In het ziekenhuis opgenomen!

8 januari

Gisteren naar het ziekenhuis in Ortaca gegaan. Het verloopt er allemaal wat rommeliger dan vorige keer. We worden naar een specialist gestuurd op het gebied van infectieziekten. Die laat opnieuw een thorax maken en een bloed- en urineonderzoek doen. Zowel het MMC als het Diagnostisch Centrum hebben volgens haar geblunderd. Ze onderschrijft wel dat het bloed van Co sterke afwijkingen vertoont, maar van bloedarmoede is geen sprake.
Ze wil 3 CT scans laten uitvoeren voor samen 1200 lira. We geven aan dat we dat eerst aan onze verzekering willen voorleggen. OK, dan maar aan de antibiotica en vitamnen en volgende week terugkomen. Tahir pikt ons op en zegt dat hij ons naar huis kan brengen als Esra met de dolmus van haar werk in Ortaca aankomt.

Esra schrikt als ze Co ziet. Ze kent de vrouwelijke arts en heeft daar geen goed woord voor over. Ze denkt dat de NL HB waarde klopt, niet die van het Yücelenziekenhuis. Ze vindt het ronduit belachelijk dat de dokter alleen antibiotica in pilvorm heeft gegeven. Ze raadt aan om samen met haar naar het staatsziekenhuis in Mugla te gaan, waar ze zelf op een speciale, luxe afdeling werkt. Veel goedkoper, directe zorg van haarzelf en haar collega's en een internist met een geweldige reputatie. Ze zegt dat we moeten rekenen op een opname en dus een koffer moeten pakken.
Omdat we zelf ook niet echt van de arts onder de indruk waren, besluiten we ja te zeggen. Ze belt direct naar de internist die toezegt om Co voor aanvang van het spreekuur te willen onderzoeken.
Tahir biedt aan ons met de auto te brengen, want een rit per dolmus zit er voor Co duidelijk niet in. Co kan nauwelijks meer op zijn benen staan en bovendien is een tolk als Tahir wel heel welkom in de gegeven situatie.

Vandaag dus in alle vroegte (6.15 uur) naar Mugla gebracht. Eerst met Esra alle zaken goed doorgesproken. Zij voert in aanvang het woord. Als de dokter vragen stelt, neem ik het van haar over. Dat lukt bovenwel goed, als Tahir specifieke vragen voor me vertaalt. De dokter doet o.a. Een ultrasoon onderzoek van keel-, maag- en darmgebied. Co blijkt een maagsteen te hebben en niersteengruis. Gezien de onduidelijkheid van de twee bloeduitslagen, wordt er opnieuw bloed geprikt. Veel te veel sedimentatie (zoals we al wisten), maar een redelijke HB waarde. De meting van het Yücelenziekenhuis klopte dus. Co heeft wel een ijzergebrek, waarschijnlijk het gevolg van de eerdere ontsteking aan de cyste en de griep (???) in NL. Al met al hebben ontsteking, antibiotica en de ziekte het bloed “ontijzerd”. Co moet daarom 1 week in het ziekenhuis blijven om aan te sterken en krijgt medicatie via een infuus. Het goede nieuws: ik kan in dezelfde redelijk luxe privékamer vertoeven en mee-eten. De kosten van volpension voor ons 2'en: 40 lira per dag ...
Da's momenteel iets voor 18 euro per dag voor een kamer met tv, koelkast en eigen douche- en toiletruimte. Kom daar in NL maar eens om!

Het is hartverwarmend hoe we in de afgelopen dagen geholpen zijn door onze Turkse vrienden Tahir en Esra, Fedai en Ayse, Aysel en Kemal. Van vrienden moet je het hebben!