Eindelijk een dagje vrij!

Gisteren is er veel werk verzet. Kudret en zijn mannen hebben prima werk geleverd, zoals gebruikelijk. De timmerman heeft laten zien dat hij wel degelijke een echte timmerman is, zij het geen bijzonder goede. De dakdekkers zijn zover klaar dat ze morgen de stalling opnieuw kunnen doen met een ander soort dakbedekking dan de eerder gebruikte pannen. Na ruim beraad tussen Tahir, ijzermeester Mehmet en onszelf zijn we het erover eens dat het dak er niet uitziet en het, gezien de nokhoek verstandiger is een andere oplossing te kiezen. De dakdekkers zullen daar wel gefrustreerd over zijn, maar ... 3x is hopelijk scheepsrecht!

Gisteravond lagen we uit onze voegen toen de dakdekkers om 20:30 uur bij het vallen van het donker eindelijk weggingen. We hebben ons dus maar op een etentje bij Fatih, een vriend van Henri en Anja getracteerd. Zijn restaurant heeft inmiddels een goede, eigen kaart en we hebben er dan ook heerlijk gegeten. Vandaag wilden we er eindelijk weer eens op uit, naar het strand van Asi waar we dit jaar nog niet geweest waren.
Eerst uitslapen, dan op ons gemakkie ontbijten, salade maken en met de campoer op stap. En dan hoor je ineens voetstappen op het grind ... Nee he! Vandaag niet!

Dus toch ... Het blijkt de ploeg van Kudret, de enige ploeg die we blindelings durven te vertrouwen. Na een enigszins vervroegd ontbijtje, thee voor de mannen, de afwas en de salade leid ik ons vertrek in. Zeg Kudret, jullie hebben totnogtoe zo'n goed werk geleverd dat we voor jullie eigenlijk niet thuis willen blijven. Voor de dakdekkers en de timmerman zouden we dat uiteraard wel doen. Kudret grijnst; ook hij heeft geen hoge pet op van deze broddelaars. Hij vraagt wat de plannen zijn: "Iztuzu?" Nee, Asi. "Veel beter! Lekker rustig daar ..." We zijn het met hem eens. Ik zeg dat ik wat fris klaarzet, glazen, de caydanlik, thee, suiker en een campinggasstel. Redden jullie het dan? "jazeker, veel plezier, wij zorgen dat de boel straks netjes opgeruimd is." Daar hadden we niet aan getwijfeld. Kudret en zijn mannen zijn bouwvakkers waar niets op aan te merken valt.

Richting Asi dus. Dat valt toch wel wat tegen met de camper, de laatste 7 km zijn zandweg met de nodige kuilen en bobbels. Smal natuurlijk met hier en daar scherpe bochten. Goed afgelopen en heerlijk gezwommen, gesnorkeld en bijgeslapen in de schaduw van de rotsen.