Verjaardagsetentje bij Nev en Sue

Nev was gisteren jarig en dat moest -heel on-Turks- gevierd worden met een etentje, vond Sue. Verjaardagen worden hier eigenlijk alleen voor kinderen gevierd, volwassenen doen er doorgaans niets aan. Maar Nev vindt het prima om op zijn verjaardag on-Turks te feesten. Hij houdt wel van mensen om zich heen en nu hij dit laatste jaar voor zijn pensionering tot verkeerspolitie gedegradeerd is, komt het er niet van te socialisen. Hij maakt vaak dagen van 12 – 15 uur en werkt 6 dagen per week. Dat had hij zich anders bedacht, toen hij besloot er nog een jaartje aan vast te plakken! Nev mist het strand, waar hij 13 jaar gewerkt heeft en de uren hem minder zwaar vielen. Nev is een natuurliefhebber en houdt van de rust op Iztuzu. In de afgelopen jaren zagen we hem op het eind van een werkdag vaak in handstand of in radslag richting zee gaan voor en koele dip. Helaas dit jaar niet, dus, maar volgend seizoen wil hij vrijwilligerswerk gaan doen bij het schildpaddencentrum en dan kan hij zijn hart weer ophalen.

Gisteren had Nev een vrije dag bedongen en kon er dus gefeest worden. Sue is een ongelooflijke lekkerbek en dat is aan haar omvang ook wel te zien. Nev daarentegen is een heel schriele man maar houdt van lekker eten en de bereiding daarvan is Sue wel toevertrouwd. Als we Sue en Kim & David samen treffen, is een van de vaste gespreksonderwerpen eten: nieuwe recepten, kruiden of sausjes, interessante adresjes voor aankoop van, en dergelijke. Co en ik zitten daar doorgaans maar stilletjes bij te grinniken, want wij eten redelijk rechttoe-rechtaan.

De expats hier vieren etentjes op zijn Amerikaans. Ieder brengt hier een gerechtje mee en drank, om de kosten en het werk behapbaar te houden. Een leuke formule, maar ik moet altijd wel heel goed zoeken voor ik iets nieuws vind dat ik aandurf. Aan bijzondere toetjes of taarten waag ik me niet. Bij koude voor- en bijgerechtjes voel ik me iets meer op mijn gemak, te meer omdat je die al wat eerder kunt bereiden (en van tevoren kunt proeven). Gisteren en eergisteren heb ik dus goed mijn best gedaan om dolma te maken. Één recept had ik eerder gemaakt: domates dolmasi. De tomaten worden gevuld met rijst, dille, basilicum, peterselie, pijnboompitjes en tomatenpulp. Lekker!
Dit keer zat er ook wat gehakt in want ik had vulling over van mijn andere recept: gevulde abrikozen.
Bij de bereiding daarvan heb ik, vrees ik, heel wat afgevloekt maar ze bleken werkelijk heerlijk te zijn. De andere gasten van Nev en Sue vonden dat duidelijk ook, want ze waren uiterst benieuwd naar het recept, al had Kim meteen al fantasieën hoe hij ze nog lekkerder zou kunnen maken met een wat zwaardere ingedikte siroop erover. Feitelijk is het recept heel simpel, maar het is wel zaak grote abrikozen te gebruiken. Vrijdag had ik in een Kuruyemis speciaalzaakje gedroogde abrikozen gekocht, maar ze hadden helaas maar één maat, en dat waren vrij kleine. Probeer die maar eens te vullen! Gisteren heb ik er op de markt bijgekocht, want ik had meer dan de helft van de vulling over. Die hadden duidelijk een beter formaat dan die van vrijdag en waren daarmee heel wat makkelijker te vullen. Ik heb mijn taalgebruik gisterenmiddag dus heel wat beter onder controle weten te houden dan vrijdagavond, en me voorgenomen ze “erin” te houden. Bij deze het recept voor een heerlijk voorgerechtje of borrelhapje:
Abrikozen gevuld met lamsgehakt en rijst (18 stuks)

50 gr langkorrelige witte rijst (of zilvervliesrijst)
18 grote gedroogde abrikozen
1 eetlepel olijfolie
175 gr lamsgehakt
½ tl gemalen piment
zout en peper
1 eetlepel boter
2 eetlepels suiker6 eetlepels water

1. Doe de rijst in een kom, giet er kokend water op en laat hem 20 minuten staan. Spoel af onder de koude kraan en laat goed uitlekken.
2. Leg de abrikozen in een kom, giet er warm water op en week ze 10 minuten. Schep ze met het vocht in een pan en breng ze aan de kook. Draai het vuur lager en stoof de abrikozen 15 minuten. Giet ze daarna af en dep ze droog.
3. Verhit de olijfolie in een koekenpan op halfhoog vuur en bak daarin het lamsgehakt 2-3 minuten. Haal de pan van het vuur en roer de rijst dor het gehakt. Laat het mengsel afkoelen. Roer er piment, zout en peper door. Snijd of druk de abrikozen verder open, zodat er een zakvormige opening ontstaat en verdeel de vulling erover.
4. Smelt de boter in een ruime ondiepe pan. Haal de pan van het vuur en leg de gevulde abrikozen op de bodem. Roer in een ander pannetje de suiker door het water, breng het aan de kook en blijf roeren tot de suiker is opgelost. Giet de siroop over de abrikozen uit.
5. Breng de siroop aan de kook, zet het vuur halfhoog en kook de abrikozen 5 minuten. Dek de pan af, draai het vuur laag en stoof de abrikozen 30 minuten. Neem af en toe het deksel eraf, zodat de stoom kan ontsnappen. Haal de pan van het vuur en laat hem nog 10 minuten afgedekt staan. Serveer warm of koud.
Na de voorgerechtjes was Nev aan zet. Hij had besloten dat hij de voorkeur gaf aan een BBQ in plaats van Sue’s meer gekunstelde gerechten. Sue had zich dus beperkt tot heerlijke salades. De andere gasten hadden zich toegelegd op gebak. Drie soorten maar liefst, een citroenige cake, chocolade-vruchten gebak en een chocolademousse taart, uiteraard met slagroom erbij. Zware hap, dus met een stevige chocolade-boost! Poeoeoeh … maar wel héééél lekker. Al met al was het een gezellige avond, waar we weer wat nieuwe kennissen hebben opgedaan. Rond half een liepen we terug naar huis; gelukkig wonen Sue en Nev maar zo’n 200 meter van ons vandaan. Vandaag doen we het rustig aan; uiteraard staat Engeland-Duitsland op ons programma. Vanavond komt Fedai op de raki. Of Ayse meekomt weten we niet; mogelijk moet ze bij Tahir werken. Morgen is het uiteraard ORANJE-middag. Noodgedwongen kijken we ditmaal thuis. We hopen van harte dat een verlenging niet nodig is, want vroeg avond worden we door Sue opgehaald. Samen met haar en Kaptan June gaan we naar het strand, waar een gerevalideerde caretta caretta te water wordt gelaten. Een zeldzaam privilege dat we daarbij mogen zijn, want het gebeurt in spertijd om 8 uur ’s avonds. Hopelijk is er nog net voldoende licht om dit mooie gebeuren te kunnen filmen.