Volop bedrijvigheid ...

Weer een paar drukke daagjes achter de rug. Nog steeds krijgen we de nodige Nederlandse vrienden en kennissen op bezoek. Donderdag kwamen Anja & Ömer, vrijdag Karel & Bea, en ’s middags troffen we bij Gölbasi Marion & Bas, uiteraard vogeltjes spottend en fotograferend. Maar het is niet alleen koffieleuten en ons Nederlands ophalen.

Co is druk doende met schuren en gronden van de keukendeurtjes. Hij wacht nog even met aflakken tot ook Bas de met Kim & David uitgezochte kleurstalen bekeken heeft. Omdat Bas graficus is, heeft hij een goed oog voor kleur en weet hij ook in te schatten wat kleuren op een groter oppervlak doen. En met name dat laatste vinden we moeilijk.

Terwijl Co zich met de kastjes bezig hield was ik druk in de weer met het promoten van een inzamelactie. Van Janet ontvingen we een berichtje dat een stichting in Ortaca per 250 kg aan plastic flesdoppen 1 rolstoel beschikbaar stelt. Inmiddels is er één mindervalide de gelukkige eigenaar van de eerste … Co en ik vinden dit beiden een geweldig initiatief en daarom ontwierp ik een poster om bij bars, theetuinen en restaurants op te hangen. Ik heb ze verspreid op de plaatsen waar Co en ik zelf veel komen, het theehuis bij de moskee, Gölbasi, de patisserie, de theetuin aan de rivier, DalyanIz en twee restaurants in het dorp. Ook ben ik bij de basisschool binnengestapt, met de vraag of ook zij aan de actie willen meewerken om zo de kinderen bewust te maken van de gigantische berg plastic afval die we met zijn allen produceren en de noodzaak en wenselijkheid van recycling. Het hoofd van de school en een vrouwelijke medewerkster van de school waren enthousiast en zegden hun medewerking toe. Wel vroegen ze of ze een Turkstalige poster zouden kunnen krijgen. Ook die wordt gemaakt, want ik heb de poster doorgestuurd naar alle mensen die Janet al had aangeschreven, aangevuld met mensen uit onze eigen contact list. Jeeda, die getrouwd is met een Turk, en werkelijk uitstekend Turks spreekt reageerde meteen met het aanbod de affiche in het Turks te vertalen. Geweldig natuurlijk! Ik heb ook een e-mail naar de burgemeester gestuurd, met de vraag of de gemeente aan dit initiatief wil meewerken. Ik heb nog geen antwoord ontvangen, maar toen ik in de gemeentelijke theetuin aan de rivier kwam bleek dat ze al doppen inzamelden voor dit doel. Mogelijk n.a.v. mijn e-mail??? Dat gold overigens ook voor het theehuis bij de moskee en het Begonvil restaurant, waar iemand al voor mij naar toe was gestapt. Op mijn eigen lijstje staan nu nog het Günlüklük restaurant, het schildpaddencentrum en de büfe op het Iztuzu-strand. Als de plaatselijke bars en restaurants meewerken moet de actie zeker nog heel wat opleveren.

Vandaag belooft het weer een leuke dag te worden. Er worden vandaag op Iztuzu een aantal zeeschildpadden te water gelaten en we hebben een ditmaal vrij exclusieve uitnodiging ontvangen. Alleen genodigden zijn rond zes uur welkom. Geen kermistoestanden dus dit keer. Na afloop zijn we door Marion uitgenodigd om haar verjaardag te vieren. Dat klinkt goed ….
We zullen Marion en Bas deze vakantie nog wel vaker zien, want er staan nog twee gezamenlijke trips op stapel, één per jeep naar twee bergmeren in de buurt van Köycegiz en één naar het amberbos van Kavakarasi. Die laatste trip ging tijdens Marion’s meivakantie niet door, omdat het die dag somberde en het er richting Köycegiz erg donker uitzag. Hopelijk hebben we deze keer meer geluk, want het is een echt vogeltjesbos.