Ondanks de achterbuurvrouw ...

Zondag naar het Iztuzustrand geweest en het schildpaddenrevalidatiecentrum bezocht. Behalve gehavende revalidanten waren er ditmaal ook drie jonkies die ’s nachts de weg naar zee niet meer hadden weten te vinden. Om te voorkomen dat ze door vogels opgepikt werden, waren ze in een container gezet om ’s avonds weer op het strand vrijgelaten te worden. Een soort kinderdagopvang dus. Grappig om te zien!

Afgelopen maandag is Tahir naar de gemeente geweest en heeft daar het pleit gewonnen. De achterbuurvrouw blijkt een suikerpatiënt te zijn die soms last heeft van hoofdpijn. Communiceren daarover doet zeniet; ze schreeuwt of belt de politie en gebruikt nu de bouwregeling om haar zin af te dwingen. Tahir heeft beloofd dat alle bouwwerkzaamheden waar veel herrie uit voortkomt in twee dagen afgerond zouden zijn en dat daarna alleen schilderwerk, elektra en dergelijke nog plaatsvinden. Dus laat ochtend konden Kudret en Hassan weer aan het werk. Kudret vertelde dat er harde afspraken waren gemaakt bij de gemeente en dat zowel de bouwvakkers/Tahir als wij zelf een fikse boete zouden krijgen als we ons niet aan die afspraken hielden. Wat de afspraken precies inhielden wisten we op dat moment niet, dat stuk van zijn verhaal kon ik nu net niet volgen. Maar goed, dat zouden we dan nog wel van Tahir horen ...
Die kwam dinsdagochtend, evenals de ijzermeester en Kudret en Hassan. Er moest gisteren veel gebeuren, want de alle werkzaamheden die met herrie gepaard gingen moesten dinsdag worden afgerond. De ijzermeester moest dus uiterlijk die dag de ijzeren deuren en ramen in de stalling en het schuurtje plaatsen en de tegels en natuursteen moesten ook die dag gekapt, gezaagd en geplaatst worden. Tahir was nog maar amper weg en de politie stond weer aan de poort. Toen kregen we het toch wel even even benauwd, maar gelukkig onterecht. De wijkpolitie was weer door de buurvrouw gebeld, maar was niet van de afspraken met de gemeente op de hoogte. Pfffieieuw, dat was een opluchting. Een telefoontje en ze konden weer aan de gang.

Terwijl Kudret en Hassan met de natuursteen aan de gang waren, gingen Co en ik naar Ortaca. Na een telefoontje van Tahir bleek dat het wel degelijk mogelijk is een verblijfsvergunning voor 3 maanden te krijgen à €110 p.p. Duur natuurlijk, maar het alternatief zelf met camper en aanhanger naar Marmaris te moeten rijden (hoge benzineprijs), uit te moeten zoeken hoe dat moet met de stalling bij de douane, tickets + havenbelasting, toeristenvisa en de uitgaven voor natje & droogje overdag was niet bepaald aantrekkelijk / veel goedkoper. ’s Middags bleek dat het toch net even anders lag. Behalve de €110 kwam er p.p. eenmalig nog TL 140 (ca. €65) bij voor een verblijfsvergunningboekje. Al met al TL 746,10, volgens de dagkoers van vandaag: 351.52 Euros. Duur verjaardagskadootje, dus … maar goed: Geen zorgen meer over camper en aanhanger!

Gisteren en vandaag veel verjaardagspost ontvangen. Doordat je op sites als waarbenjijnu, Turkijeforum, Is-bank en dergelijke al je persoonlijke gegevens (incl. geboortedatum) moet invullen, wordt Co door de IS-bank erop geattendeerd dat hij mijn verjaardag niet mag vergeten en krijg ik lieve post van mijn lezers, jullie dus … Bedankt daarvoor!
Vandaag van Co ontbijt op bed gehad, vanochtend in Ortaca de laatste dingen regelen voor de verblijfsvergunning (kon niet in één middag), vanmiddag borrelen in het winkeltje bij Aysel en Kemal en vanavond … weten we nog niet. De Moonlight-excursie met BBQ die we met Tahir en familie wilden doen, hebben we uitgesteld tot volgende week. Vandaag was er geen excursie en met bruiloftactiviteiten op vrijdag en zaterdag en een vol pension (o.a. familie die overkomt voor de bruiloft), is een excursie morgen iets te veel van het goede.