Weer iets meer duidelijkheid

Gisteren is de doktor bij Co langsgekomen, vandaag heeft Tahir de dokter gebeld.

Wat we gisteren al van de dokter begrepen hadden, is dat Co een galblaasontsteking heeft. Esra vulde aan dat de bloedellende voortvloeit uit de twee ontstekingen op rij. Dat heb ik vandaag aan de hand van een vooraf uitgeschreven mailtje aan onze Turkse vrienden bij een collegaatje geverifieerd om zeker te weten of ik Esra wel goed begrepen had. Dat klopte!
Gisteren is het bloed van Co opnieuw gecontroleerd en uit het telefoontje van Tahir naar de doktor bleek dat er aanzienlijke verbetering is t.o.v. vrijdag. Volgens Tahir mocht Co over een paar dagen naar huis. Volgens de dokter (gisteren, voor de bloedanalyse) na 10 dagen, dus na het weekend. Voor alsnog houden we het maar op het laatste ...

Waarschijnlijk heeft Co een of meer galstenen en heeft Tahir de woorden van de dokter vrijdag verkeerd vertaald. Hij ziet er in ieder geval na zakken infuus in verschillende smaken stukken florisanter uit en begint praatjes te krijgen richting verpleegsters. Hij begint dus weer de oude te worden en oogt daarmee 10 jaar jonger dan een weekje geleden. Maar goed ook, want een rollator en scootmobiel zijn op zijn leeftijd wel trieste accessoires.

De dokter komt maar af en toe langs, maar laat zich steeds wel telefonisch informeren. Als ik voor boodschappen naar beneden door de poliklinieken loop, geef ik hem gelijk. De capaciteit van het ziekenhuis is verre van toereikend en de regio die op dit ziekenhuis is aangewezen veel te groot. De doktoren en verpleegkundigen hebben heel wat te verhappen op een dag, en doen dat toch zeer plichtsbewust en vriendelijk. De weekenddiensten duren maar liefst 24 uur en de dienstdoende verpleegkundige staat er dan helemaal alleen voor. En dan toch nog geduldig, alert en vriendelijk blijven ... Petje af!