Nogmaals Okcular / webblogs

8 oktober

Vandaag de 2e wandeling gemaakt uit het Okcularboekje van Alan Fenn. Zoals ons van de week al door Janet was voorspeld zagen we veel Colchium variegatum, een prachtige soort herfsttijloos. De wandeling voert langs een fraai gelegen, maar verschrikkelijk vervuilde picknickplaats in Kemaliye. Veel kikkers, libellen en vlinders en ook -sinds lange tijd weer eens- een gele kwikstaart.

Verder wandelend komen we bij een aantal oude graven en een wensboom, waar vier Turkse vrouwen zitten te picknicken. In Turkije doet men dat sociaal: als voorbijganger krijg je meteen thee aangeboden, en in ons geval een koekje en een pannenkoekje. Turken zijn altijd gastvrij en ook belangstellend (Lees: uiterst nieuwsgierig). Zo ook deze vier vrouwen, want buitenlanders bij een wensboom in een bos ver van de doorgaande weg, dat is niet alledaags. Dan wil je uiteraard weten waar ze vandaan komen, waar ze wonen, of ze huren of gekocht hebben, of ze kinderen hebben, hoe ze op deze buitenplaats verzeild zijn geraakt en waarom. Bewondering alom als je die vragen ook nog in het Turks weet te beantwoorden. Verwondering als ze de wensboom en de mooie herfsttijloos in ons wandelboekje zien staan en zien dat de tekst zowel in het Engels als in het Turks is. Na een laatste gebedje bij de (voornamelijk met hoofddoekjes) versierde wensboom, gaat het viertal weer op pad. We zijn welkom op de koffie, als we in Kemaliye zijn.
Maar tegen de tijd dat we weer in Kemaliye zijn, zijn we moe van het lopen en de hitte. Vooral het laatste stuk naar Leyley valt vies tegen over het asfalt. We besluiten dus dat we meer toe zijn aan een pilsje dan aan de beloofde koffie. Misschien een andere keer …

Thuisgekomen, zoek ik informatie over wensbomen. Dat valt tegen!
Kennelijk bestaat het fenomeen ook in Nederland en staan er ook een paar in de buurt van Waalre. Zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Koortsboom . Over “dilek agaclari” valt er op Wikipedia echter niets te vinden en ook op andere sites word ik niets wijzer. Alleen de afbeeldingenzoeker heeft iets met de “dilek agaci”. Ik google verder en voer in “wensbomen Turkije”. Zo beland ik op de blog van een Belgische die met haar partner dezelfde stap heeft genomen als Co en ik. Ze woont in Semiliye in de buurt van Marmaris. Ik meen dat ik me het dorpje herinner van een vakantie. Grappig! Ik lees een aantal berichtjes en stuur haar een berichtje naar aanleiding van een paar foto’s. De reactie laat niet lang op zich wachten … Misschien kruisen onze paden elkaar eens? Meer dan welkom! Hilde blijkt ook in vriendin in Waalre te hebben …, dan word je toch nieuwsgierig.

Even later zoek ik de herfsttijloos op en beland op een fotoblog van ene “van de Brink”. Zou dat Martijn van de Brink zijn, een oud-collega van de School voor Werktuigbouw en Metaal? Die is bollenliefhebber, dat weet ik. En jawel, mijn vermoeden klopt. Ik probeer ook hem een berichtje te sturen, maar helaas werkt de link niet. Misschien kan een van mijn collega’s (Cok???) dit bericht aan Martijn doorsturen? Als hij in winter of vroeg voorjaar weer eens in de buurt van Dalyan op bollenzoektocht is, is hij van harte welkom.

Met al mijn gegoogle en ge-webblog, is het inmiddels middernacht. De fotootjes volgen morgen dus pas!