Het is een zoete inval in Huize “Je maintiendrai”

Het is gezellig druk met bezoekers de laatste twee weken.
Woensdag was Co jarig en was er natuurlijk verjaardagsbezoek. Helaas kwam onze vaste weblog -lezer en vogeltjesliefhebster Marion die dag pas ’s avonds op het vliegveld aan. Ze liet de borrel die avond daarom aan zich voorbijgaan, maar kwam donderdagmiddag op een huurfiets op visite, gewapend met twee binnenbanden voor mij en een nieuwe voorraad Glucosamine voor Co.
We zijn eventjes een eindje samen opgefietst naar de begraafplaats achter onze wijk, in de hoop er de hop, scharrelaar, ijsvogel en klauwier te treffen. Helaas hebben we er alleen de ijsvogel en de klauwier gezien, maar … de aanhouder wint, hopen we maar. Dat geldt ook voor de bijenetertjes, die hoog op het verlanglijstje van Marion staan. Hopelijk ziet ze ze nog net voor ze zuidwaarts trekken. Marion’s vriend Bas komt deze week ook naar Dalyan en dan zullen we vast nog wel een keer samen op pad gaan en de gemiste borrel goedmaken. Dat is vorig najaar goed bevallen!

Gisteren hadden we opnieuw bezoekers. ’s Middags maakten we kennis met Nico en Yvonne.
Zij hebben enkele maanden geleden voor het eerst contact met ons hebben genomen om navraag te doen naar onze bevindingen met King Emlak en volgen sindsdien ons blog. Het is grappig hoe we zo -op afstand- met allerlei mensen kennis maken. Na wat geschrijf over en weer word je onwillekeurig nieuwsgierig wie die ander is en wat hem/haar beweegt om permanent in Dalyan te willen wonen of er een vakantiewoning te willen kopen. En dus kwamen Nico en Yvonne op visite om bij te kletsen en nader kennis te maken. Gezellig! Vanaf volgend jaar mei zullen we ze vast vaker zien …
’s Avonds kregen we opnieuw bezoek. Barbara Trottnow, de Duitse filmproducente met wie we in juni kennis hebben gemaakt bij de te waterlating van twee zeeschildpadden, kwam bij ons eten. In juni was ze met zoon Jonas in Dalyan; ditmaal is ze alleen hier. Jonas zit namelijk sinds enkele weken in Mozambique, waar hij een vervangende sociale dienstplicht vervult. Barbara is een boeiende en betrokken vrouw, die 20 jaar geleden haar hart verloren heeft aan Dalyan. Ze heeft meerdere documentaires in en over Turkije gemaakt, o.a. één over een ecologisch katoenteeltproject in Çandir aan de overkant van de rivier. Haar laatste film gaat over Turkse vrouwen, die met een Turkse partner in Duitsland getrouwd zijn. Ze heeft de vrouwen gevolgd vanaf hun Duitse taalcursus in Turkije tot ongeveer 1 jaar na vestiging in Duitsland. Het is helaas een triest verhaal geworden. Meer over de film “Deutsch aus Liebe / Ak için Almanca “, kun je lezen op haar website http://www.bt-medienproduktion.de/deutsch.htm. De Duits gesproken tekst is in het Turks ondertiteld, de Turks gesproken tekst in het Duits. Barbara hoopt dat de film ook in Turkije vertoond zal worden, omdat het duidelijk is dat de gefilmde vrouwen totaal niet wisten wat ze van de Duitse samenleving konden verwachten. Doordat men in Turkije niet gewend is vragen te stellen, waren ze er absoluut niet op voorbereid dat een Turks diploma in Duitsland niet telt en dat er voor eenvoudige winkelwerkzaamheden een Duits vakdiploma is vereist. De modernste van de gefilmde vrouwen nam in Turkije actief deel aan het sociale leven; in de Duitse gemeente waar ze nu woont is men erg gesloten en afstandelijk. Ook Duitsers uit andere regio worden er door de plaatselijke bevolking genegeerd en met argwaan bekeken. Hoewel de vrouw de Duitse taal redelijk goed beheerst en graag wilde integreren, vindt ze dus absoluut geen contact en aansluiting en brengt ze haar dagen ongelukkig binnenshuis door. Ze zou dolgraag terug willen naar Turkije … Pijnlijk!
De film gaat in november in première in een tijd dat in Duitsland een grim immigratiedebat gevoerd wordt, want ook in Duitsland loopt er een nieuwe generatie “Wildersen” rond …
Barbara komt volgend jaar weer in Turkije filmen. Ze heeft toestemming om ook bij avond in spertijd op Iztuzu te filmen. Ze is van plan hier langere tijd door te gaan brengen en ook een huisje te kopen. We zullen ze dus zeker vaker mogen verwelkomen.

Vanochtend opnieuw twee trouwe bloglezers op bezoek: Karel en Bea.
Volgend jaar hebben beiden een sabatical van 3 maanden aangevraagd, zodat ze kunnen ervaren of Dalyan een goede stek voor hen is als ze (vervroegd) met pensioen gaan. Ze overwegen om 6 maanden op jaarbasis hier te vertoeven en 6 maanden in Nederland. Ze hebben geen trek in “Ik vertrek”-ervaringen en willen dus een keer proefdraaien voor ze rigoureuzere stappen zetten. En dat klinkt heel gezond! Wederom een heel gezellige kennismaking en samenzijn die naar meer smaken.

Na de middag zijn we naar Ortaca geweest om de scooter te laten repareren en kleurstalen voor de keuken te halen. Terwijl we bij de motorreparateur waren, werden we gebeld door William, een makelaar in Waalre. Waarschijnlijk hebben we per 1 januari nieuwe huurders … Ze hebben onze woning al bezichtigd en hebben serieuze interesse. Goed nieuws, dus! Dank je wel voor je gouden tip, Anja!!!!