22 september: verjaardag van Co

De dag begon niet echt feestelijk. De gezamenlijke excursie van afgelopen maandag heeft tot een pijnlijke blokkade in mijn onderrug geleid. Gezellig op stap voor een bootexcursie zit er niet in, omdat ik ’s ochtends om half 12 een afspraak heb bij een fysiotherapeute. Ik stel daarom aan Co voor om ’s middags naar BC Spa te gaan, daar een hapje te eten, te zwemmen en ons te laten verwennen. De fysiotherapeute helpt me al snel daarna uit die droom. Na heel veel getrek, geduw en masseren knakt er na bijna een half uur iets rechts in mijn onderrug en dat was ook de bedoeling. Maar alles doet zeer, mijn spieren zijn verkrampt van de pijn en ik moet die erg warm houden en veel oefenen, want anders ben ik waarschijnlijk terug bij af. Zwemwater is echt te koud, krijg ik te horen. BC Spa is geen optie! De therapeute suggereert Sultaniye als alternatief. De warmwaterbron zal beslist verlichting brengen.

Onze plannen dus bijgesteld en om 2 uur met een van de elektrische boten van de coöperatie naar Sultaniye overgestoken. Één uur heen, één uur “kuren” en één uur terug. De verdeling ligt wat scheef, maar we hebben interessante medereizigers aan boord en voldoende aanspraak.
Het warme water doet mijn rug goed maar Co en ik stinken een uur in de wind van de zwavel, horen we bij nterugkomst van Aysel en Yasemin. We vragen of Aysel en Kemal mee uit eten gaan, maar Aysel aarzelt. Ze heeft klanten toegezegd iets voor ze te vermaken. Briefje op de deur met: “Ben even uit eten” + telefoonnummer? suggereer ik. Ze kijkt weifelend. Kemal grijpt in. Hij biedt aan dat hij op de winkel zal passen terwijl Aysel mee uit eten gaat. Hij gunt Aysel een welverdiende break. Hoewel hij zich goed herstelt van de zware operatie, heeft Kemal nog niet zo’n zin om uit te gaan. Sigaretten en raki mag hij van de dokter niet hebben en zelfs van koffie en thee is zijn maag al van streek. “OK dan”, zegt Aysel, “tot straks!”

Naar huis gefietst en flink scheutig geweest met zeep en lekkere geurtjes, want na een uurtje Sultaniye is de zwavelstank inderdaad diep in de poriën getrokken. ’s Avonds lekker gegeten, maar toch redelijk vroeg naar huis gegaan. Lang zitten leidt onvermijdelijk tot pijn en stramheid. Vanochtend daardoor ook vééel te vroeg wakker, maar het lijkt wel de goede kant op te gaan nu.

Vandaag op het terras genoten van een Kleine Monarchvlinder die besloten heeft dat een onooglijk struikje voor het terras DE plaats is om haar eitjes af te zetten. Ze krijgt er maar niet genoeg van (en wij ook niet). Ze krijgt even later concurrentie van een Koninginnepage. Ook mooi, maar iets minder spectaculair voor Dalyanse begrippen.