Boottochtje naar Ekincik

29 september
Het is er dit jaar nog niet van gekomen, maar het werd toch echt tijd voor een boottochtje met Ali Ozalp. Voor vandaag staat Ekincik op het programma. Daar zijn we al twee keer eerder met Ali geweest, maar dat mag de pret niet drukken. Ali is zo ongeveer de meest relaxte man die we kennen en elke tocht met hem en Suzan is genieten. De sfeer, zijn zorgvuldigheid en respect voor natuur en milieu, en natuurlijk de super BBQ, ’s middags.

De tocht loopt niet helemaal zoals gepland.
De monding van de rivier is behoorlijk aan het verzanden en terwijl de stuurman-van-het-moment kijkt hoe hij door de vaargeul moet laveren, lopen we vast op oude wrakstukken. Er is geen beweging meer in de boot te krijgen. Voor zitten we vast in het zand, rechts achter op de wrakstukken.
De boot hangt ook aardig scheef en alle pogingen weer vlot te geraken verergeren de zaak alleen maar. Na pogingen op eigen kracht vrij te komen, roept Ali de hulp in van de eerste boot die voorbij komt. Het is een lege platbodemboot, die waarschijnlijk ingezet wordt om toeristen van een boot uit Marmaris op te pikken. Die gaan altijd voor anker bij een eilandje vlakbij de monding, waarna de dagjesmensen dan overstappen op een tekne om de rivier op te varen.
De kapitein schiet hem meteen te hulp. Er worden touwen over geworpen maar waar het sleeptouw ook bevestigd wordt, er is geen beweging in Ali’s boot te krijgen. We worden allemaal naar één kant gedirigeerd om het gewicht op de wrakstukken weg te halen. Maar alles zonder succes. Suzan, die toch echt wel wat gewend is, ziet er inmiddels benauwd uit. Dit is nog nooit eerder gebeurd, zolang Ali in deze business zit en dat wil wel wat zeggen.
Een Nederlands blondje aan boord doet het voorstel alle inzittenden over te laten stappen op de tekne en het dan nogmaals te proberen. Geen dom blondje kennelijk, want dit maakt het verschil. We kunnen weer verder!

Het is lekker aan boord, niet extreem heet. We zwemmen bij een zeegrotje en al snorkelend zie ik allerlei moois. Vissen in allerlei kleuren een maten, en zee-egels natuurlijk. Terwijl zijn gasten zwemmen, verzamelt Ali hout voor de BBQ. Normaliter ziet dat er rustiek uit, maar dit keer heeft Ali de motorzaag bij zich. Hij heeft op zijn eerdere tochten naar Ekincik gezien dat er twee dode bomen liggen bij de grot en na het zomerseizoen is het rustieke sprokkelhout zo’n beetje op … Hij laadt een vrachtje hout op de boot, waarmee hij de rest van het seizoen aardig toe moet kunnen.
In Ekincik aangekomen, worden voorbereidingen getroffen voor de BBQ, maar pas na een schoonmaakactie. Overal waar Ali heengaat, ruimt hij bij zowel bij aankomst als voor het weggaan het strand eerst op. Hij heeft een hekel aan zwerfvuil. Liefst houdt hij de BBQ op een klein verlaten strandje, maar de regelingen zijn aangescherpt uit angst voor bosbrand.
Terwijl er aubergines en paprika’s geroosterd worden voor bijgerechten, Suzan aardappelstukjes, ui, paprika en knoflook in olie bakt en er dorade en kip op een grilplaat wordt gegaard, haalt een Turkse gast zijn saz te voorschijn. We worden getrakteerd op live muziek. Echt enthousiast worden we pas, als de man die Ali dit jaar assisteert de saz van hem overneemt. Het blijkt een prima muzikant en verdienstelijk zanger. Na het feestmaal rusten Ali en Suzan eventjes uit tijdens een kort middagdutje aan boord. Een aantal gasten volgen hun voorbeeld, terwijl anderen genieten van het lekkere zwemwater. Als we laat middag thuis zijn, komen twee Engelse gasten van Ric en Lyn een kijkje nemen bij de camper. Ze willen graag een camper kopen om een keer op hun gemakje door Europa terug naar huis te reizen. Een camper met het stuur aan de linkerzijde is dan wel zo praktisch als een Britse. We spreken af dat we navraag zullen doen over de ins en outs van verkoop van een Nederlandse auto aan niet-Nederlanders in het buitenland en dat ze binnenkort een keer een proefrit kunnen maken. Het zou mooi zijn als we de camper hier zouden kunnen verkopen en niet naar Nederland hoeven terug te karren.