Suikerfeest in Aksaray / op bezoek in Kirsehir

21 september

Maandagmiddag door Tahir naar het busstation van Ortaca gebracht. We knijpen hem even, want Tahir komt feitelijk veel te laat om de bus naar Aksaray nog te kunnen halen. Op ons verzoek belt hij naar de busmaatschappij en die zeggen toe tot max. 10 minuten op ons te wachten. Pfff, opluchting! Tahir rijdt straf door, ook als het stoplicht op rood staat …
Uiteindelijk zijn we maar een paar minuten te laat. De reis kan beginnen.
Er is ons verteld dat we ’s ochtends om 6:30 uur in Aksaray aankomen en dat betekent dat we maar liefst 16,5 uur moeten bussen. Dat is een hele zit, maar gelukkg is er overdag voor ons nog veel nieuws te zien. Tijdens de reis worden we met regelmaat van thee, water en eau de cologne voorzien. Het reizen per bus is hier prima verzorgd. Het is een luxe touringbus met airco en volop beenruimte. Er is alleen geen toilet aan boord en er wordt dus om de paar uur een pisstop gemaakt.’s Avonds valt het reizen wat zwaarder. Hoe graag we ook zouden willen, slapen lukt ons echt niet in de bus. Dat belooft nog wat voor dinsdag in Aksaray!
De reis verloopt echter sneller dan we dachten en we worden om er om tien voor drie door de bussteward op geattendeerd dat we over dik 20 minuten in Aksaray zijn. We zijn blij en schrikken tegelijkertijd. Het is koud in de regio en Vahdettin en Sema verwachten ons pas om half zeven. We hebben afgesproken dat we ze bellen, maar wat als ze midden in de nacht niet wakker worden? De 1e keer wordt er inderdaad niet opgenomen, maar bij de 2e poging hebben we meer geluk. Geen probleem, zegt Vahdettin, we komen er aan.
Als we goed en wel uit de bus zijn gestapt, staan ze ook ter plekke. Gelukkig maar want we staan te blauwbekken. We zijn met 30 graden uit Dalyan vertrokken en zijn niet gekleed op rond 10 graden. We rijden naar het huis van Sema’s ouders en in no time is er een bed voor ons geimproviseerd. Dat is een meevaller, want als we om 6:30 waren aangekomen was er van nachtrust weinig terecht gekomen.

22 september: verjaardag van Co
Na een uitgebreid ontbijt gaan we ’s ochtends eerst naar Acemhöyük, een opgraving uit de vroege bronstijd vlakbij Aksaray. Zie: http://cat.une.edu.au/page/acemhoyuk. en foto’s op http://bs-ba.facebook.com/album.php?aid=105952&id=33142133315 en http://bs-ba.facebook.com/album.php?aid=45771&id=33142133315 Nadien gaan we ongeveer heel Aksaray af, want het is immers Suikerfeest en dat zullen we weten. Er wordt wat afgesnoept op zo’n dag! eder bezoek begint met eau de cologne voor de handjes en zoetigheid – snoepjes, Turks fruit en baklava- voor de tandjes. De tandarts zal na Suikerfeest goede zaken doen verwachten we ... Co’s verjaardag gaat dus gepaard met veel gebaklava, bonbons en meer zoetigheid. Laat middag gaan we vanuit Aksaray naar de ouders van Vahdettin, halverwege Aksaray en Kirsehir. Ook daar is het een drukte van komende en gaande familieleden, van wie bijna iedereen ons schijnt te kennen als Meryem abla en Co abi. Rond negenen worden we opnieuw in de auto geladen en rijden we naar het appartement van Vahdettin en Sema in Kirsehir. Dat blijkt een gloedjenieuw en ruim koopappartement te zijn, maar we zijn blij dat ons bedoeninkje in Dalyan door Tahirs mannen is afgewerkt en niet door deze bouwvakkers.


23 september
Op woensdag bezoeken we n Kirsehr een moskee en oude koranschool in Selsjoekse stijl en brengen we een bezoekje aan het politiebureau. Vahdettin werkt tegenwoordig voornamelijk als wijkagent en dat komt goed uit. Hij maakt zijn werktijden erg flexibel ... Op het eind van de middag bezoeken we de school van Kagan en Beyza, waar ze Meryem abla en Co abi ook al blijken te kennen. We worden hartelijk ontvangen door de leerkracht van Beyza die tevens onderdirecteur is. We moeten op de foto en er worden aantekeningen gemaakt. Waarschijnlijk zien we onszelf over een poosje terug in de schoolkrant, want zo gaat dat hier.


Vandaag, donderdag 24 september, moeten de kinderen voor het eerst naar school. Het is een soort introductiedag, want de school begint later en ze hoeven nog geen schooluniform aan vandaag. Morgen en het weekend zijn ze weer vrij en maandag zit de vakantie er na 3 maanden dan echt op. Vandaag gaan we waarschijnlijk met Sema naar een andere opgraving, in de buurt van Kirsehir: de Kalehöyük in Kaman. Zie: http://wowturkey.com/forum/viewtopic.php?p=857153 en http://nl.wikipedia.org/wiki/Kaman_(Turkije) en http://www.balkantravellers.com/en/read/article/1140 Vahdettin kan dit keer zijn snor niet drukken. Co is de oför. Op het eind van de middag brengt Vahdettin ons weer terug naar Aksaray, van waaruit we om 21:00 uur weer richting Ortaca vertrekken.