het beperkt, maar we werden wel getrakteerd op parende schildpadden, wat boomkikkers, een pijlslang, hardoentjes en schorpioenen. Bijna in ons uppie en een weertje … heerlijk! Na Kaunos zijn Co en Bernard nog een laatste keer richting Radarstation gereden om steentjes te keren en vlinders te spotten. Weer een schildpaddenparing, een wormhagedisje en onderkoelde Oostelijke pijpbloemvlinders-in-ruste, maar ditmaal geen vuursalamanders.
Vandaag trekken we via Pinar naar Kas. Co en ik steken daar morgen over naar Meis om ons nieuwe visum te halen. Bernard en Ria trekken door naar Antalya.