Verzekeringen, verkoudheid en winterregens

In mijn vorige blog vertelde ik over onze verzekeringsperikelen, met name over de zorgverzekering van Co. Ik was verontwaardigd, opstandig en stressig, te meer omdat we wisten dat de meeste zorgverzekeringen senioren van 60+ niet meer verzekeren. Laat Co in September nu net 60 geworden zijn ... Vanuit Istanbul probeerde Aysel ons te helpen door de ex van dochter Müge te bellen, die verzekeringsagent is. Helaas zijn zijn werkzaamheden beperkt tot bedrijfsverzekeringen, maar hij had wel een tip. De Garanti-bank zou prima zorgverzekeringen hebben, Aysel zou de verzekeringsagente in Ortaca bellen en die zou dezelfde dag nog contact met ons opnemen. Volgens Aysel sprak ze uitstekend Engels ... Nou nee, dus! Aysel zou haar minimaal een basis- en gevorderdencursus kunnen geven, en bovendien verzekeren ze alleen mensen van 55 of jonger ... Daarom op 31 december, net voor het verlopen van de polis, een hele boze e-mail naar het hoofdkantoor gestuurd. Valse voorlichting, conclusies zonder onderzoek, geen reclame voor een gerenommeerde verzekeringsmaatschappij als Anadolu Sigortasi, ik heb alle registers opengetrokken. Zonder dat ik er al te veel van verwachtte overigens. Turkse instanties hebben niet de gewoonte te reageren op kritische e-mails of brieven. Maar niet geschoten is altijd mis ...
Het weer hielp niet bepaald mee, om de stemming er bij Oud & Nieuw in te brengen. Het kwam er met bakken uit, en we zijn dus thuis gebleven in de prettige wetenschap dat de pas aangeschafte koelkastcombi gevuld was.
Op Nieuwjaarsdag was het onverwacht lekker weer en besloten we naar het centrum te gaan, in de hoop en verwachting wat bekenden te treffen en samen het glas te heffen. Dat was een vergissing ... het was vrijwel uitgestorven. Maandag was het nog steeds lekker terrasjesweer en hebben we kennis gemaakt met Ilse uit Leuven. Ilse is in mei naar Dalyan gekomen en heeft in het toeristenseizoen bij Beyaz Gül gewerkt. We zijn in 2011 maar één keer bij Beyaz Gül geweest, samen met Lia en Wil en hebben er haar toen ook kort ontmoet maar nadien niet meer. Op Facebook kwam ze een stukje van me tegen over de kerstmarkt en ze besloot me een berichtje te sturen, met deze afspraak tot resultaat. We hebben gezellig zitten buurten op het theeterras bij de moskee. Net voordat we huiswaarts gingen zagen we Nev over het moskeeplein lopen. Dus snel even van de gelegenheid gebruik gemaakt om hem uit te nodigen voor een etentje op dinsdag. Sue is tot maart in Australië, dus gezellig samen eten is er voor Nev meestal niet bij. Maandag avond stonden onverwacht Henri, Dürdane en Berk aan de deur, een leuke verrassing, want we wisten niet eens dat ze in Dalyan waren voor de jaarwisseling.

Dinsdag bleek ik tijdens het geklets met Belgische Ilse een flinke kou op te hebben gelopen; ik was als “van ouds” aan het blaffen ... Ik dacht dat ik dat euvel in Nederland had achtergelaten, maar weet inmiddels beter. Helaas!
Omdat ik noodgedwongen binnen moest blijven, weer geprobeerd duidelijkheid te krijgen over een Turkstalige polis die me door Yapikredi was toegestuurd. We kregen er langzamerhand een punthoofd van om goede verzekeringen te vinden. Yapikredi was ons voor haar vertrek naar Istanbul aangeraden door Aysel. De regiomanager zou voor een Engelstalige polis zorgen en de bank in Ortaca had een verzekeringsagente die uitstekend Engels sprak, volgens Aysel dus.
Mmm, de eerste offerte was inderdaad Engelstalig, maar duurder dan onze vorige en met een veel slechtere dekking. Dat schreef ik de regiomanager dus ook en tot mijn verbazing vroeg hij om een scan van de vorige polis en stuurde binnen een kwartier een beter bod met een vergelijkbare dekking. Verbaasd en verrukt, maar we hadden nog wat vragen ... We snapten de Turkse polis niet ten volle. Kon hij onze vragen misschien beantwoorden? We kregen een korte Turkse e-mail terug met een link naar de Turkstalige website. Daar konden we alle antwoorden vinden. Weer een mailtje, graag een antwoord in het Engels want ons Turks is echt niet goed genoeg om verzekeringstaal goed te kunnen begrijpen. En toen volgde er een mediastilte, gevolgd door een herinneringsmail en een antwoord waaruit bleek dat de regiomanager nauwelijks Engels kan lezen en schrijven. Hij had onze vragen doorgestuurd en wachtte, net als wij, op antwoord. En dat terwijl we nu net een andere verzekering wilden, omdat onze vorige huis- en inboedelverzekering een Turkse polis had en de verzekeringsagent geen woord over de grens sprak. Wederom balen, dus!
’s Avonds gezellig bij gebuurt met Nev, die duidelijk wat in te halen had en ervan genoot om in gezelschap te kunnen eten en nieuwtjes uit te wisselen.

Op woensdag begon ik opnieuw te googelen, in de hoop een oplossing te vinden voor onze verzekeringsproblemen en zo kwam ik op de website van Anadolu Sigorta terecht, die van onze, correctie MIJN zorgverzekering. Zucht ... hartstikke duidelijk. Doordat de site tweetalig is, kon ik achterhalen wat met diverse begrippen bedoeld wordt en ze hadden zowel een goede huis- en inboedelverzekering als een fatsoenlijke WA verzekering (wat erg on-Turks is).
Ik stelde Co voor om onze gewraakte verzekeringsagent Ali aan te schrijven, te doen alsof ik gek was, hem om een offerte te vragen en vervolgens met die offerte en beschrijving naar de Isbank te gaan.
Als er dan een verzekeringsagent naar de Isbank zou komen, zouden we in ieder geval weten dat daar een uiterst behulpzame beveiliger rondloopt die Engelstalige klanten uitstekend kan helpen met vertalen. Ik stuurde Ali de scan van onze oude verzekering toe en ontving al snel een uiterst aantrekkelijke offerte. Ali liet ons ook weten dat hij goed nieuws uit Istanbul had ontvangen. Als Co zelf een HB/A1c bloedtest in het ziekenhuis zou betalen, zou de verzekering -afhankelijk van de uitkomst- ons verzoek om een volledige ziektekostenverzekering heroverwegen. Uiteraard geen woord over onze klachtenmail van 31 december, maar de relatie was duidelijk ... Zou het dan toch lukken? Het was de moeite van het proberen waard, want Anadolu Sigorta is wel een goede verzekering die ook na je 65e doorverzekert. De meeste Turkse zorgverzekeringen doen dat niet ...
Het verstand wint het dan toch even van onze weerzin tegen onze verzekeringsagent, die in ieder geval redelijk Engels beheerst. Co probeerde onmiddellijk het Yücelenziekenhuis te bellen voor een afspraak, maar alle Engelstalige medewerkers waren al naar huis. Kon hij donderdag terugbellen?
Dat moest dan maar, maar we baalden wel wat want voor vrijdag werd beestenweer voorspeld.
Co lijkt mazzel te hebben gehad. Hij kon inderdaad pas vrijdag in het ziekenhuis terecht maar wist het tot thuiskomst redelijk droog te houden en de uitslag was goed. De max. toegestane HB/A1c waarde is 5,5. De normale voor een niet-diabeticus is rond de 5 en met 4,83 zit hij daar ruim onder.
Ali heeft de uitslag doorgestuurd en nu is het wachten op antwoord. Hopelijk helpt het dat we ook interesse hebben getoond in een WA, huis- en inboedelverzekering. Uiteraard heb ik Ali laten weten dat ik graag al onze openstaande verzekeringen in één keer wil regelen, na de beslissing uit Istanbul dus. Ondertussen zou de huis- en inboedelverzekering handig kunnen zijn, want het gaat hier verschrikkelijk te keer. Het hoost er weer uit, het onweert, knalt, hagelt en onze terrasafscherming heeft het zwaar te verduren. Niet leuk, ook niet mét verzekering ...