Aardlekproblemen Turkse stijl ...
Door: Maria Jonker
Blijf op de hoogte en volg Maria
07 Augustus 2010 | Turkije, Dalyan
We wilden sowieso Tahirs vaste elektricien Bayram vragen om een lichtpunt op het fietsenhok te verleggen en een lichtaansluiting en contactdoos op het prieel te plaatsen, dus dat kon mooi in één moeite door dachten we op zijn Nederlands optimistisch. Een paar keer gebeld naar het nummer dat we nog van hem hadden, maar steeds dezelfde Turkse dame met een standaard verhaaltje dat ik niet verstond. We vermoedden dat Bayram mogelijk inmiddels een ander nummer had en vertrouwden erop dat Tahir dat moest hebben. Dat klopte en Tahir zou Tahir niet zijn, als hij niet aanbood om zelf even te bellen. Bayram kwam even later polshoogte nemen om te kijken wat hij aan materialen mee moest brengen.
Eergisteren zou hij alles monteren en aansluitend het airco-probleem oplossen. Zolang Bayram nog buiten doende was, ging het prima. Toen hij binnen één van de typisch Turks-lelijke vierkante plaatjes losschroefde om te kijken wat er mis was met de elektrische aansluiting, moest hij echter het antwoord schuldig blijven. Hij wist het echt niet. Gevraagd of er mogelijk geen aardlek was, maar die was er wel volgens Bayram. De dikte van de bekabeling dan? Nee, dat was het probleem ook niet. Uiteindelijk maar afgesproken dat ik de volgende dag naar de Arçelik-winkel zou gaan om de eigenaar te vragen hierover contact op te nemen met de servicemonteurs. Hüseyin belde onmiddellijk, kreeg een duidelijk antwoord van de servicedienst en belde vervolgens zelf naar Bayram om uit te leggen wat het probleem was. Toch iets met het aardlek: er stond spanning op!Bayram had de 1e keer geen spanningsmeter bij zich gehad, maar had kennelijk ook geen opdonder gehad. Hij beloofde bij monde van Hüseyin rond vieren weer bij ons te zijn. Mooi niet, dus … Vroeg avond belde Tahir ons dat Bayram zich verontschuldigde. Hij had ons telefoonnummer niet en was daardoor niet in staat geweest ons eerder te waarschuwen, maar vandaag zou hij rond lunchtijd bij ons zijn.
Bayrams beloften zijn verre van betrouwbaar, weten we inmiddels. Rond drieën vanmiddag besloot ik hem een sms-je te sturen. Na 5 minuten ging de telefoon: “Sorry, over een half uurtje ben ik er.” Co en ik hadden op dat moment al besloten dat dit definitief Bayrams laatste klus zou zijn in huize Je maintiendrai. Een half uurtje later kwam Bayram inderdaad op zijn scooter voorrijden met zijn jonge vrouwtje achterop. Het duurde maar even voor zijn conclusie was “Er is een enorm groot probleem. Kennelijk heeft de timmerman die de keukenkastjes ooit heeft opgehangen door de aardverbinding geboord! Dus er is niet alleen een probleem voor de airco maar ook voor de koelkast, de oven, de wasmachine en de grill.” Dan kijk je even ongelovig elkaar aan. In Nederland knalt er in zo’n geval toch een aardlekschakelaar uit??? Hier kennelijk dus niet. Bayram stond erbij te zuchten, te zweten, wist niet wat hij ermee aan moest. Een nieuwe kabel trekken, suggereerde ik … Maar welke kabel dan en waar vandaan en waar naartoe? Een nieuwe (zwarte) kabel getrokken, aan de rode kabels geknoopt … Zo gaat dat hier, hebben we ook achter de andere vierkante plaatjes gezien. De aardekabels weer bij elkaar gebonden maar helaas … nog steeds spanning op de aarde. We hebben inmiddels een “Turkse aarde” in de vorm van een hoekprofiel dat in de grond geslagen is en van waaruit een nieuwe (zwarte) kabel naar de airco loopt. “Gegarandeerd geen problemen meer”, verzekerde Bayram ons …
Voor de zekerheid wordt er binnenkort toch een andere elektricien uitgenodigd om heel de bedrading van de keuken na te lopen. Bayram gaf eergisteren zelf al aan dat het een zootje was en we hebben bepaald niet de indruk dat het er vandaag beter op is geworden. Als Sue villa’s bouwt voor verkoop of verhuur, ligt ze ook vaak met de elektriciens in de clinch. Dingen die in Turkije niet kunnen blijken uiteindelijk dan toch te kunnen en dingen die in Turkije zo schijnen te moeten hoeven uiteindelijk ook in Turkije zo niet … Sue heeft vaak met dit bijltje gehakt. We hopen dat zij ons een échte elektricien kan aanbevelen.
-
07 Augustus 2010 - 21:16
Ria De Wit:
Helemaal herkenbaar. We hebben jaren gehad dat we iedere dag meerdere malen geen stroom hadden, wat bleek kortsluiting in de centrale had. -
11 Augustus 2010 - 17:00
Hilde:
Hallo Maria en Co !
Ik kan je een gelijkaardig verhaal vertellen over de toren ... zucht ! Bij ons is het nu opgelost, allez, voorlopig toch... waarschijnlijk. Lieve groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley