Het blijft tobben ...

Aanvankelijk erg blij hoe snel Co leek op te knappen. Inmiddels allebei wat terughoudender.
Vrijdag gaf de dokter aan dat Co na het weekend naar huis toe kan omdat de bloedwaarden stukken beter zijn. Omdat Tahir ook langs kwam om Esra en / of Co op te pikken en Co zich redelijk goed voelde met hen meegereden en achter een vloerkleed en kachel aan gegaan. Het kleed ligt er inmiddels en ik heb een dealer in Fethiye gevonden die ons een kachel kan leveren met een effectieve verbranding en waar we ook nog met plezier naar kunnen kijken. Dat laatste is valt van Turkse kachels absoluut niet te zeggen. Ze concureren met elkaar in lelijkheid.
'Vrijdagavond toen ik Co belde, ging het nog goed met hem. Gisteren toen ik in Mugla terug kwam, stukken minder. Co is opnieuw snel moe, heeft loodzware benen. Vannacht een beetje koortsig, zojuist weer moe, moe, moe. Wat Co zelf moe is, zijn de hoeveelheden dextrose, albumine, antibiotica, etc die hij dagelijks per infuus krijgt toegediend. Hij heeft niet het gevoel dat hij in het ziekenhuis verder op zal knappen.

Vanochtend maar eens ernstig met hem gesproken. Zijn sores duren nu al zo lang dat volledig herstel waarschijnlijk weken of zelfs maanden kan vergen. Maar er moet wel verbetering te zien zijn binnen een week of drie en anders kan we terug naar NL voor vergaander onderzoek. Het ziekenhuis n Mugla heeft goed werk geleverd, maar een nieuwe opname voor iets anders (?) zonder de taal voldoende machtig te zijn om alles goed te begrijpen vind ik geen optie.