Meer bouwactiviteit ...

16 juli 2009

Vanochtend ondanks de hitte weer geklust. Ik met afbijt, krabber en schuurmachine aan de voorzijde, Co op het terras en daarna aan de voorzijde. Ondertussen komt er een monteur van de gemeente om de nieuwe watermeter te installeren. Tahir, die even later komt, vertelt lachend dat dit eerst door een gemeenteman moet gebeuren voordat hij de meter als aannemer mag laten verplaatsen. Als ik klaar ben met het schuurwerk, ga ik naar het dorp. Als ik bij King Emlak aankom, heb ik het even te kwaad. Er is waterkoeling nodig om mijn temperatuurhuishouding weer op orde te krijgen. Fazile stelt me gerust: Deze ellende duurt nog maar een week of zes! Ik vertel haar dat Ellis ons ooit verteld heeft dat ze het steeds half juli spuugzat was en kribbig werd, omdat ze werkelijk geen puf meer had in de aanhoudende hitte. Co en ik zijn het met haar eens: volgend jaar zitten we rond deze tijd niet in Turkije! ’s Ochtends redden we het nog wel, maar dit jaar zullen we ’s middags een paar uur siësta moeten houden met de ventilator op volle toeren. Verder water opzoeken aan de rivier, het meer, een zwembad of aan zee.
Sezgin weet nog niet exact wat de jaarlijkse aardbevingsverzekering kost, maar heeft wel onze paspoorten laten vertalen à TL 155. Ik wist überhaupt niet dat zoiets nodig was en schrik dan ook van dit buitensporige bedrag van ca. €75,00. Dit slaat helemaal nergens op, maar we zullen er wel niet onderuit kunnen. Bureaucratie … Van King Emlak ga ik naar de bank. Ik wil geld laten overmaken naar onze vrienden Vahdi en Sema, maar dat kost de hoofdprijs als ik (nog) geen pasje heb. Gelukkig denken ze mee bij de Is-bank. Ze controleren meteen of het aangevraagde pasje er al is, en ja, ik heb geluk. Een bankmedewerker instrueert me om bij een ATM machine de pincode te veranderen en laat me daarna zien hoe ik op dezelfde machine geld over kan maken naar onze vrienden. Het water en gas automatisch over laten schrijven lukt helaas niet. Daarvoor is het nodig dat buurman Ric eerst zijn automatische overschrijving blokkeert. Ik moet Ric dus aan zijn jasje trekken om even samen naar de bank te gaan.

Als ik terugkom, sta ik wederom versteld wat onze bouwvakkers Kudret en Hassan vandaag weer gefikst hebben. Het is inmiddels 40 graden in de schaduw, maar ze werken nog steeds in turbostand. Kudret is steeds blij als ik verfrissingen aan laat rukken, maar Hassan moet geprikkeld worden. Ik zeg hem dat ik weet dat het natuurlijk helemaal niet heet is, maar dat ik hem toch tegen beter weten in iets te drinken aan wil bieden. Als hij grijnst en een verfrissing accepteert, complimenteer ik hem dat hij steeds wijzer begint te worden. “Waarom, hoezo dat?” vraagt hij naar de bekende weg. Kudret is duidelijk blij dat ik zijn maat een beetje tegen zichzelf in bescherming neem. Hassan drinkt extreem weinig, en dat is natuurlijk niet goed bij dit soort extreme temperaturen. Als de twee rond half zes nokken, is het metselwerk van de stalling helemaal klaar evenals de muur achter, en is het metselwerk van het schuurtje vergevorderd. Met nog één dag te gaan voor het weekend, zal de ruwbouw van het metselwerk deze week zeker wel rond zijn.
24 juli 2009
Een weekje niet meer geschreven. Er is ook weinig gebeurd.
Vorige week vrijdag hebben Kudret en Hassan volgens verwachting de ruwbouw afgewerkt, zaterdags zijn alle waterleidingen gelegd en maandag zijn de elektriciteitsvoorzieningen aangelegd, met uitzondering van de tuinverlichting.
Over dat laatste zijn we matig tevreden. Het elektriciteitsgedeelte op zich lijkt wel in orde, maar de jonge ploeg elektriciens laat een puinhoop achter, wat we niet gewend zijn van de bouwvakkers hier. Tahir heeft een hoge pet op van de organisator van het spul, Bayram (NL vertaling: feest). Wij hebben dat niet na afloop van de werkzaamheden. Dit is geen bepaald feest!
Mijn ex-collega’s van de MONS zouden hem en zijn team zwaar afrekenen op hun competenties. Met cement willen werken en geen troffels, e.d. meebrengen, zonder te vragen gaan neuzen in onze spullen die buiten staan, gebrekkig communiceren en een zootje achterlaten. We dachten alleen dinsdag een vrije dag te hebben, maar dat bleken er twee meer. Vervelend, want we hadden wel noeste werkers verwacht en zijn er ook voor thuisgebleven. Uiteindelijk hebben wij zelf wel flink geklust en heeft het houtwerk op de veranda al een flinke opknapbeurt gehad.

Deze week hebben we veel contact gehad met Ric en Lyn vanwege de problemen met hun tuin. Het bedrijf dat de tuin heeft aangelegd heeft een behoorlijke wanprestatie geleverd. Het gazon stond bij hun aankomst vol met onkruid en vertoonde grote kale plekken en de aanplanting was niet conform afspraak. De enige positieve factor in het verhaal was tuinman Süleyman, een keurige en feitelijk te zachtaardige man die in opdracht van het bedrijf de tuin in de afgelopen anderhalve maand gesproeid heeft. Eind vorige week sprak hij me aan, vertelde me over de problemen met het bedrijf en vroeg me of ik een goed woordje voor hem wilde doen bij Ric en Lyn. Hij wilde graag de tuin voor ze bijhouden, maar dan buiten het bedrijf om. Toen ik maandag met Ric en Lyn naar de bank ging om de automatische incasso van water en elektra op onze naam over te schrijven, heb ik ze verteld van Süleymans verzoek. Ric en Lyn wisten op dat moment niet goed wat te doen, omdat ze eerst zo mogelijk de kwestie met het bedrijf wilden afronden. Maar ja, na twee keer zelf onkruid uitgetrokken te hebben, had Ric daar schoon genoeg van in deze hitte en verzocht hij Süleyman alsnog opo persoonlijke titel om het onkruid uit te trekken en het gazon te maaien. Vervelend genoeg, kwam juist die dag, terwijl Ric en Lyn zelf van huis waren zijn baas langs voor de laatste betalingstermijn en werd Süleyman later gebeld dat hij op woensdagmiddag op het kantoor moest verschijnen. Woensdagochtend vroeg Ric me te tolken om Süleyman als tuinman in te huren en hem te vragen om alsnog rozen, olijfboompjes en andere planten te kopen en aan te planten. Süleyman wilde wel, maar vertelde ook dat hij ’s middags naar zijn baas moest en dat hij daar niet veel goeds van verwachtte. Nadien met Ric en Lyn besproken dat ik naar aanleiding van eerdere opmerkingen van Süleyman de indruk had dat hij nog geen cent gebeurd had voor zijn werkzaamheden. Even later stond zijn baas op de stoep met een vertaler en waren de poppen aan het dansen. Ric wees hem op de wanprestatie en vertelde hem dat hij niet bereid was de volle mep te betalen voor werk dat te laat en niet in orde opgeleverd was, terwijl de afgesproken aanplant evenmin had plaatsgevonden. De man trok van leer dat hij de tuin om zou ploegen als Ric de laatste termijn niet ten volle zou betalen en met dat soort intimidatie ben je bij Ric aan het verkeerde adres!
Gisteren vroeg Süleyman of ik wilde tolken bij een tweede gesprek met Ric. Volgens zijn baas zou Ric helemaal niets betaald hebben en kon Süleyman dus naar zijn geld fluiten. Hij vertelde dat zijn baas ook hem gedreigd had de tuinbeplanting te rooien en dat hij zelf gezegd had in dat geval naar de politie te stappen. Ric en Lyn bleken gelukkig bereid een groot deel van Süleymans eerdere werk direct aan hem te betalen, omdat zijn baas een schikking van een halve betalingstermijn een dag eerder had afgewezen. ’s Middags kwam Süleyman terug met een Turkse jongeman die in Frankrijk woont en een aardig mondje Engels spreekt en verstaat. Hij wilde rechtstreeks bij mij verifiëren wat er nu precies was afgesproken om nieuwe ellende voor Süleyman te voorkomen. Toen Süleyman begreep dat hij de afspraken van mij goed begrepen had en Ric en Lyn nog een extraatje bij mij hadden achtergelaten voor het verzorgen van extra planten en graszaad, was hij duidelijk blij en opgelucht. Hij was bang dat hij bijna twee maanden voor niets gewerkt had.
Weer een uurtje later kwam hij terug met de eerste planten -ook een paar voor ons- en een piepklein slotje van Chinese makelij om de poort mee af te sluiten. Als zijn baas het lef zou hebben zijn dreigement uit te voeren en de planten weg te halen of nog erger, zou hij eerst dit slot op zijn pad aantreffen en na eventuele inbraak Süleyman bij de politie! Toen Ric en Lyn terugkwamen van een boottochtje ter gelegenheid van Lyn’s verjaardag, moesten ze hartelijk lachen om het goedbedoelde slotje dat overigens op geen enkele manier aan het hek bevestigd zou kunnen worden zonder kabel. Inmiddels zijn de buurtjes weer terug naar Engeland, met een laatste verzoek aan ons om wat foto’s te maken als bewijsvoering van de nog zichtbare tuinproblemen.
In de afgelopen week heeft onze persoonlijke dierentuin uitbreiding gekregen in de vorm van een landschildpad en een jong boomkikkertje. De gekko’s laten zich ’s avonds nog steeds met regelmaat zien, op de veranda, in de woonkamer of in de slaapkamer. Ook zien we steeds vaker een uil in de elektriciteitsmast voor het huis van de buurtjes. Deze week zat er ook een empusa (familie van de bidsprinkhaan) in de slaapkamer.

Vanochtend kwam Kudret en zette een jonge Hassan af, die het stucwerk komt verzorgen. Dus eindelijk weer bouwactiviteit!
Rond enen houdt Hassan op, komt zich keurig afmelden en vraagt me of we de gestucte muur vanmiddag willen natspuiten om problemen te voorkomen. Deze jonge bouwvakker weet wel hoe het hoort! Dat hij vanmiddag niet terugkomt is prima; dan kunnen we lekker gaan zwemmen …
Terwijl we een hapje eten, komt er een meterman langs om bij Ric en Lyn de elektriciteit af te sluiten. Ik vertel hem dat ik weet dat de buurtjes automatisch betalen, omdat ik deze week zelf met ze naar de Is-bank ben geweest om de overschrijving van ons eigen deel te regelen. Het mag niet baten; er is iets niet betaald en dat betekent onherroepelijk afsluiten. Ik ga naar de Is-bank, maar helaas kunnen ook die zo niets voor me regelen. De hulpvaardige bankbediende die ook ons maandag geholpen heeft kan wel zien dat de transactie van maandag verwerkt en dus betaald is, maar kan niet de totale betalingsgeschiedenis overzien. Mogelijk is er met de tapu-scheiding iets misgegaan met de registratie? Ze geeft me de tip om Ric en Lyn te bellen of te mailen en noteert het nummer van hun elektra-aansluiting al vast voor me op een briefje. Daarmee zou ik bij de PTT namens de buurtjes kunnen betalen. Vanuit de Is-bank rijd ik naar Basar-hotel waar ik met Co heb afgesproken. Ik ben er onverwacht eerder dan hij en daarom stuur ik vast een mail naar Lyn met de vraag om Ric te vragen de betaalgegevens van de Is-bank op het internet te controleren.
Als we terugkomen van het zwemmen, blijken er twee mannen bezig met het lassen van een dakconstructie voor de stalling. Fijn dat we dat vooraf niet wisten, want we zijn al twee dagen voor niets voor hen thuisgebleven en het was vanmiddag snoeiheet (> 40 graden. Te heet om naar het strand te gaan, maar heerlijk om beschut aan het rustige zwembad van Enver onder twee parasollen een boekje te lezen en af en toe een plons te nemen …