Van alles en nog wat ...
Door: Maria Jonker
Blijf op de hoogte en volg Maria
19 April 2010 | Turkije, Ankara
De afgelopen week was een week van “van alles-en-nog-wat”.
Maandag met Alan op stap gegaan; Kocadere dus … hoe kan het anders. Orchideetjes gezien (hommelorchis, Anatolische en Italiaanse orchis en twee soorten tongorchis), een empusa (soort bidsprinkhaan), een juveniele smaragdhagedis, een grote, zwarte schorpioen en jawel … de Turkse vuursalamander. Volgens Alan zijn kleine, bleke schorpioenen veel gevaarlijker dan de grote zwarte. Hoe groter de scharen, hoe minder ernstig het gif. Kan kloppen, maar we blijven voorzichtig …
Donderdags hoorden we dat er op dinsdag iets in Alan’s knie geknapt was, een 40-jaar oud probleem vertelde hij. Gelukkig niet onderweg in Kocadere, want dan hadden we hem met een geïmproviseerde brancard over de rotsblokken naar huis moeten dragen. Inmiddels is Alan geopereerd, weer thuis en in afwachting van een 2e operatie aan zijn knieschijf. Samen op pad gaan zit er dus voorlopig niet in.
Wat artikeltjes geschreven voor de Dalyan Times. Het meinummer wordt een “groen” nummer. In het najaar hebben onze homovrienden Kim & David dat geregeld bij Mehmet Naldöken, de uitgever van de Dalyan Times. De Milieuwerkgroep van de DKK, waar we deel van uitmaakten, had toen nog de illusie dat de gemeente mee zou werken aan een Milieujaar 2010 voor Dalyan onder het motto: “Keep Dalyan Clean & Green”. Burgemeester Arif Sari laat het echter duidelijk afweten. Hij heeft zich heel positief geafficheerd, maar komt gedane beloften helaas niet na. Dat milieujaar voor Dalyan kunnen we dus wel vergeten, maar de afspraken met Mehmet Naldöken willen we uitbuiten.
Daarom een artikeltje geschreven over Yuvarlakçay, één over de wenselijkheid van propellerafscherming voor boten (ter voorkoming van zeeschildpaddenleed) en een pleidooi voor een gemeentelijk kipvoederverbod voor de Nijlschildpad. Een aantal restauranthouders en bootuitbaters voeren deze prachtige dieren met slachtafval van kippen. Sowieso geen natuurlijk voer voor een rivierschildpad, maar daarnaast ook een veroorzaker van veel ellende. De dieren kunnen het niet verteren en krijgen problemen met de ingewanden, soms met dodelijke afloop.
Geronseld voor andere “groene” bijdragen, o.a. een artikeltje dat Alan voor Land of Lights geschreven had n.a.v. het bezoek van David Bellamy en een vooraankondiging van de 2e Zwerfvuilopruimdag in Dalyan door King Emlak.
Ook wat geklust, want we moeten iets met de vochtplekken aan binnen- en buitenzijde van het huis. Dat schijnt een typisch Dalyan-probleem te zijn, maar dat is een schrale troost. Het ziet er werkelijk niet uit en volgens Rico en Sue is het probleem oplosbaar met een soort fixeer. Daar moesten we dus op uit. Op vrijdag twee adresjes benaderd, mooie beloften, maar totnogtoe geen respons. Elk nadeel heb z´n voordeel, want daardoor konden we er op zaterdag en zondag op uit i.p.v. te klussen.
Zaterdag naar Okçular gefietst om foto’s te maken van het basisschooltje dat met de opbrengst van Alan’s boek beschilderd is met murales over natuurthema’s. We willen Alan en Janet verrassen met een artikeltje in de Dalyan Times over de wijze waarop hun team op een speelse wijze het natuur- en milieubesef bij de schoolkinderen wil stimuleren. De kinderen zijn van meet af aan bij alle plannen betrokken geweest en hebben zelf ook hamer en kwast gehanteerd om een en ander te verwezenlijken. Ze zijn dan ook apetrots op het resultaat. De “schilderactie” van het team krijgt dan ook een vervolg met schilderlessen voor de kinderen en een soort jeugd-IVN.
Voordat we het schooltje bereikten, zagen we op een binnenweggetje het vrouwtje van de Grote Nachtpauwoog. “Groot” is dus echt groot: voorvleugels van zo’n 7 cm! Hilde-in-Selimiye kan ons dus nu niet meer langer jaloers maken … wij hebben er ook één gezien en gefilmd!
Vandaag, zondag, naar het amberbos van Kavakarasi gescooterd. Tjé, wat schitterend!
We waren er onlangs nog met Bernard en Ria geweest en dat was eigenlijk net wat te vroeg. Nu stonden de reuzenpaardenstaarten wat hoger op en was het doorvallend licht werkelijk prachtig. Zoals altijd lieten de vogeltjes zich nadrukkelijk horen. Er zijn weinig plekjes waar de achtergrondgeluiden tijdens het filmen zo mooi zijn. Landschappelijk is Kavakarasi tóp, maar daarnaast is er altijd wel wat bijzonders te zien. Ditmaal konden we genieten van de bijen- en hommelorchis, tientallen veel te snelle smaragdhagedissen, landkrabbetjes, beekjuffers en libellen.
Tegen het eind van onze wandeling kwamen we Ramazan tegen, een boer die ons twee jaar geleden ook al op de thee uitnodigde. Nu dus weer, hij herkende ons meteen en haalde thuis trots de kaart en de foto’s die we hem daarna hebben toegestuurd te voorschijn. Een half uurtje gekletst onder het genot van wat glaasjes thee, en daarna de wandeling voortgezet. Ramazan is een groenteteler en we kregen bij ons afscheid dan ook een zakje met verse bonen mee. Turkse gastvrijheid …
Maandag met Alan op stap gegaan; Kocadere dus … hoe kan het anders. Orchideetjes gezien (hommelorchis, Anatolische en Italiaanse orchis en twee soorten tongorchis), een empusa (soort bidsprinkhaan), een juveniele smaragdhagedis, een grote, zwarte schorpioen en jawel … de Turkse vuursalamander. Volgens Alan zijn kleine, bleke schorpioenen veel gevaarlijker dan de grote zwarte. Hoe groter de scharen, hoe minder ernstig het gif. Kan kloppen, maar we blijven voorzichtig …
Donderdags hoorden we dat er op dinsdag iets in Alan’s knie geknapt was, een 40-jaar oud probleem vertelde hij. Gelukkig niet onderweg in Kocadere, want dan hadden we hem met een geïmproviseerde brancard over de rotsblokken naar huis moeten dragen. Inmiddels is Alan geopereerd, weer thuis en in afwachting van een 2e operatie aan zijn knieschijf. Samen op pad gaan zit er dus voorlopig niet in.
Wat artikeltjes geschreven voor de Dalyan Times. Het meinummer wordt een “groen” nummer. In het najaar hebben onze homovrienden Kim & David dat geregeld bij Mehmet Naldöken, de uitgever van de Dalyan Times. De Milieuwerkgroep van de DKK, waar we deel van uitmaakten, had toen nog de illusie dat de gemeente mee zou werken aan een Milieujaar 2010 voor Dalyan onder het motto: “Keep Dalyan Clean & Green”. Burgemeester Arif Sari laat het echter duidelijk afweten. Hij heeft zich heel positief geafficheerd, maar komt gedane beloften helaas niet na. Dat milieujaar voor Dalyan kunnen we dus wel vergeten, maar de afspraken met Mehmet Naldöken willen we uitbuiten.
Daarom een artikeltje geschreven over Yuvarlakçay, één over de wenselijkheid van propellerafscherming voor boten (ter voorkoming van zeeschildpaddenleed) en een pleidooi voor een gemeentelijk kipvoederverbod voor de Nijlschildpad. Een aantal restauranthouders en bootuitbaters voeren deze prachtige dieren met slachtafval van kippen. Sowieso geen natuurlijk voer voor een rivierschildpad, maar daarnaast ook een veroorzaker van veel ellende. De dieren kunnen het niet verteren en krijgen problemen met de ingewanden, soms met dodelijke afloop.
Geronseld voor andere “groene” bijdragen, o.a. een artikeltje dat Alan voor Land of Lights geschreven had n.a.v. het bezoek van David Bellamy en een vooraankondiging van de 2e Zwerfvuilopruimdag in Dalyan door King Emlak.
Ook wat geklust, want we moeten iets met de vochtplekken aan binnen- en buitenzijde van het huis. Dat schijnt een typisch Dalyan-probleem te zijn, maar dat is een schrale troost. Het ziet er werkelijk niet uit en volgens Rico en Sue is het probleem oplosbaar met een soort fixeer. Daar moesten we dus op uit. Op vrijdag twee adresjes benaderd, mooie beloften, maar totnogtoe geen respons. Elk nadeel heb z´n voordeel, want daardoor konden we er op zaterdag en zondag op uit i.p.v. te klussen.
Zaterdag naar Okçular gefietst om foto’s te maken van het basisschooltje dat met de opbrengst van Alan’s boek beschilderd is met murales over natuurthema’s. We willen Alan en Janet verrassen met een artikeltje in de Dalyan Times over de wijze waarop hun team op een speelse wijze het natuur- en milieubesef bij de schoolkinderen wil stimuleren. De kinderen zijn van meet af aan bij alle plannen betrokken geweest en hebben zelf ook hamer en kwast gehanteerd om een en ander te verwezenlijken. Ze zijn dan ook apetrots op het resultaat. De “schilderactie” van het team krijgt dan ook een vervolg met schilderlessen voor de kinderen en een soort jeugd-IVN.
Voordat we het schooltje bereikten, zagen we op een binnenweggetje het vrouwtje van de Grote Nachtpauwoog. “Groot” is dus echt groot: voorvleugels van zo’n 7 cm! Hilde-in-Selimiye kan ons dus nu niet meer langer jaloers maken … wij hebben er ook één gezien en gefilmd!
Vandaag, zondag, naar het amberbos van Kavakarasi gescooterd. Tjé, wat schitterend!
We waren er onlangs nog met Bernard en Ria geweest en dat was eigenlijk net wat te vroeg. Nu stonden de reuzenpaardenstaarten wat hoger op en was het doorvallend licht werkelijk prachtig. Zoals altijd lieten de vogeltjes zich nadrukkelijk horen. Er zijn weinig plekjes waar de achtergrondgeluiden tijdens het filmen zo mooi zijn. Landschappelijk is Kavakarasi tóp, maar daarnaast is er altijd wel wat bijzonders te zien. Ditmaal konden we genieten van de bijen- en hommelorchis, tientallen veel te snelle smaragdhagedissen, landkrabbetjes, beekjuffers en libellen.
Tegen het eind van onze wandeling kwamen we Ramazan tegen, een boer die ons twee jaar geleden ook al op de thee uitnodigde. Nu dus weer, hij herkende ons meteen en haalde thuis trots de kaart en de foto’s die we hem daarna hebben toegestuurd te voorschijn. Een half uurtje gekletst onder het genot van wat glaasjes thee, en daarna de wandeling voortgezet. Ramazan is een groenteteler en we kregen bij ons afscheid dan ook een zakje met verse bonen mee. Turkse gastvrijheid …
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
