De laatste loodjes

De laatste loodjes

Gisteren en vandaag zijn en worden er meters gemaakt. Gisteren zijn alle muren gewit en is het sanitair geplaatst. Terwijl schilder Burhan nog bezig was, zijn wij naar een bijeenkomst voor buitenlandse ingezetenen gegaan die door de gemeente geïnitieerd was. Ze hopen dat ook de buitenlandse ingezetenen deel uit willen maken van forums die de burgemeester en de gemeenteraad van advies kunnen dienen en mee willen denken en doen om het leefklimaat in Dalyan te optimaliseren. De zaal is te klein en te warm voor de ruim 50 belangstellenden. Dat zijn veelal Engelsen en het verloop van de bijeenkomst doet dan soms ook denken aan een uit de hand gelopen debat in The House of Commons. Ongedisciplineerd, veel interrupties, veel grote ego’s: gênant dus eigenlijk! Als spreekbuis van de gemeenteraad geeft advocate Berna aan dat men hoopt dat buitenlanders willen participeren in de al bestaande Turkse fora, want samen sta je sterk!
De reactie van de Engelse aanwezigen is teleurstellend. Dat werkt niet volgens hen, want die Turken spreken Turks … Niet zo heel vreemd vind ik, maar Engelsen schijnen dat wel te vinden. Veel van hen spreken geen of nauwelijks Turks, hoewel ze hier soms al meer dan twintig jaar wonen. Ook dat is gênant vind ik. Ondanks het rommelige verloop, worden er wel beslissingen genomen. Een kernteam zal een communicatiesysteem opzetten en een agenda samenstellen voor de eerstvolgende bijeenkomst over twee weken. Co en ik hopen op een goede opstart, want de thema’s milieu, natuur, toerisme spreken ons erg aan en we willen graag deel uitmaken van een netwerk van gelijkgestemden. Van ons mogen die Turks spreken, al is het handig als er iemand ook nog wat over de grens spreekt …
Vandaag is Burhan er op tijd, maar er is geen verf. We waren al bang dat Tahir wat te optimistisch was toen hij de verwachting uitsprak dat die binnen 2 dagen binnen zou zijn. Wij wachten steeds weken op onze bestelling . Toch blijft Burhan de hele ochtend plakken. Hij vindt het leuk met ons te kletsen en te beluisteren wat ijzermeester Ömer en de timmerman te bespreken hebben over de schrootjes waarmee toilet- en doucheunit en de buitenzijde van de stalling betimmerd worden. Pas gisteren werd duidelijk dat daar niet in voorzien was. Tahir wilde de board eigenlijk laten vernissen. Daardoor heeft Ömer geen rekening gehouden met schroten en te grote ramen en deuren besteld. Gelukkig maken noch Tahir noch Ömer een punt van onze wens. Er komen schroten en aangepaste deuren en vensters.
’s Middags komen de elektriciens. Er staat veel op het programma: wandcontactdozen, schakelaars en de tuinverlichting. We moeten verschrikkelijk lachen als twee elektriciens een fles water omkieperen in een schakeldoos. Ze krijgen de draden met geen mogelijkheid door de kunststof slangen getrokken en willen smeren met afwasmiddel en water. Het lijkt even of de elektriciteitsleiding een waterleiding moet worden en ze een trekwedstrijd houden wie de sterkste man is bij huize Je maintiendrai. Komisch!