Kersttijd in Dalyan

Het was vorige week pestweer, maar daar kwam net op tijd verandering in!
De dag voor kerstmis is er op het strand traditioneel een kersttreffen. Vrijdag was het nog pokkenweer, maar zaterdag een vrolijk zonnetje. Co had op het omroepsysteem gehoord dat er zelfs een dolmus dienst was voor de gelegenheid. Helaas drong het pas om kwart voor twee bij het busstation tot Co door dat saat oniki toch echt twaalf uur is en niet twee ... Foutje .... dus maar naar huis teruglopen en op de scooter naar het strand. Ik met een thermobroek aan, want dat is toch wel frisjes. Het was een gezellige drukte op het strand. Alle tafels en bankjes die normaal bij de büfe staan waren in een lange rij op het strand gezet en bezaaid met hapjes en drankjes. Gezellig!
Nog even naar de hut en het schildpaddencentrum gegaan. Meryem Tekin, de marine biologe van het centrum gaf uitleg over de revalidanten en vertelde tot mijn verbazing dat Nuri niet vanwege zijn nieuwe letsel naar het centrum was teruggebracht maar omdat hij bijtgedrag vertoonde naar badgasten! Nuri is vorig jaar ook in de opvang geweest en is nadien waarschijnlijk niet gemigreerd. Hij vertoeft graag in de delta in de buurt van de krabvissers ... Tijdens de Ramadan hebben die waarschijnlijk minder gevist en gevoerd en dat terwijl Nuri verslaafd is geraakt aan blauwe krab. En dus hapte hij in (nu) blauwe billen van strandbezoekers. Raar verhaal, en een nieuw argument in de strijd tegen het voeren. Ik vraag me wel af waarom Nuri nog in de opvang is. Feitelijk is daar geen enkele reden toe, als het verhaal van Meryem klopt. Het zou dan juist goed zijn hem in het winterseizoen uit te zetten nu er niet gevoerd wordt, en liefst een eindje oostelijker dan Iztuzu.
Ook even bij de Hut gekeken of de rottende schildpad van DEKAMER inmiddels verwijderd is. Helaas, de belofte door de rector van de universiteit is nog steeds niet in daden omgezet. Hopelijk kan dit op een nette manier opgelost worden en hoeven we er geen media bij te halen.

Op 1e Kerstdag uit eten gegaan bij La Vie. Het was ijzig koud met een straffe noordenwind vanaf de besneeuwde bergen. We hadden niet gereserveerd en dat bleek (helaas) ook totaal niet nodig. Er was maar één tafel bezet met wat raki drinkende Turken en dat was-ie dan.
Verder was het er ondanks de straalkacheltjes behoorlijk frisjes en hadden we een vergrootglas nodig om de jumbogranalen op onze borden terug te vinden. Jammer en bepaald geen reclame voor La Vie, dat met een goede prijs/kwaliteitverhouding toch een goede reputatie in Dalyan heeft verworven!
Het etentje werd dus een vluggertje en we waren verkleumd toen we weer thuiskwamen. Meteen zowel de airco aan als de kachel ... want het was inmiddels al stevig afgekoeld in huis.

Op 2e Kerstdag was het een stuk aangenamer. Minder wind en meer zon. Terrasjesweer, en dat vonden kennelijk meer mensen, want het terras bij de moskee theetuin zat behoorlijk vol!
We hebben ons ook georiënteerd op een koelkast/koel-vriescombinatie, want met een regenweek als vorige week zou ik het toch wel prettig vinden iets op voorraad te hebben. Verder per e-mail opnieuw contact opgenomen met de verzekeringsagent van onze Turkse zorgverzekering. We zijn boos. Toen we de verzekering in November ’10 afsloten was ons niet verteld dat we een test moesten ondergaan en dat die zou kunnen leiden tot uitsluitingen. Toen we in februari terugkwamen, bleek dat dus wel het geval en werd Co uitgesloten voor vergoedingen op het gebied van diabetes, oogaandoeningen en gal- en niertoestanden. Niet netjes, maar in Turkije schijnt het normaal te zijn dat een zorgverzekering het 1e jaar dit soort beperkingen kan opleggen op basis van eerdere klachten en een onderzoek. We hebben destijds geprotesteerd omdat het ons bij het afsluiten van de verzekering niet verteld was en ons werd verzekerd dat de beperking maar één jaar zou gelden. NEE dus ... er werd on seen nieuwe polis toegestuurd waren alle fouten van vorig jaar opnieuw inzaten (voornamen, achternamen, paspoortnummers, adres ....) en de gewraakte beperking. Daar hebben we uiteraard tegen geprotesteerd. De bepaling moet eruit en anders zoeken we een nieuwe verzekering. De verzekeringsagent beweerd dat hij ruggespraak heft gepleegd met de artsen die aan de verzekering verbonden zijn en dat de bepaling MISSCHIEN in 2013 eruit kan worden gehaald. “Wat denken jullie hiervan, Maria?” was zijn serieus bedoelde vraag vorige week woensdag. Wie mij een beetje kent, kan zich voorstellen wat ik hem geantwoord heb ... Vervolgens hoor je dan dus niets meer, totdat ik maandag een mailtje stuurde dat ik uiterlijk gisteren een duidelijk antwoord wilde hebben. Gisteren rond het middaguur hadden we wederom niets gehoord en heb ik hem een sms gestuurd, waarop hij belde en me wilde doen geloven dat dit ons vorig jaar was verteld. ECHT NIET, anders hadden we de hele verzekering al meteen opgezegd, was mijn antwoord. “Ja maar, Maria, dit is echt normaal. De verzekering wil toch geen risico lopen ...”
Wij ook niet, was mijn antwoord, daarom willen we juist een geode zorgverzekering. Volgens Ali moesten we denken aan alle voordelen die de verzekering bood, en niet aan deze beperkingen. Niet mee eens, dus! Ali heeft opnieuw beoofd in conclaaf te gaan met de verzekering. We verwachten er niet veel van en er is al een boze e-mail aan Anadolu Sigorta in voorbereiding.

Ondanks dit onzalige “voorspel” hadden we gisteren een geweldig gezellige middag. June vierde haar 89e verjaardag in haar tuin in Dalyan en het weer was fantastisch! Een bont gezelschap van ca. 40 personen van verschillende nationaliteiten, met lekkere hapjes en drankjes, zoals we dat inmiddels bij June gewend zijn. Ze blijft een ongelooflijk party-nummer en geniet waanzinnig van dit soort gelegenheden!

Allemaal alvast een hele fijne jaarwisseling en een gezond en betekenisvol 2012 toegewenst.
Bedankt ook voor de goede wensen die we al van jullie mochten ontvangen.