Tegelwerk en elektra

3 augustus 2009

Terwijl Kudret, Hassan en de dakdekkers nog druk in de weer zijn, gaan we met Tahir naar een showroom in Ortaca om tegels en sanitair uit te zoeken voor de douche- en toiletunit. De showroom waar Tahir al zijn tegelwerk en sanitair van betrekt is een prettige verrassing. Na een praatje met de eigenaar, krijgt Tahir het voor elkaar dat alles nog dezelfde dag bezorgd wordt en dat de dakpannen van de stalling mee teruggenomen worden. Mooi zo! Na het bezoek aan de showroom rijden we langs een paar grote bouwprojecten van OrTurYapim, het bedrijf van Tahir en zijn partner. Het is niet te flauw wat ze aan het bouwen zijn: enorme appartementscomplexen. We nemen ook nog een kijkje bij het OrTurYapim zelf en vandaar uit rijden we met Tahir en Esra terug naar huis. Het is later geworden dan voorzien. Hassan en Kudret zijn al weg, maar de dakmannen zijn wat langer gebleven om op het huis te passen! We hebben namelijk alleen de hordeuren afgesloten, omdat we eerder thuis dachten te zijn. De rest staat open, zodat het door kan tochten. De zaak zo achterlaten is niet verantwoord, vinden ze … Sympathiek!


4 augustus 2009

Drie maal is scheepsrecht: de dakdekkers hebben de stalling klaar. Ditmaal met shingles in plaats van met pannen. Hassan is ondertussen bezig met het betegelen van de toiletruimte. Het is een genot om hem aan het werk te zien. Een vakman! Kudret baalt, want de geleverde vloertegels zijn de verkeerde kwaliteit en moeten omgeruild worden. Dit keer heeft het telefoontje van Tahir niet zo snel het juiste effect. Kudret doet een tukkie in de auto in de hoop dat ze nog komen, maar nee …
Er wordt wel een partij natuursteen geleverd, maar daarmee gaat hij nog niet aan de slag. Uit verveling repareert hij pad, dat beschadigd is door de graafmachine die de palm voor het huis kwam uitgraven. We zien de reparatie pas begin avond als Kudret al weg is. Hij heeft duidelijk niet goed gekeken, want hij heeft het met kiezels gelegde bloempatroon niet hersteld. We peuteren de kiezels weer uit de specie nu die nog niet helemaal uitgehard is, want anders wordt het morgen bikken.
Leuk klusje om morgen zelf te doen …

5 augustus 2009

Hassan is al vroeg aanwezig en brengt op mijn verzoek nieuwe specie aan op het pad. Als Tahir langs komt om polshoogte te nemen, zit ik te passen en te meten met steentjes van verschillende grootte en kleuren. Hij is verrast als hij me zo bezig ziet en is bezorgd dat ik last krijg als ik te lang in de zon blijf werken. Ik vertel hem dat we niet echt tevreden waren met het patroon dat Kudret gelegd heeft. De steentjes liggen verlaagd ten opzichte van de rest en het bloemmotief klopt niet. En dit is toch een leuk karweitje dat ik zelf kan doen. Alleen het vinden van zwarte kiezels voor het patroon kostte wat moeite, zelfs in de twee grote grindbakken aan weerszijden van het pad. OK, als het me dan echt niet uitmaakt … maar petje op is wel zo verstandig!
Kudret komt kort nadien. Hij kijkt even korzelig als hij ziet dat ik aan het pad bezig ben, maar draait bij als ik zeg dat ik wel een half uur heb moeten zoeken om voldoende zwarte steentjes te vinden voor het motief. Als Co en ik met een veger de overtollige specie weg proberen te werken, komt hij met advies en kijkt toch met enige waardering naar het resultaat. Gelukkig kan Kudret vandaag wel aan de slag, nadat de vloertegels omgewisseld zijn. Terwijl Hassan het toilet en de douche betegelt, begint Kudret aan het vloertje van de schuur.
Bayram verschijnt met zijn ploeg elektriciëns en dat betekent dat we goed moeten opletten! De jonge gastjes die hij bij zich heeft, zijn verschrikkelijk slordig en onoplettend. Een van hen stapt zoekend langs Co de keuken in op zoek naar een aansluitpunt. Hoewel Co toch duidelijk een kwast en een pot verf in zijn handen heeft, komt hij niet op de gedachte dat er iets nat zou kunnen zijn. Hij laat dan ook een "prachtige" voetafdruk achter op de juist geschilderde drempel. Als hij gevonden heeft wat hij zoekt, begin ik prompt van alles op te ruimen. Hij heeft het formaat van de spreekwoordelijke olifant in een porseleinkast, maar een olifant beweegt zich waarschijnlijk toch net iets voorzichtiger.
Uiteindelijk moet hij toch niet binnen maar buiten zijn. Hij komt met een drilboormachine aanzetten met een boor van pakweg 14 mm in doorsnee. Co en ik kijken elkaar gealarmeerd aan. Hij heeft de deur naar de kamer dichtgedaan en is kennelijk van plan om zich daarachter met dat gevaarte bot te gaan vieren. Ik vraag hem dus wat hij eigenlijk van plan is. Nou, er moeten toch lampen aan de muur komen. Klopt, maar achter een openslaande deur is niet echt handig Bayram merkt dat er iets mis dreigt te gaan en vraagt wat er aan de hand is. Ik doe de deur open en laat zien dat de gekozen plek op zijn zachtst gezegd niet echt slim is. Bayram vraagt waar we de lampen dan precies willen hebben. In het midden van elk muurtje? Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Delen door 2 doe je niet zo maar. Met zijn drieën berekenen ze waar de lampen moeten komen. Toch fijn dat er ook een rekenmachine op iedere mobiel zit! Bayram vraagt of we liever kabelgoten willen in plaats van de sleuf die ze hadden willen maken. Ja graag die kabelgoten, niet nog meer sleuven in de muren.
Ondertussen staat er een elektriciën op het dak en schreeuwt onze olifant naar boven om te bepalen waar hij met de drilboor onze schroten te lijf moet gaan. Bayram ziet dat dit niet goed valt en neemt deze klus gelukkig zelf voor zijn rekening. Hij wrikt voorzichtig de afwerklat van de schrootjes los en trekt zo de kabels naar de juiste plaats. Er komt geen boormachine aan te pas.
De “olifant” heeft nog een collega die net zo handig is. Als hij van het dak naar beneden komt, landt hij op een stapel tegels van Hassan. Hij is een lichtgewicht ie-wie-waai-weg mannetje en tot mijn opluchting, zijn de tegels nog heel. Even later wil hij weer langs de zelfde weg naar boven en ik brul voor hij opnieuw … Net op tijd!
Net voordat Bayram en zijn ploeg huiswaarts willen gaan, vraag ik hem of hij naar de bel zou kunnen kijken. Die doet het niet, maar Co kan de aansluiting niet vinden en hij werkt niet op batterijen. Het bouwvallige meterkastje buiten wordt open gemaakt en jawel, na even zoeken komt er een losse draad te voorschijn. Even contact maken en we horen … kanariegeluiden uit onze bel komen. Co en ik hadden beiden wel “kanarya” op de behuizing zien staan, maar dan verwacht je toch niet meteen dat je dat ook te horen krijgt. Ik zeg lachend tegen Bayram, dat ik dit niet echt verwacht had en nog probeer een “inek” (= koe) te versieren. Willen we ’m soms omgeruild hebben tegen een ding-dong?
Ja doe maar, we zijn niet zo van kanariepietjes