Nederlands bezoerk / Turkse les
Door: Maria Jonker
Blijf op de hoogte en volg Maria
28 Oktober 2009 | Turkije, Dalyan
28 oktober
Terwijl Co op dit moment zijn 1e Turkse les voor beginners krijgt, zit ik achter een kopje Turkse koffie te typen. De afgelopen dagen hebben we veel verschillende indrukken en ervaringen opgedaan.
Zondagochtend zijn we op visite gegaan bij Kim en David, twee leden van de milieugroep die op enkele honderden meters van ons huis wonen en een prachtige tuin hebben. Terwijl we er zaten kwam ook Sue binnenwaaien. Gezellig gebuurt, met name over lekkere hapjes ... Een uitnodiging gehad van Kim en David om op 5 november Guy Fawkes' Day bij hun te vieren, in een gezelschap van een man/vrouw of 40. De Engelsen hier houden van dinnerparties, en deze bonfireavond past in dat plaatje.. Rond half twee samen met Sue, die halverwege woont richting huis gewandeld. Bij haar verder gekletst over haar achtergronden en tot onze verbazing gehoord dat Nev, de zabita van Izutuzu haar partner is. Leuk, want het klikt met beiden heel goed. Nev blijkt ook de eigenaar van het terreintje tegenover Golbasi, waar we zo dol op zijn en nu twee maal kort achtereen gefilmd hebben. Binnenkort gaan we een keer 's avonds bij het tweetal op visite.
Maandagochtend zijn we op een introductiebijeenkomst geweest voor een cursus Turks. Onze nieuwe vrienden Janet Surman en Alan Fenn zijn bevriend met de kaymakan van Ortaca, een soort agglomeratieburgemeester. Janet spreekt en verstaat het Turks redelijk, maar Alan moet het na 12 jaar nog steeds hebben van losse woorden. Hij heeft geen taalgevoel en profiteert van de kennis van Janet en zijn eigen warme charismatische uitstraling. Zijn gebrek aan kennis van het Turks wordt hem door de dorpelingen van Okçular graag vergeven. De kaymakan, die het tweetal al 12 jaar goed kent, zei tegen Alan op een dorpsbruiloft dat hij zich eigenlijk zou moeten schamen dat zijn Turks na 12 jaar nog steeds van hetzelfde bedroevende (gebrek aan) niveau was. Als kaymakan heeft de mogelijkheid om een gratis een soort volksuniversiteitcursussen aan te bieden. Als Alan en Janet 15 mensen bijeen konden brengen, kon hij voor een gratis cursus Turks voor Engelstaligen zorgen. Janet enthousiast, Alan iets minder … Maandag was er een gezelschap van bijna 40 belangstellenden. Te veel voor een lesgroep … Mooi! Twee cursussen, dus, één voor beginners, één voor gevorderden. Co en ik zitten tot ons vertrek naar Nederland dus op verschillende cursussen. Drie maal per week, anderhalf uur per sessie. Best intensief, dus.
Laat middag ontvingen we een telefoontje van Anja, die net vanuit Kalkan in Dalyan aangekomen was. Ze had de hele weg naar Dalyan al belabberd weer gehad en toen ze vanuit het hotel naar ons wilde komen, gingen de hemelsluizen opnieuw open. Dan ben je blij dat we het campertje nog hebben staan … Een gezellig en warm weerzien! Samen ge-thee-d met baklava, wat voorgerechtjes gegeten en daarna de hoofdmaaltijd. Het was dan ook al tegen twaalven dat we weer afscheid namen, met de afspraak elkaar de volgende avond weer te treffen.
Gisteren eerst op stap geweest met Marion en Bas, gelukkig met redelijk goed weer. Marion en Bas zijn vogelaars en, net als wij, gek op Dalyan. Marion is via een vriendin op mijn weblog beland en sinds haar 1e berichtje hebben we heel wat op en neer gemaild, met deze afspraak als gevolg. Na koffie met baklavarestjes zijn we samen naar Okçular gefietst en daar rondgewandeld in de hoop de hop te zien. Helaas … dit keer niet. Wel heel gezellig gebuurt, mooie andere dingen gezien (o.a. knoflook- en groene pad, smaragdhagedis, diverse libellen, een schalenbijter, veel roodborstjes, ruigpootbuizerd, …), een heel regiment boomkikkers gehoord en ons bovenal samen geamuseerd. Nog een klein hapje en drankje bij Günlüklük genuttigd en daarna afscheid genomen tot een volgend weerzien in Dalyan. De avonds weer samen met Anja doorgebracht en haar in het dorp aan haar medereizigers Marion en Bas voorgesteld.
Vanochtend Anja in de regen naar het vliegveld gebracht. Het weer is duidelijk om aan het slaan … Gelukkig heeft Anja aanspraak onderweg, want de moeder van Joli en Marion en Bas zitten in hetzelfde vliegtuig. Co is meteen aansluitend doorgereden naar zijn 1e les. Om half één los ik hem daar af. Het lijkt er op dat het dan wel eens droog zou kunnen zijn. Hopelijk maar, want de regen verveelt snel en we willen liever Nederlandse regenkleding kopen dan de lokale hobbezakken.
Zojuist opnieuw geprobeerd om de beloofde Golbasi filmpjes te uploaden, maar de uploadservice van waarbenjij.nu is van slag. De links naar de Picasaversies zijn:
http://picasaweb.google.nl/MariaJBogaerts/GefladderRondomGolbasi?authkey=Gv1sRgCOzfrNSM9pqShwE#5397599273294313970 en
http://picasaweb.google.nl/MariaJBogaerts/Smaragdhagedis?authkey=Gv1sRgCM_h_7OJ2vrSqQE#5397612804748212098
Terwijl Co op dit moment zijn 1e Turkse les voor beginners krijgt, zit ik achter een kopje Turkse koffie te typen. De afgelopen dagen hebben we veel verschillende indrukken en ervaringen opgedaan.
Zondagochtend zijn we op visite gegaan bij Kim en David, twee leden van de milieugroep die op enkele honderden meters van ons huis wonen en een prachtige tuin hebben. Terwijl we er zaten kwam ook Sue binnenwaaien. Gezellig gebuurt, met name over lekkere hapjes ... Een uitnodiging gehad van Kim en David om op 5 november Guy Fawkes' Day bij hun te vieren, in een gezelschap van een man/vrouw of 40. De Engelsen hier houden van dinnerparties, en deze bonfireavond past in dat plaatje.. Rond half twee samen met Sue, die halverwege woont richting huis gewandeld. Bij haar verder gekletst over haar achtergronden en tot onze verbazing gehoord dat Nev, de zabita van Izutuzu haar partner is. Leuk, want het klikt met beiden heel goed. Nev blijkt ook de eigenaar van het terreintje tegenover Golbasi, waar we zo dol op zijn en nu twee maal kort achtereen gefilmd hebben. Binnenkort gaan we een keer 's avonds bij het tweetal op visite.
Maandagochtend zijn we op een introductiebijeenkomst geweest voor een cursus Turks. Onze nieuwe vrienden Janet Surman en Alan Fenn zijn bevriend met de kaymakan van Ortaca, een soort agglomeratieburgemeester. Janet spreekt en verstaat het Turks redelijk, maar Alan moet het na 12 jaar nog steeds hebben van losse woorden. Hij heeft geen taalgevoel en profiteert van de kennis van Janet en zijn eigen warme charismatische uitstraling. Zijn gebrek aan kennis van het Turks wordt hem door de dorpelingen van Okçular graag vergeven. De kaymakan, die het tweetal al 12 jaar goed kent, zei tegen Alan op een dorpsbruiloft dat hij zich eigenlijk zou moeten schamen dat zijn Turks na 12 jaar nog steeds van hetzelfde bedroevende (gebrek aan) niveau was. Als kaymakan heeft de mogelijkheid om een gratis een soort volksuniversiteitcursussen aan te bieden. Als Alan en Janet 15 mensen bijeen konden brengen, kon hij voor een gratis cursus Turks voor Engelstaligen zorgen. Janet enthousiast, Alan iets minder … Maandag was er een gezelschap van bijna 40 belangstellenden. Te veel voor een lesgroep … Mooi! Twee cursussen, dus, één voor beginners, één voor gevorderden. Co en ik zitten tot ons vertrek naar Nederland dus op verschillende cursussen. Drie maal per week, anderhalf uur per sessie. Best intensief, dus.
Laat middag ontvingen we een telefoontje van Anja, die net vanuit Kalkan in Dalyan aangekomen was. Ze had de hele weg naar Dalyan al belabberd weer gehad en toen ze vanuit het hotel naar ons wilde komen, gingen de hemelsluizen opnieuw open. Dan ben je blij dat we het campertje nog hebben staan … Een gezellig en warm weerzien! Samen ge-thee-d met baklava, wat voorgerechtjes gegeten en daarna de hoofdmaaltijd. Het was dan ook al tegen twaalven dat we weer afscheid namen, met de afspraak elkaar de volgende avond weer te treffen.
Gisteren eerst op stap geweest met Marion en Bas, gelukkig met redelijk goed weer. Marion en Bas zijn vogelaars en, net als wij, gek op Dalyan. Marion is via een vriendin op mijn weblog beland en sinds haar 1e berichtje hebben we heel wat op en neer gemaild, met deze afspraak als gevolg. Na koffie met baklavarestjes zijn we samen naar Okçular gefietst en daar rondgewandeld in de hoop de hop te zien. Helaas … dit keer niet. Wel heel gezellig gebuurt, mooie andere dingen gezien (o.a. knoflook- en groene pad, smaragdhagedis, diverse libellen, een schalenbijter, veel roodborstjes, ruigpootbuizerd, …), een heel regiment boomkikkers gehoord en ons bovenal samen geamuseerd. Nog een klein hapje en drankje bij Günlüklük genuttigd en daarna afscheid genomen tot een volgend weerzien in Dalyan. De avonds weer samen met Anja doorgebracht en haar in het dorp aan haar medereizigers Marion en Bas voorgesteld.
Vanochtend Anja in de regen naar het vliegveld gebracht. Het weer is duidelijk om aan het slaan … Gelukkig heeft Anja aanspraak onderweg, want de moeder van Joli en Marion en Bas zitten in hetzelfde vliegtuig. Co is meteen aansluitend doorgereden naar zijn 1e les. Om half één los ik hem daar af. Het lijkt er op dat het dan wel eens droog zou kunnen zijn. Hopelijk maar, want de regen verveelt snel en we willen liever Nederlandse regenkleding kopen dan de lokale hobbezakken.
Zojuist opnieuw geprobeerd om de beloofde Golbasi filmpjes te uploaden, maar de uploadservice van waarbenjij.nu is van slag. De links naar de Picasaversies zijn:
http://picasaweb.google.nl/MariaJBogaerts/GefladderRondomGolbasi?authkey=Gv1sRgCOzfrNSM9pqShwE#5397599273294313970 en
http://picasaweb.google.nl/MariaJBogaerts/Smaragdhagedis?authkey=Gv1sRgCM_h_7OJ2vrSqQE#5397612804748212098
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
