Dag van de Republiek

29 oktober: Dag van de Republiek (Cumhuriyet Bayram)

Gisteren geen Turkse les gehad. Lerares Ayten zakte van ellende bijna door de grond toen ze het ons moest vertellen. De hotemetoten die verantwoordelijk zijn voor de organisatie hebben besloten dat de 2e locatie geen goede is en dat er vanwege Cumhuriyet Bayram vrijdag sowieso geen les gegeven kan worden. Maandag is de 3e poging tot, in de oude school voor toerisme, die voor de gelegenheid nog wel opgeknapt moet worden …
Een aantal Engelsen was bovendien erg gepikeerd toen de hotemetoten mededeelden dat elke deelnemer 15 lira (< 7,50 Euro) moest betalen. Het was toch gratis! Toegegeven: €7,50 is ook wel een exorbitant hoge bijdrage voor ca. 70 lessen van 45 minuten die in de planning zaten ;-) Co heeft op het eind van zijn gebrek-aan-les nog na-ge-terras-t met Alan en Ayten; ik 2 uurtjes later ook met Jan & David Holland (uit Engeland) en Ayten. Niet zo bedoeld, maar wel gezellig! Daardoor was ik gelukkig getuige van de voorbereidingen voor de Cumhuriyet Bayram van vandaag, die ons anders waarschijnlijk was ontgaan. De jandarma, de zabita (wijkpolitie) en een aantal güvenlik (beveiligings) medewerkers hadden met de burgemeester en andere mensen van de gemeente een ceremonie bij het Atatürkbeeld aan het haventje. We hebben ons tijdens het spelen van het volkslied bij hen aangesloten.

Vandaag was het dan Cumhuriyet Bayram, de nationale feestdag die de stichting van de Turkse republiek in 1923 herdenkt. De grondwetwijziging van 29 oktober 1923 betekende de formele ontbinding van het Ottomaanse Rijk en de stichting van de moderne Turkse staat. Deze dag wordt elk jaar in heel Turkije met veel vertoon gevierd. Alle overheidsinstellingen en scholen zijn dan ook gesloten.
Rond 9:45 uur liepen Co en ik naar het pleintje met het beeld van Atatürk, waar zich een grote menigte verzameld had. Kinderen in schoolkostuum, een volksdansgroep, een harmonie die mocht spelen en een harmonie met jongere kinderen die mooi mocht wezen, de burgemeester, de zabita, de jandarma, gemeenteraad, leden van de Dalyan Kent Konseyi en heel veel “gewone burgers”. Overal kinderen met vlaggetjes en bij scholen, hotels, winkels, restaurants en particuliere huizen nog meer vlaggen dan anders al het geval is.
Eerst veel voordrachten over Atatürk en de republiek door kinderen die feitelijk nog veel te jong zijn om als nationalistische woordvoerders zulke opzwepende taal uit te kramen. Maar ja, dat is wel typisch Turkije! De verheerlijking van Atatürk en vaderland wordt ze werkelijk met de paplepel ingegeven. Daarna cadeautjes voor kinderen met een bijzondere verdienste, uitgereikt door de plaatselijke notabelen. Gelukkig maar met korte aankondigingen dit keer. Het optreden van de plaatselijke volksdansgroep was -zoals altijd- het hoogtepunt. We hebben ze al bij een aantal gelegenheden zien optreden en er zitten een paar hele goede dansers bij. De harmonie hebben we ook al eerder gehoord, en we kunnen helaas niet zeggen dat ze hebben bijgeleerd. Ze hebben, voor zover we weten, maar een dreun op hun programma staan en daar worden we bepaald niet lyrisch bij. Wel weer grappig te zien hoe de diverse groepen kinderen onder hun begeleiding verplicht over straat paraderen. De jongsten doen dan met veel enthousiasme en plezier, maar de meeste pubers in hun schooluniformen stralen slechts opgelatenheid, desinteresse of weerzin uit. Onze ogen ook uitgekeken bij het hoge mantelpakgehalte van de juffen. Bedrijfskleding, da's duidelijk!

Na de plechtigheden wat door Dalyan rondgezworven en gefilmd, want het was vandaag prachtig licht. Een tijdje aan de rivier gezeten bij het appartement van onze Belgische kennissen Jacqueline en Jos. Vaak laten zich daar aan het steigertje ijsvogeltjes en nijlschildpadden zien. Vanmiddag was dat helaas niet het geval; het baaitje lag al in de schaduw. Waarschijnlijk moeten we er vroeger op de dag zijn …