Lang niet geschreven, maar wel heel veel gebeurd!
Door: Maria Jonker
Blijf op de hoogte en volg Maria
04 November 2012 | Turkije, Dalyan
Ik schrik als ik zie dat mijn laatste berichtje al weer bijna anderhalve maand oud is en ook als ik merk dat er reacties op staan waar we kennelijk geen automatische kennisgeving meer van ontvangen.
Onder andere vragen over de verhuur van onze woning in Waalre ...
En die hadden we toch eigenlijk wel graag tijdig gezien. Gelukkig is er via de makelaardij wel een kandidate met wie we hopelijk over een week of drie, drie-en-een-half kennismaken.
We hebben in de afgelopen weken veel contacten gehad en excursies gemaakt met (ons) bekende en onbekende Nederlanders, Belgen en Duitsers. We zijn er veel op uit geweest en hebben gezellig met bij gekletst met bekenden en heerlijke Nederlandse kaas gekregen van Marianne, een ons tot dan toe nog onbekende Nederlandse die over een jaartje ons “Ik Vertrek” voorbeeld wil volgen.
Met Heide en Wolfgang zijn we een paar daagjes naar het Bafameer gegaan, naar het adresje waar we begin juni naar volle tevredenheid verbleven. Het was prettig met onze Duitse vrienden op stap te zijn, we hebben dezelfde belangstelling voor natuur en cultuur en alles verloopt in goede harmonie en overleg. Nogmaals voor herhaling vatbaar, dus!
Ook hebben we een groep van ruim 40 schoolkinderen bij Kaptan June’s Hut ontvangen van de Istanbul International Community School, waar we een boeiend ochtendprogramma mee hebben gedaan. Erg leuk en bevredigend. Zoveel voorkennis, interesse en discipline hadden we van 12-jarigen niet durven verwachten. Bij een videopresentatie die we ’s avonds verzorgden was het leuk reacties te horen over wat ze gezien hadden. Op de vraag of ze wat bijzonders gezien hadden aan een nestelend vrouwtje, kreeg ik het antwoord “ja, ze huilde”. Toen ik vroeg “waarom dat?” was de kinderlijke logica dat “een bevalling toch wel een erg emotioneel gebeuren moest zijn” … Geweldig toch!
De laatste twee weken hebben we een logeetje in Huize Je Maintiendrai. Sabine is een Duitse die als vrijwilligster bij DEKAMER heeft gewerkt maar er na een week of vijf stevig tabak van had. Ze vergeleek het “regime” met een Stasi-gebeuren, niet echt complimenteus dus. Op een GOEDE dag besloot ze een praatje te maken met onze vrijwilligers Penny en Phil en navraag te doen of de stichting soms een IT vrijwilligster kon gebruiken. Ze zou met plezier nog een paar weken voor ons werken als wij haar tot de datum van haar retourticket onderdak konden verschaffen. Even overlegd en besloten dat ze ons mogelijk heel goed zou kunnen helpen om onze nieuwe Facebook bladzijde http://www.facebook.com/KaptanJuneSeaTurtleConservationFoundation?ref=hl te onderhouden, educatief materiaal te vergaren en een speciale petitiewebsite te starten. De oude online petitie loopt helaas niet goed. Ons is geadviseerd om gebruik te maken van Care 2 (NIET AAN BEGINNEN !), Avaaz of change.org . Na een zeer frustrerende ervaring met Care 2, hebben we uiteindelijk een pagina op change.org aangemaakt, welke Sabine een dezer dagen zal inbedden in een speciale website met nog meer achtergrondinformatie, links, foto’s en video’s.
We hebben jullie hulp dus echt heel hard nodig nu, want het toeristenseizoen is aan zijn einde en we moeten het nu uitsluitend van digi-handtekeningen hebben. De petitie is te vinden op: https://www.change.org/en-GB/petitions/ban-turtle-feeding-and-baiting-on-the-dalyan-waterways en op FB adres http://www.facebook.com/media/set/?set=a.374495565971052.96158.349469048473704&type=1&l=d40c3f6fee is pijnlijk duidelijk te zien waarom we ons hier sterk voor maken. Het schildpaddentoerisme neemt werkelijk walgelijke vormen aan en heeft vergaande gevolgen voor het (gebrek aan) welzijn van Dalyan’s Pride en “Money Maker”. Dalyan kan zonder; de praktijk bestaat nu een jaar of 6-7 en voordien kwamen toeristen (zoals Co en ik) ook vanuit Marmaris naar dit paradijsje en maakten toeristen die in Dalyan vertoefden evengoed bootexcursies.
Waarschijnlijk is vandaag de laatste dag dat de Hut open is, deze week wordt uitgeruimd …
Sabine gaat deze week waarschijnlijk een tijdje bij Penny en Phil in Candir wonen en daarna mogelijk nog een tijdje bij Aysel, die als overtuigend digibeet haar nieuwe e-winkeltje onmogelijk kan inrichten en meteen allerlei mogelijkheden zag toen ik haar aan Sabine voorstelde. Sabine gaat Aysel helpen, Aysel Sabine …
Sabine heeft al aangegeven dat ze in overleg met haar vader al besloten heeft dat ze gaat sparen voor een wat langer Dalyan verblijf en dan graag weer hand- en spandiensten voor de stichting verricht, terwijl ze de taal beter leert (primaire reden van haar komst).
Nog een paar laatste klussen voor de stichting en dan gaan we eind deze maand weer richting Nederland.
Onze huidige huurders huizen uit, wij tijdelijk in en weer een maandje later hopen we dat we voor geruime tijd nieuwe huurders hebben.
Onder andere vragen over de verhuur van onze woning in Waalre ...
En die hadden we toch eigenlijk wel graag tijdig gezien. Gelukkig is er via de makelaardij wel een kandidate met wie we hopelijk over een week of drie, drie-en-een-half kennismaken.
We hebben in de afgelopen weken veel contacten gehad en excursies gemaakt met (ons) bekende en onbekende Nederlanders, Belgen en Duitsers. We zijn er veel op uit geweest en hebben gezellig met bij gekletst met bekenden en heerlijke Nederlandse kaas gekregen van Marianne, een ons tot dan toe nog onbekende Nederlandse die over een jaartje ons “Ik Vertrek” voorbeeld wil volgen.
Met Heide en Wolfgang zijn we een paar daagjes naar het Bafameer gegaan, naar het adresje waar we begin juni naar volle tevredenheid verbleven. Het was prettig met onze Duitse vrienden op stap te zijn, we hebben dezelfde belangstelling voor natuur en cultuur en alles verloopt in goede harmonie en overleg. Nogmaals voor herhaling vatbaar, dus!
Ook hebben we een groep van ruim 40 schoolkinderen bij Kaptan June’s Hut ontvangen van de Istanbul International Community School, waar we een boeiend ochtendprogramma mee hebben gedaan. Erg leuk en bevredigend. Zoveel voorkennis, interesse en discipline hadden we van 12-jarigen niet durven verwachten. Bij een videopresentatie die we ’s avonds verzorgden was het leuk reacties te horen over wat ze gezien hadden. Op de vraag of ze wat bijzonders gezien hadden aan een nestelend vrouwtje, kreeg ik het antwoord “ja, ze huilde”. Toen ik vroeg “waarom dat?” was de kinderlijke logica dat “een bevalling toch wel een erg emotioneel gebeuren moest zijn” … Geweldig toch!
De laatste twee weken hebben we een logeetje in Huize Je Maintiendrai. Sabine is een Duitse die als vrijwilligster bij DEKAMER heeft gewerkt maar er na een week of vijf stevig tabak van had. Ze vergeleek het “regime” met een Stasi-gebeuren, niet echt complimenteus dus. Op een GOEDE dag besloot ze een praatje te maken met onze vrijwilligers Penny en Phil en navraag te doen of de stichting soms een IT vrijwilligster kon gebruiken. Ze zou met plezier nog een paar weken voor ons werken als wij haar tot de datum van haar retourticket onderdak konden verschaffen. Even overlegd en besloten dat ze ons mogelijk heel goed zou kunnen helpen om onze nieuwe Facebook bladzijde http://www.facebook.com/KaptanJuneSeaTurtleConservationFoundation?ref=hl te onderhouden, educatief materiaal te vergaren en een speciale petitiewebsite te starten. De oude online petitie loopt helaas niet goed. Ons is geadviseerd om gebruik te maken van Care 2 (NIET AAN BEGINNEN !), Avaaz of change.org . Na een zeer frustrerende ervaring met Care 2, hebben we uiteindelijk een pagina op change.org aangemaakt, welke Sabine een dezer dagen zal inbedden in een speciale website met nog meer achtergrondinformatie, links, foto’s en video’s.
We hebben jullie hulp dus echt heel hard nodig nu, want het toeristenseizoen is aan zijn einde en we moeten het nu uitsluitend van digi-handtekeningen hebben. De petitie is te vinden op: https://www.change.org/en-GB/petitions/ban-turtle-feeding-and-baiting-on-the-dalyan-waterways en op FB adres http://www.facebook.com/media/set/?set=a.374495565971052.96158.349469048473704&type=1&l=d40c3f6fee is pijnlijk duidelijk te zien waarom we ons hier sterk voor maken. Het schildpaddentoerisme neemt werkelijk walgelijke vormen aan en heeft vergaande gevolgen voor het (gebrek aan) welzijn van Dalyan’s Pride en “Money Maker”. Dalyan kan zonder; de praktijk bestaat nu een jaar of 6-7 en voordien kwamen toeristen (zoals Co en ik) ook vanuit Marmaris naar dit paradijsje en maakten toeristen die in Dalyan vertoefden evengoed bootexcursies.
Waarschijnlijk is vandaag de laatste dag dat de Hut open is, deze week wordt uitgeruimd …
Sabine gaat deze week waarschijnlijk een tijdje bij Penny en Phil in Candir wonen en daarna mogelijk nog een tijdje bij Aysel, die als overtuigend digibeet haar nieuwe e-winkeltje onmogelijk kan inrichten en meteen allerlei mogelijkheden zag toen ik haar aan Sabine voorstelde. Sabine gaat Aysel helpen, Aysel Sabine …
Sabine heeft al aangegeven dat ze in overleg met haar vader al besloten heeft dat ze gaat sparen voor een wat langer Dalyan verblijf en dan graag weer hand- en spandiensten voor de stichting verricht, terwijl ze de taal beter leert (primaire reden van haar komst).
Nog een paar laatste klussen voor de stichting en dan gaan we eind deze maand weer richting Nederland.
Onze huidige huurders huizen uit, wij tijdelijk in en weer een maandje later hopen we dat we voor geruime tijd nieuwe huurders hebben.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
